به گزارش سرویس اطلاعات دارویی پایگاه خبری ساعدنیوز، قرص رانیتیدین (Ranitidine) یکی از داروهای رایج در گروه داروهای آنتیهیستامین H2 است که به کاهش تولید اسید معده کمک میکند. این دارو برای درمان بیماریهایی مانند زخم معده، زخم دوازدهه، رفلاکس معده و سوءهاضمه تجویز میشود.
با توجه به شیوع گسترده مشکلات گوارشی در میان بزرگسالان و حتی کودکان، آشنایی با میزان مصرف دقیق، نحوه صحیح مصرف و هشدارهای مربوط به رانیتیدین اهمیت زیادی دارد. مصرف نادرست این دارو میتواند منجر به کاهش اثربخشی، تداخلات دارویی خطرناک یا حتی عوارض جدی شود.
دوز معمول رانیتیدین در بزرگسالان معمولاً بسته به بیماری متفاوت است. در درمان زخم معده یا زخم دوازدهه، مصرف 150 میلیگرم دوبار در روز یا 300 میلیگرم یکبار در شب توصیه میشود. مدت درمان معمولاً بین 4 تا 8 هفته است.
در بیماران مبتلا به ریفلاکس معده یا GERD، دوز مصرفی ممکن است به 150 تا 300 میلیگرم دو بار در روز برسد. پزشک بر اساس شدت علائم، سابقه بیماری و پاسخ بدن بیمار به دارو دوز مناسب را تعیین میکند.
رانیتیدین باید طبق دستور پزشک و معمولاً با یک لیوان آب مصرف شود. میتوان آن را با یا بدون غذا مصرف کرد، اما در صورتی که معده حساس دارید، بهتر است پس از وعده غذایی مصرف شود.
اگر یک دوز را فراموش کردید، به محض یادآوری آن را مصرف کنید، مگر اینکه به دوز بعدی نزدیک باشد. در این صورت، دوز فراموششده را نادیده بگیرید و از دو برابر کردن دوز خودداری کنید.
استفاده از رانیتیدین در کودکان فقط با تجویز پزشک مجاز است. برای کودکان بالای 1 ماه، معمولاً دوز بر اساس وزن بدن محاسبه میشود.
برای مثال، دوز درمانی ممکن است 2 تا 4 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم وزن کودک، دو یا سه بار در روز باشد. فرمهای شربت رانیتیدین برای کودکان ترجیح داده میشود تا دقت بیشتری در اندازهگیری وجود داشته باشد.
افرادی که دچار حساسیت به رانیتیدین یا داروهای مشابه هستند نباید از این دارو استفاده کنند. همچنین، بیمارانی که دارای بیماریهای کلیوی، کبدی یا سابقه سرطان معده هستند، باید قبل از شروع مصرف رانیتیدین با پزشک مشورت کنند.
اگر علائم شما بعد از چند هفته بهبود نیافت یا بدتر شد، استفاده مداوم از رانیتیدین بدون بررسی علت زمینهای ممکن است مشکلات جدیتری ایجاد کند.
در بیشتر بیماران، رانیتیدین به خوبی تحمل میشود اما مانند هر داروی دیگری ممکن است با عوارضی همراه باشد.
عوارض رایج شامل سردرد، یبوست، اسهال یا تهوع است. در موارد نادر، ممکن است عوارض جدیتری مانند اختلال در عملکرد کبد، بثورات پوستی، کاهش گلبولهای سفید خون یا واکنشهای آلرژیک شدید مشاهده شود. اگر با علائم مشکوک مواجه شدید، فوراً به پزشک مراجعه کنید.
رانیتیدین میتواند با داروهایی مانند وارفارین، فنیتوئین، دیگوکسین و ضد قارچها مانند کتوکونازول تداخل داشته باشد. این تداخلات ممکن است منجر به افزایش یا کاهش اثربخشی داروها یا بروز عوارض جانبی شوند.
در صورت مصرف همزمان با آنتیبیوتیکها، مکملهای آهن یا داروهای ضد اسید معده (آنتیاسیدها)، باید حداقل فاصله زمانی 1 تا 2 ساعت رعایت شود.
در سالهای اخیر، سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) در مورد وجود ناخالصی N-Nitrosodimethylamine (NDMA) در برخی محصولات رانیتیدین هشدار داد که یک ماده بالقوه سرطانزا است.
در نتیجه، برخی تولیدکنندگان رانیتیدین را از بازار جمعآوری کردند. در برخی کشورها نیز فروش آن محدود یا ممنوع شده است. به همین دلیل، امروزه پزشکان اغلب فاموتیدین یا داروهای جایگزین را توصیه میکنند.
قرص رانیتیدین یک داروی مؤثر برای درمان مشکلات گوارشی مرتبط با اسید معده است، اما مصرف آن باید تحت نظر پزشک و با در نظر گرفتن شرایط جسمی فرد انجام شود.
با توجه به هشدارهای جهانی درباره ناخالصیهای سرطانزا، ضروری است پیش از مصرف رانیتیدین، از ایمنی داروی موجود اطمینان حاصل کنید یا با پزشک درباره جایگزینهای مطمئنتر مشورت نمایید.
برای مشاهده مطالب مرتبط با اطلاعات دارویی اینجا کلیک کنید
