به گزارش سرویس دانشگاه پایگاه خبری ساعدنیوز، ویدیوی منتشر شده از عرفان طهماسبی در کنار شاعر پرآوازه، استاد محمدعلی بهمنی، تصویری نادر و بهیادماندنی از پیوند نسلها در عرصهی هنر را به نمایش میگذارد. در این لحظهی خصوصی و پر از احترام، طهماسبی بخشی از غزل مشهور استاد بهمنی را با لحن و احساس خود زمزمه میکند:
باز می خواهم ترا پیدا کنم
با تو شاید خویش را معنا کنم
من کی ام؟ گر خودشناسی داشتم
کی زخود بودن هراسی داشتم؟
هان ای آئینه معنا کن مرا
گم شدم در خویش پیدا کن مرا
فرصتی تا رود را پیدا کنم
قطره قطره خویش را دریا کنم
اهرمن دارد مجابم می کند
لای لایش گاه خوابم می کند
آه... اگر این قطره در "شن" گم شود
" ظاهر" م در چاه "باطن" گم می شود
شیشه این دیو در دست من است
همت اما، وای با اهریمن است
های ای آئینه تصویرم مکن
آنچه می خواهد "من" پیرم مکن
های ای آئینه حاشا کن مرا
گم کن و آزاد پیدا کن مرا
با من دریائی من موج باش
در حضیض من هوای اوج باش
این ابیات که عمق و زیبایی غزلهای نو بهمنی را نشان میدهد، با آوای دلنشین عرفان طهماسبی، در فضایی صمیمی و در حضور خالق اثر، طنینانداز میشود. حضور آرام و متفکرانهی محمدعلی بهمنی که با دقت به اجرای این هنرمند جوان گوش میسپارد، خود گویای انتقال میراث شعری و هنری از یک نسل به نسل دیگر است. این ویدیو نه تنها ادای احترامی عمیق از سوی عرفان طهماسبی به مقام استاد بهمنی است، بلکه یادآور این نکته است که ریشههای ادبیات کلاسیک و معاصر ایران، همچنان الهامبخش جوانان موسیقی و ترانه هستند. این اجرای با احساس، قلب علاقهمندان به شعر و موسیقی را لمس کرده و یکی از زیباترین قابها از احترام به پیشکسوتان عرصه هنر را ثبت کرده است.
برای مشاهده اخبار مرتبط با دانشگاه اینجا کلیک کنید
