به گزارش سرویس دانشگاه پایگاه خبری ساعدنیوز، ایده تأسیس «دانشگاه تهران» در سال 1313 خورشیدی، فصلی نوین در تاریخ فرهنگی و علمی ایران گشود. پیش از آن، مجموعههای پراکندهای چون مدرسه دارالفنون و چندین مدرسه عالی دیگر، در امر آموزش نوین فعال بودند. اما با فرمان رضاشاه پهلوی و کوششهای افرادی مانند علیاصغر حکمت، وزیر معارف وقت، طرح تجمیع این مراکز در یک مجموعه واحد و بزرگ آغاز شد.
منطقه جلالیه (امیرآباد سابق) که در آن زمان در شمالغربی پایتخت قرار داشت و مکانی نسبتاً دور از مرکز شهر محسوب میشد، به عنوان محل احداث دانشگاه انتخاب شد. این انتخاب نه تنها فضایی وسیع برای توسعه آتی فراهم میکرد، بلکه نمادی از برنامهریزی برای گسترش تهران به سمت شمال بود. ساختوساز در زمینی به وسعت بیش از 250 هزار متر مربع آغاز شد. بناهای اولیه با الهام از معماری ایرانی و طرحهای مدرن اروپایی، توسط معماران برجستهای چون رولان دوبرول و آندره گدار طراحی شدند.
تصاویری که امروز از روزهای نخستین این پروژه عظیم به دست ما رسیدهاند، گویای آن هستند که در سالهای 1314 و پس از آن، چگونه زمینهای باکیری تبدیل به سازههایی شدند که قرار بود مرکز آموزش عالی ایران باشند. به ویژه، بنای اولیه دانشکده علوم پزشکی یکی از اولین ساختمانهایی بود که در قلب این محوطه بزرگ سر برافراشت. این عکسهای تاریخی، نهتنها نمایی از معماری و فضای فیزیکی دانشگاه در مراحل ساخت و آغازین فعالیتش ارائه میدهند، بلکه یادآور فضای متفاوت تهران در دهه 1310 هستند؛ پایتختی که به آرامی در حال تجربه مدرنیزاسیون و تغییرات اجتماعی عمیق بود. هر خشت و ستون این بناها، گواهی است بر تلاش نسلی که بنیانگذار آموزش آکادمیک در ایران معاصر بودند و برای آیندهای روشنتر میکوشیدند.
برای مشاهده اخبار مرتبط با دانشگاه اینجا کلیک کنید
