به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی ساعد نیوز به نقل از خبرآنلاین، آمرزشنامهها عفوهای مکتوبی برای گناهان بودند که توسط نهادهای مذهبی در ازای اهدای مبالغی به فرد گناهکار داده میشدند و توسط یک مهر سنگی و رنگ مذاب مهرو موم و تایید میشدند. هرکدام از این آمرزشنامهها یک سال و چهل روز از زمان ماندن شخص در برزخ میکاست.
موتیسفوند که در سال 1201 بنانهاده شد نهادی ثروتمند بود. اما درآمد آن در پی شیوع طاعون سیاه در اروپا در سال 1340 افت کرد و پاپ اجازه صدور و فروش آمرزشنامه را به این نهاد مذهبی اعطا کرد.
کسب و کار فروش عفوها بعدها با اتهاماتی چون فساد روبرو شد و همین اتهامات آتش اصلاحات پروتستانها را شعلهور ساخت. با انحلال صومعهها، موتیسفونت هم در سال 1536 تعطیل شد.
بر روی این مهر نادر که از آلیاژ مس ریختهگری شده ساخته شده، جملاتی به زبان لاتین به همراه تصویری از تثلیث و یک روحانی درحال نماز حکاکی شده است.
این مهر در مکان بازار قرون وسطایی در مجاورت محله لاکرلی کشف شد. احتمالا کاهنی آن را با امید فروش آمرزشنامهها برداشته بوده است.
کاشف این مهر، شورای محلی را از کشف خود آگاه کرد. آنها نیز أن را به پایگاه داده آثار ملی اضافه کرده و به نشنال تراست فرستادند.
جورج روبرتز، برگزار کننده نمایشگاه نشنال تراست میگوید: «احتمالا زائرانی که بین کلیساهای بزرگ در سالیسبری و وینچستر در سفر بودند، زمانی که از موتیسفونت میگذشتند، توقف میکردند و با مردم محلی به عبادت میپرداختند. همه این کارها برای این انجام میشد تا بعد از مرگ جایگاهی در بهشت بیابند. با این حال، آنها باور داشتند پیش از رسیدن به بهشت باید مدتی را در برزخ بگذرانند تا منزه شوند. صومعه موتیسفونت با فروش این آمرزشنامهها میتوانست زمانی را که مردم باید در برزخ بمانند، کاهش دهد و آنها را سریعتر به بهشت برساند. البته که این کار در ازای پول انجام میشد. زائران باور داشتند که این پول را در برزخ سرمایهگذاری میکنند.»
