به گزارش سرویس هنر و رسانه ساعد نیوز، بدون شک اگر موسیقی نبود زندگی کسلکنندهای داشتیم. موسیقی به طرق گوناگون بر احساسات و خلق و خوی ما اثر میگذارد. به همین دلیل است که موسیقی به یکی از قدرتمندترین و محبوبترین واسطهای هنری در دنیا تبدیل شده است. درست است که هر یک از ما سلیقهی موسیقیایی مخصوص به خودمان داریم، ولی چند ژانر و قطعه هنری وجود دارند که بالاتر از بقیه قرار دارند. مردانی که در پس این قطعات موسیقی قرار دارند بسیار حائز اهمیت هستند.
بتهوون در اوایل قرن نوزدهم شنواییاش را از دست داد و متأسفانه از آن زمان به بعد مشخص بود که دیگر نمیتواند نواختههایش را بشنود. از سال 1819 به بعد تمام مکالمات صورت گرفته با بتهوون به ناچار، نوشتاری انجام میشد. اما این موضوع مانع کارش نشد و او در دورانی که ذره ای صدایی نمیشنید شاهکاری با نام فور الیس در لا مینور را نواخت. از این رو این آهنگ بقدری با عشق نواخته شده بود که هر شنونده ای به تلفیق عشق در آن پی میبرد.
آهنگساز اتریشی و موسیقیدان دوران کلاسیک بود. موتسارت در زندگی کوتاه خود بیش از ششصد قطعه موسیقی شامل موسیقی برای اپرا و همچنین سمفونی، کنسرتو، موسیقی مجلسی، سونات، سرناد و موسیقی برای گروه کُر ساخت. او به علت مریضیاش چندان سعی در اتمام آخرین کارش، رکوئیم (ک 626)، نکرده بود. اما با این حال یکی از بهترین کارهایش بهشمار میآید و امروزه به یکی از نماد های موسیقی در سراسر جهان بشمار می آید.
باخ هر سبک موسیقیایی موجود در دوران خود را به کمال رساند و در فهرست بهترین آهنگساز جهان جای گرفت. لطافت قوی موسیقی باخ و گستردگی حاصل از هنر وی، او را بهعنوان یکی از بزرگترین آهنگسازان غرب در سنت تُنال مشهور ساختهاست. آثار باخ به عنوان نمونهای از بهترینهایی که بشریّت میتواند ارائه نماید، برای قرار گرفتن در صفحه موسیقی زرین وویجر و ارسال به فضا، برگزیده شدهاند.
برامس، یکی از برجسته ترین هنرمندان عرصهی موسیقی تمام دورانها است و جایگاه خود را در فهرست بهترین آهنگساز جهان به دست آورده است. سبک موسیقی برامس را همتایان وی و همچنین نویسندگان بعدی، هم بهعنوان یک سنتگرا و هم بهعنوان یک نوآور ارزیابی کردند. موسیقی او کاملاً در ساختارها و تکنیکهای آهنگسازیِ استادان موسیقی دوره کلاسیک ریشه دارد و این در حالی که بسیاری از معاصرانش، موسیقی وی را بیش از حد آکادمیک میدانستند. تکنیکها و روح آثار برامس با تحسین آهنگسازان بعدی مانند آرنولد شونبرگ و ادوارد الگار قرار گرفت. موتیفهای رومانتیک و عمیقاً عاشقانهٔ وی که در ساختارهای دقیق آثارش نهفته بود، برای بسیاری از نسلهای بعدی موسیقی، نقطهٔ آغاز و الهامبخش بود.
ویوالدی نیز مانند موتسارت در فقر مرد. این دو آهنگساز در نحوهی دستیابی به کمال در نواختههایشان و به محبوبیت رسیدن، شبیه به هم بودند، هرچند در رسیدن به کمال مالی با شکست مواجه شدند.
