آشنایی با نگین ارتودنسی
نگین ارتودنسی یا همان براکت ارتودنسی است که از قطعات مربعی شکل از جنس فلز یا سرامیک می باشند که با استفاده از چسب مخصوص ارتودنسی بر روی دندان می چسبانند.استحکام چسب های ارتودنسی به گونه ای تنظیم شده است که در عین محکم بودن برای تغذیه عادی در انتهای درمان و زمان جداسازی نگین ها آسیبی به دندان وارد نشود و به همین دلیل باید در حین درمان از جویدن غذاهای سفت همچون ته دیگ،میوه های سفت و .. اجتناب کرد.پس از اتمام درمان،متخصص ارتودنسی نگین ها را از روی سطح دندان نیز جدا کرده و چسب باقیمانده را از روی سطح دندان برداشته و دندان پالیش می شود.
دسته بندی انواع براکت ارتودنسی
براکت های ارتودنسی به طور کلی در سه دسته اصلی جای می گیرند:
نگین های معمول:
این نگین ها اولین نوع در درمان های ارتودنسی بودند و جنس آنها فولاد ضد زنگ است و در برخی از موارد از تیتانیوم نیز استفاده شده است. نگین های ارتودنسی قدیم روی دندان ها چسبانده می شوند و بندهای این دستگاه ها بر روی دندان های آسیا قرار می گیرند.
نگین های سلف لیگت:
نگین های سلف لیگیت یا خود بازشونده گیره ای دارند که باز و بسته می شوند. این نوع نگین ها طول درمان ارتودنسی را کاهش می دهند و به علت فشار نیرو های کمتر به دندان ها، درد کمتری به دندان ها وارد می شود و نیازمند تنظیمات کمتری هستند.
نگین های لینگوال یا زبانی:
نگینهای لینگوال یا زبانی در پشت دندانها متصل میشوند و قابل مشاهده نیستند، این نگینهای ارتودنسی به دلیل محدودیت های لابراتواری هنوز در ایران به صورت کامل وجود ندارد.
فرآیندهای زیبایی دندان
انواع نگین ارتودنسی
با پیشرفت علم و تکنولوژی انواع مختلفی از نگین ارتودنسی ساخته شده اند که ارتودنتیست برحسب نیاز و شرایط بیمار می تواند نوع مناسبی از براکت را برای منظم نمودن دندان ها استفاده کند. به طور کلی چندین نوع براکت ارتودنسی وجود دارد که شامل:
نگین ارتودنسی فلزی
قدیمی ترین شکل نگین ارتودنسی که معمولا ارتودنتیست ها از آن استفاده می کنند، براکت های فلزی هستند. این نوع براکت ها نسبت به انواع دیگر ارزان تر بوده و به دلیل این که به استحکام خوبی دارند، در نتیجه متخصصین تمایل به استفاده از نگین ارتودنسی فلزی دارند.
نگین ارتودنسی سرامیکی
به طور معمول براکت های ارتودنسی روی دندان گذاشته می شوند و در نتیجه در زمان لبخند زدن و صحبت کردن، این نگین ها به وضوح مشخص است. همین موضوع باعث می شود که برخی از بیماران از انجام ارتودنسی منصرف شوند. خوشبختانه پیشرفت در علم دندانپزشکی این مشکل را حل نموده و بیماران می توانند از نگین ارتودنسی سرامیکی استفاده کنند. این براکت سفید بوده و حالت نامرئی دارد البته لازم به ذکر است که هزینه ارتودنسی با براکت سرامیکی از براکت فلزی بالاتر است.
نگین ارتودنسی پشت دندانی
یکی از روش های ارتودنسی که امروزه بیشتر مورد توجه قرار می گیرد، ارتودنسی پشت دندانی یا لینگوال است. در این روش براکت ها در پشت دندان نصب شده و به هیچ عنوان در زمان صحبت کردن مشخص نخواهد بود. در نتیجه نیازی نیست که بیمار برای این نوع نگین ارتودنسی هزینه زیادی صرف نماید و استفاده از همان براکت فلزی به صرفه خواهد بود.
مینی براکت ها
این نوع نگین ارتودنسی دقیقا شبیه به براکت های معمولی بوده با این تفاوت که در اندازه های کوچک تر ساخته می شوند. بسته به نوع و موقعیت دندان ممکن است ارتودنتیست مینی براکت را بر روی برخی از دندان ها نصب کند.
نگین ارتودنسی دیمون
نوع براکت انتخابی برای هر دندان بسته به میزان نیاز به حرکت آن دندان متفاوت خواهد بود. در برخی از موارد نیاز است که یک دندان با نیروی بیشتری حرکت کند در این صورت ارتودنتیست از براکت دیمون استفاده خواهد کرد. دور براکت دیمون یک حلقه فلزی و یک کش قرار می گیرد که کمک می کند تا دندان با نیروی بیشتری حرکت کرده و در نتیجه سریع تر صاف خواهد شد.
براکتهای ارتودنسی (که با عنوان نگین های ارتودنسی نیز شناخته می شوند) ابزارهایی هستند که در ارتودنسی برای ردیف کردن و مرتب کردن دندان ها به کار می روند و کمک می کنند تا با توجه به نحوه رویهم قرار گرفتن دندان های هر فرد، موقعیت مناسب دندانها را فراهم نمود، به علاوه در بهبود سلامت دندانی نیز مؤثر هستند.
چهار رکن اصلی برای کمک به جابجایی دندان ها موردنیاز هستند. در مورد براکتهای فلزی سنتی، از براکتها، چسب ارتودنسی، آرچ وایر و لیگاچور الاستیک -که با نام اورینگ نیز شناخته می شوند- برای مرتب کردن دندان ها استفاده می شود. گاهی کش ها یا فنرهایی نیز برای ایجاد فشار بیشتر در یک جهت خاص به کار می روند.
