آشنایی با انواع کابل های اتصال

تقسیم بندی کابل شبکه بر اساس ساختار داخلی

سیم جفت پیچ خورده سوکت دار و دو هادی از جنس مس، روی یک مدار و روی یکدیگر پیچیده می شوند و به جریان الکترومغناطیسی بهبود می بخشند. دو سیم با سیگنال برابر و مخالف می توانند تداخل ایجاد کنند. با این جریان، کابل تقویت می شود که برای سیگنال، نویز ایجاد می کند؛ تاب دادن و چرخاندن سیم باعث می شود اعوجاج و تداخل مغناطیسی کاهش پیدا کند. این نوع کابل بیشتر برای مسیرهای کوتاه و متوسط به کار می رود و نسبت به کابل فیبر نوری و کواکسیال هزینۀ کمتری دارد.
جفت پیچ خورده با محافظ را محافظ جفت پیچ خورده یا STP می نامند و به نوع بدون محافظ آن UTP گفته می شود. سیم های جفت پیچ خورده در محافظ فویل آلومینیومی قرار دارند که از تداخل سیم ها و ورود و خروج امواج مغناطیسی جلوگیری می کند. کابل اینترنت و تلفن از نوع جفت پیچ خوردۀ برون عایق هستند.

کابل کواکسیال

کابل کواکسیال یک هادی داخلی دارد که در عایق لوله ای قرار گرفته است. یک شیلد یا هادی خارجی روی عایق به شکل خاصی بافته شده است. از کابل کواکسیال برای انتقال امواج یا فرکانس های رادیویی است و یک خط انتقال مناسب برای سیگنال های رادیویی RF است. دیگر کاربردهای آن عبارت اند از: خطوط ارتباطی رادیویی، آنتن های گیرنده، اتصالات شبکۀ کامپیوتری، انتقال دیجیتال فایل های صوتی و تلوزیون کابلی.
در یک کابل کواکسیال باکیفیت، بین هادی داخلی و سپر، میدان مغناطیسی انتقال سیگنال خارجی وجود دارد و شیلد خارجی از ورود و خروج امواج به داخل یا خارج کابل شبکۀ کواکسیال جلوگیری می کند. در ادامه به انواع اتصالات کابل شبکۀ کواکسیال اشاره می کنیم.

کابل های کواکسیال تنوع بسیاری دارند و در سیستم های صوتی، دیجیتال، ویدئو،RF و ماکروویو استفاده می شوند. انواع کابل های کواکسیال در برابر قطع و وصل شدن سیگنال مقاومت می کنند. برخی از اتصالات کابل شبکۀ کواکسیال عبارت اند از:

• اتصال نوع F ؛ از 250 مگاهرتز تا 1 گیگاهرتز که در تلویزیون و آنتن کاربرد دارد.
• اتصال نوع N ؛ بالاتر از 12 گیگاهرتز که کاربرد نظامی دارد.
• اتصال TS و TRS ؛ که برای پلاگین تلفن، تا 100 کیلوهرتز استفاده می شود.
• اتصال RCA ؛ از 10 مگاهرتز که کاربرد ویدئویی دارد.
• اتصال ؛ DIN از 5 گیگا هرتز
• اتصال؛ APC از 18 گیگاهرتز

کابل فیبر نوری

کابل فیبر نوری زیر ساخت بسیار مناسبی برای فاصله های زیاد و داده های با حجم بالاست. هستۀ فیبر نوری، شیشه و پوشش لاستیکی بیرونی است و برای انتقال اطلاعات به جای سیگنال های الکتریکی از پالس نور (پرتو نور) استفاده می کند.
نور در برابر سیگنال های الکتریکی تضعیف نمی شود؛ به همین دلیل این کابل برای فاصله های زیاد مناسب است. سرعت کابل فیبر نوری از10 Mbs تا 100Gbs افزایش پیدا می کند.

برندهای مختلف در تولید کابل های شبکه فعالیت می کنند و تنوع بسیاری در این زمینه در بازار وجود دارد. برای داشتن یک شبکۀ قوی و پایدار باید با بررسی محصولات برندهای مختلف و با توجه به قیمت، بهترین کیفیت را انتخاب کنیم.

حتما تا به حال اسم یک از کابل های VGA ، DVI ، HDMI ، USB ، IDE ، SATA ، eSATA و … به گوشتون خورده و شاید نمی دانید هر کدام از این کابل ها چه کاربردی دارند.

در ادامه شما را با انواع کابل ها آشنا می کنیم:

کابل VGA :

کابل «VGA» مخفف عبارت «Video Graphics Array» و به معنای «آرایه های گرافیکی و ویدئویی» است. این کابل در واقع قدیمی ترین استانداردی است که هنوز هم در بسیاری از تجهیزات کامپیوتری یافت می شود. VGA در سال 1987 میلادی معرفی شد. در بسیاری از کارت های گرافیک، تلویزیون ها، مانیتورهای کامپیوتری و لپ تاپ ها از این کابل استفاده می شد.

کابل VGA می تواند تا رزولوشن 640 در 480 پیکسل را در 16 رنگ پشتیبانی کند، همچنین با کاهش رزولوشن به 320 در 200 پیکسل می توانید تعداد رنگ را تا 256 افزایش دهید.

کابل DVI :

کابل اتصالی دی وی آی (Digital Visual Interface) به عنوان جانشینی برای اتصالات آنالوگ به دنیای فناوری اتصالات و کابل های کامپیوتر وارد شد و جانشین کابل های VGA گردید. در واقع نمایشگرهای دیجیتال مانند پنل های LCD به سمت برخورداری از کیفیت بالاتر گام برداشتند و در زمان اندکی نیز به نمایشگرهای خانگی تبدیل شدند. برای اتصال کامپیوتر به این نمایشگرها نیز از کابل DVI استفاده می شود. این کابل سه مدل مختلف دارد.

DVI-A: سیگنال های آنالوگ را انتقال می دهد و اجازه خواهد داد تا این سیگنال ها با DVI سازگار باشند. درواقع این نوع تبدیل می تواند برای مانیتورهای CRT یا LCD های قدیمی با کیفیت پایین استفاده شوند.

DVI-D: می تواند سیگنال های دیجیتال جدیدتر را انتقال دهد.

DVI-I: قادر است هم سیگنال های آنالوگ و هم دیجیتال را منتقل کند.

با این حساب توجه داشته باشید که برای استفاده از کابل های DVI شما دستگاهی در اختیار دارید که باید یا VGA را به DVI تبدیل کنید و یا اینکه DVI را به VGA. در این صورت است که این کابل به درد شما می خورد.

کابل USB

کابل USB:

این ساده ترین و پرکاربرد ترین کابلی است که در اکثر وسایل دیجیتال، حداقل یک درگاه برای آن وجود دارد و به آن USB نوع A گفته می شود. USB یک راه استاندارد شده و راحت برای اتصال تا ۱۲۷ سخت افزار مختلف به یک کامپیوتر را در اختیار شما قرار می دهد. تا به حال سه نسخه از استاندارد USB ارائه شده است. نسخه 1 آن ژانویه 1996 برای نخستین بار وارد بازار شد و در بهترین حالت تنها می توانست 12 مگابیت معادل 1.5 مگابایت اطلاعات را در ثانیه جا به جا کند.

آوریل سال 2000، نسخه دوم با امکان انتقال 480 مگابیت برابر با 60 مگابایت اطلاعات در ثانیه معرفی شد. آخرین نسخه آن یعنی USB 3.0 توانایی جا به جایی اطلاعات با سرعت 5 گیگابیت معادل 600 مگابایت در ثانیه را دارا می باشد. مهم ترین دلیلی که باعث محبوبیت خانواده USB در بین رابط کاربری های مختلف شده است، امکان انتقال هم زمان داده ها در کنار انرژی برای تأمین برق مورد نیاز است.

حداکثر طول کابل های USB البته به غیر از نسخه 3 آن، 5 متر است. چرا که در اندازه های بیشتر از این مقدار، انتقال انرژی ناممکن خواهد بود. با این حال اگر کابلی بیشتر از 5 متر داشتید، می توانید از انواع هاب برای این منظور استفاده کنید. همان طور که گفتیم خانواده USB دارای 2 دسته بندی نوع A و B است که هر یک برای یکی از دو سر کابل مورد استفاده قرار می گیرند.

کابل HDMI :

در یک دهه اخیر این نوع کابل ها به استاندارد تبدیل شده اند و از کیفیت بالایی برخوردار هستند. بر خلاف کابل های قبلی که معرفی شدند این کابل هم تصویر و هم صدا را منتقل می کند. این کابل فقط سیگنال های دیجیتال را ارسال می کند. چهار نمونه از این نوع کابل ها داریم.

– نوع A بیشتر معروف می باشد. این نوع کابل ها را با 19 پین در سر نری آن می شناسند.

– نوع B بزرگتر از نوع A هستند و داری 29 پین در قسمت سر نری آن می باشند.

– نوع C دارای 19 پین می باشد و بیشتر برای دستگاه های قابل حمل مانند دوربین ها مورد استفاده قرار می گیرد.

– نوع D که بیشتر شبیه میکرو ها هستند و آن ها هم 19 پین دارند.

کابل RCA :

کابل های معروف قرمز، سفید و زرد که نوعی رابط «RCA» هستند در زمانی پر طرفدارترین نوع رابط های صوتی و تصویری محسوب می شدند.

با این که معمولا به این کابل ها به عنوان کابل RCA اشاره می شود، ولی در واقع RCA به رابط فلزی سر کابل ها اشاره می کند و مخفف نام شرکت «Radio Corporation of America» است که استفاده از این کابل ها را به امری عمومی در بین مردم تبدیل کرد.

کابل های قرمز و سفید برای سیگنال های صوتی، و کابل زرد برای ارسال سیگنال تصویر استفاده می شود. این سه کابل به کمک یکدیگر توانایی انتقال تصویر با رزولوشن 480i یا 576i را به همراه صدای استریو دارند.

درست همانند کابل VGA، رابط RCA نیز توسط کابل های DVI و HDMI جایگزین شده است.

کابل IDE :

از کابل های IDE برای اتصال قسمت های مختلف مادربورد کامپیوتر استفاده می شود. اگر شما یک هارد درایو قدیمی را باز کنید این کابل را مشاهده خواهید کرد. کانکتور این کابل 40 پین دارد و نمونه کوچکتر 2.5 اینچی دارای 44 پین می باشد.

کابل ساتا / SATA Cable :

گفتنی است که کابل های ساتا (Serial Advanced Technology Attachment) نوع جدیدتر کابل های IDE قدیمی محسوب می شوند و عملکرد بهتری نیز دارند؛ به طوری که سرعت انتقال داده ها در کابل های ساتا بیشتر از کابل های IDE است. این کابل ها از نوارهای بلند و نازکی تشکیل شده اند و امروزه بسیاری از کامپیوترها با کابل های ساتا سازگار هستند و کمتر کامپیوتری را می بینیم که هنوز از کابل های IDE جهت اتصال هارد به مادربورد استفاده کند. یک کابل ساتا از دو کانکتور تشکیل شده است که هر کدام آن ها دارای 7 پین هستند و به شکل L طراحی شده اند.

کابل Ethernet یا شبکه :

این کابل که دیگر برای همه آشناست و برای وصل شدن به یک شبکه مورد استفاده قرار می گیرد. در بیشترین استفاده همان وصل شدن کامپیوتر به مودم ها می باشد. این نوع کابل دارای سه نوع متفاوت از نظر سرعت می باشد.

– Cat 5 ، ساده ترین نوع است و سرعت 10 تا 100 مگابیتی را فراهم می کند.

– Cat 5 ، نوع پیشرفته تر Cat 5 می باشد و تا سرعت 1000 مگابیت را پوشش می دهد.

– Cat 6 ،بهترین عمکرد را دارد و تا سرعت 10 گیگابیت را پشتیبانی می کند.

چگونگی معرفی سایت به گوگل