ورزش پرش سه گام
سه گام مشابه پرش طول است ولی به جای یک گام در سه مرحله به صورت لی، گام و پرش .
قبل از این سه مرحله نیز دورخیز صورت می گیرد که اگر غیر از این صورت بگیرد خطا محسوب می شود.
تاریخچه پرش سه گام
منابع تاریخی بازی های المپیکی باستانی در مواردی به پرش های ۱۵ متر یا بیشتر هم اشاره کرده اند.
همین امر تاریخ شناسان ورزشی را به این نتیجه رسانده است که این ها باید زنجیره ای از پرش ها بوده باشند که پایه های پرش سه گام را به وجود آورده اند.
به هر حال، هیچ مدرکی مبنی بر اینکه پرش سه گام در میان بازی های المپیکی باستانی حضور داشته، وجود ندارد.
همچنین احتمالاً فاصله های شگفت انگیز ثبت شده ناشی از تلاش برای ثبت دقیق نتایج نبوده اند،
بلکه به دلیل مجوز های هنری نویسندگان اشعار پیروزی شاهد چنین آماری هستیم.
سه مرحله در پرش سه گام وجود دارد:
مرحله خیز برداشتن، مرحله گام برداشتن و مرحله پرش.
۱. دورخیز
ورزشکار، مسیر دورخیز را تا نقطه پرش، جایی که محاسبه پرش سه گام از آنجا شروع می شود، با سرعت طی می کند.
نقطه پرش معمولاً یک تخته برجسته ساخته شده از چوب یا ماده ای مشابه، که روی مسیر دورخیز قرار داده شده، و یا مستطیلی که روی سطح مسیر دورخیز ترسیم شده، است.
در مسابقات قهرمانی مدرن نواری از پلاستیک یا خمیر مدل سازی به لبه پایانی تخته پرش چسبانده می شود.
تا مشخص شود که آیا ورزشکار روی علامتی که لبه انتهایی تخته پرش را تعیین می کند، قدم گذاشته یا خدشه ای به آن وارد کرده است یا نه.
این تخته ها، بسته به میزان پرش ورزشکار، در نقاط مختلف مسیر قرار داده شده اند.
معمولاً تخته های پرش را در فاصله های ۴۰ پایی، ۳۲ پایی و ۲۴ پایی قرار می دهند.
این ها معمول ترین تخته هایی هستند که در سطوح دبیرستانی و دانشگاهی مشاهده خواهید کرد.
اما تخته ها را می توان در هر نقطه ای از مسیر دورخیز کار گذاشت.
تخته پرش
تخته پرش دارای ۱/۲۲ متر طول و ۲۰ سانتی متر عرض و ۱۰ سانتی متر ضخامت است.
این تخته باید در مسیر دورخیز و در فاصلهٔ ۱۳ متری برای مردان و ۱۱ متری برای زنان در زمین و هم سطح با مسیر دورخیز از لبهٔ چالهٔ پرش کار گذاشته شود.
تخته پرش باید به رنگ سفید رنگ آمیزی گردد.
در جلوی تخته پرش، تخته ای دیگر که دارای طول ۱/۲۲ متر و عرض ۱۰ سانتی متر است به عنوان خطاسنج مورد استفاده قرار می گیرد
که معمولاً روی آن با ماده ای به نام پلاستیسین پوشانده می شود و کوچک ترین برخورد با آن مشخص و خطا محسوب می گردد.
البته تخته پرش را می توان برای رده های سنی پایین تر در فاصلهٔ ۹ تا ۱۰ متری محوطهٔ فرود کار گذاشت.
محل فرود
ناحيهٔ فرود بايد داراى حداقل ۹ متر طول و ۷۵/۲ متر عرض باشد که به آن چالهٔ پرش سه گام و پرش طول گويند.
در داخل چاله بايد ماسهٔ نرم مخلوط شده با خاک اره وجود داشته باشد و در هنگام پرش، مرطوب گردد تا هم به سلامت پرش کنندگان و هم به اندازه گيريِ دقيق کمک کند.
سطح ماسه بايد هم سطح تخته پرش باشد.
قوانين مربوط به مسابقات
۱. پرش سه گام شامل لى لي، قدم و پرش مى باشد که بايد به همين ترتيب اجرا شوند و اگر غير از اين باشد (يعنى دوبار لى لى يا دوبار قدم و بعد پرش انجام شود) خطا است.
۲. عمل لى لي بايد طورى اجرا شود که با همان پائى که روى تختهٔ پرش گذاشته مى شود فرود آيد و در مرحلهٔ قدم، پرنده بايد با پاى ديگر فرود آيد و نهايتاً عمل پرش اجرا شود.
۳. ترتيب پرش ورزشکاران به قيد قرعه تعيين مى شود.
۴. اگر تعداد پرش کنندگان بيش از ۸ نفر باشد به هر نفر اجازهٔ سه پرش داده مى شود و به ۸ نفرى که نتايج بهترى به دست آورده اند اجازهٔ سه پرش ديگر داده مى شود.
بهترين نتيجه ۶ پرش به عنوان رکورد محاسبه مى گردد. چنانچه تعداد پرش کنندگان ۸ نفر يا کمتر باشد، به هر نفر اجازهٔ ۶ پرش داده مى شود.
که چون در اين حالت مسابقات به صورت نهائى برگزار مى شود رده بندى از روى بهترين نتايج هر شرکت کننده در خلال ۶ پرش تعيين مى شود.
در صورت تساوى بهترين رکورد بعدى و الى آخر براى تعيين رده بندى معتبر است.
در مسابقاتى که دو مرحله اى هستند معمولاً مسافتى به عنوان حد نصاب ورودى در نظر گرفته مى شود.
۵. زمان مجاز براى تکميل پرش يک دقيقه است.
۶. قبل از شروع مسابقه معمولاً به هر شرکت کننده اجازهٔ دو پرش تمرينى داده مى شود.
ولى بعد از شروع مسابقه، پرش کننده مجاز نيست که محوطهٔ اصلى مسابقه يعنى مسير دورخيز و چالهٔ فرود، استفاده کند.
خطاها یا خدشه یا پرش اشتباه
- وقتی که ورزشکار روی علامت پرش قدم می گذارد،
- به کلی چاله شنی را از دست می دهد،
- در طول مراحل پرش از زنجیره صحیح گام برداری استفاده نمی کند، یا
- پرش خود را در زمان قانونی آن (که معمولاً حدود ۹۰ ثانیه است) انجام نمی دهد.