به گزارش سایت خبری ساعد نیوز،ارزهای دیجیتال بانک مرکزی (CBDC)، یا ارزهای دیجیتال ملی، ارزهای مجازی ای هستند که از سوی یک نهاد ناظر فدرال منتشر و کنترل می شوند. از این رو، این ارزها کاملاً تحت نظارت دولت هستند. ارزهای دیجیتال بانک مرکزی، برخلاف اغلب ارزهای دیجیتال، غیرمتمرکز نیستند – بلکه نماینده پول فیات خواهند بود، اما به صورت دیجیتال.
درنتیجه، بانک مرکزی ای که یک CBDC منتشر می کند، هم نهاد ناظر آن خواهد بود و هم دارنده حساب مشتریان آن ها. هر واحد ارز دیجیتال بانک مرکزی معادل دیجیتالی امنی برای یک اسکناس است و معمولاً از تکنولوژی دفتر کل توزیع شده (DLT) استفاده می کند.
ارزهای دیجیتال بانک مرکزی واکنشی در برابر محبوبیت روزافزون ارزهای دیجیتالی هستند که در محدوده ی نظارت نهادهای ناظر قرار نمی گیرند. در نتیجه CBDCها سعی کردند از ارزهای دیجیتال، به لحاظ راحتی و امنیت، پیشی بگیرند و ویژگی های فوق را با ویژگی های قدیمی و کارآمد سیستم بانکی تلفیق کنند. در سیستم متداول بانکی گردش پول مدیریت شده و دارای پشتوانه است.
مزایای ارز دیجیتال ملی (CBDC)
ساخت و راه اندازی ارزهای دیجیتال بانک مرکزی در مراحل اولیه قرار دارد. بنابراین اجرا و راه اندازی آنها هنوز کامل نشده است و ممکن است ویژگی های آن اضافه یا کاسته شود؛ شاید هم اصلاً قابل استفاده نباشند. در برخی مواقع، پشتوانه ارز دیجیتال بانک مرکزی ترکیبی از بیت کوین و سایر ارزهای فیات منتشرشده توسط دولت است. برای ایجاد رمزارز ملی می توان ویژگی های ارزهای فیات و بیت کوین را ترکیب کرد و ویژگی ها خاص زیر را به وجود آورد:
تکنولوژی دفتر کل توزیع شده یا بلاکچین
ارزهای دیجیتال ملی به صورت دیجیتالی ایجاد می شود، اما از تکنولوژی های متفاوتی تشکیل شده اند. در ابتدا ارز ملی باید به صورت دیجیتالی ساخته و مهندسی شود و سپس فناوری ها در آن گنجانده شده و در پایان آن را در بلاکچین قرار دهند. در این صورت به منظور پیگیری تراکنش ها، بانک ها باید سوابق مالی، از جمله میزان سرمایه شخصی و تراکنش معاملات خود را در دفتر کل توزیع شده (Distributed Ledger Technology) ذخیره کنند.
به جای اینکه یک پایگاه داده مرکزی تمام سوابق مالی افراد را ذخیره کند، دفتر کل توزیع شده (DLT)، چندین نسخه از این تراکنش معاملات را توسط یک نهاد مالی جداگانه ذخیره و مدیریت می کند و معمولاً توسط بانک مرکزی کشور مدیریت می شوند. همچنین نهادهای مالی دفاتر کل توزیع شده این اطلاعات را با یکدیگر به اشتراک می گذارند.
این همان چیزی است که به عنوان بلاکچین معتبر شناخته می شود؛ زیرا فقط تعداد معدودی از نهادها می توانند به بلاکچین دسترسی داشته یا آن را تغییر دهند. علاوه بر این، نهادهای مرکزی تعیین می کنند که چه کسی به بلاکچین دسترسی پیدا کند و چه نوع دسترسی داشته باشد. به عنوان مثال، نهاد مرکزی تصمیم می گیرد که مریم فقط می تواند بلاکچین را ببیند، در حالی که محسن می تواند جزئیات بلاکچین را هم تغییر دهد و هم ببیند.
ارز دیجیتال ملی (CBDC)، یک ارز دیجیتال متمرکز
دلیلی وجود دارد که ارزهای دیجیتال ملی (CBDC)، یک بلاکچین معتبر (مانند بلاکچین بیت کوین) را انتخاب می کنند. اگرچه دفتر کل توزیع شده مورد استفاده در ارزهای دیجیتال ملی شباهت هایی با بلاکچین بیت کوین و سایر ارزهای دیجیتالی دارد، اما اهداف آن بسیار متفاوت است.
بیت کوین و سایر بلاکچین های عمومی مانند اتریوم از این نظر منحصربه فرد هستند که هیچ نهاد مرکزی یا گروهی از نهادها مسئولیت آن را بر عهده ندارند. این ویژگی برای دولت ها مناسب نیست و به همین دلیل فناوری دفتر کل توزیع شده متفاوتی را انتخاب می کنند؛ زیرا می توانند توانایی کنترل روی شبکه را داشته باشند. در ادامه به تفاوت های بلاکچین ارز دیجیتال بانک مرکزی و سایر رمزارزها خواهیم پرداخت:
میزان عرضه ارز دیجیتال ملی
بیت کوین 21 میلیون کوین در شبکه خودش منتشر کرده است و تغییر این 21 میلیون بسیار دشوار و شاید غیرممکن باشد. در مقابل، دولت ها هر کدام یک بانک مرکزی دارند که برای تأمین پول کشور است. بانک های مرکزی با حذف یا افزودن پول به چرخه اقتصاد، سیاست های پولی مختلف را اجرا می کنند. بنابراین برای حفظ کارآیی ارز دیجیتال ملی (CBDC)، باید بانک های مرکزی قدرت ایجاد تغییرات در میزان عرضه در گردش ارز دیجیتال ملی را داشته باشند.
کنترل و اداره ارز دیجیتال ملی
دولت تعیین می کند که کدام نهادهای مالی در مدیریت دفتر توزیع شده مشارکت کنند. یکی از تفاوت های آن با بیت کوین و سایر رمزارزها این است که هیچ کس حق ندارد بدون اجازه بانک مرکزی در شبکه آن تغییرات ایجاد کند.
کاهش هزینه ها با ارز دیجیتال ملی
حامیان رمزارز ملی، ادعا می کنند که ساخت ارز دیجیتال ملی به صورت پنهانی، می تواند به کاهش هزینه های انتقال پول کمک کند. ایده اصلی این است که با ارز دیجیتال بانک مرکزی، در بین نهادهای مالی، ارتباط بیشتری ایجاد شود و راهی ساده تر برای جابه جایی پول، نسبت به سیستم مالی امروزی، به وجود بیاید.
ارز دیجیتال ملی راه حل جلوگیری از پولشویی
دفاتر کل توزیع شده یک نسخه کامل از تمام معاملات و تراکنش ها را ارائه می دهند. این تکنولوژی می تواند برای شناسایی پولشویی و استفاده های غیرقانونی مورد استفاده قرار گیرد. برخی از دولت ها مانند دولت چین که به دستگاه نظارتی گسترده خود معروف هستند، علاقه زیادی به استفاده از این اطلاعات مالی برای محکم نگه داشتن چارچوب های خود دارند و می خواهند که شهروندان را از قانون شکنی دور کنند.
برخی از دولت ها با این سیاست موافق و برخی دیگر با آن مخالف هستند. به عنوان مثال به نظر می رسد که بانک فدرال رزرو آمریکا در صورت تصویب ارز دیجیتال ملی، به حفظ حریم خصوصی کاربران موجود در شبکه، علاقه بیشتری داشته باشد.
