هرچند که ایمپلنت های دندانی به عنوان روشی که درصد موفقیت بالایی برای جایگزین شدن با دندان های از دست رفته دارند؛ شناخته می شوند اما ممکن است پس از نصب آن ها مشکلاتی مانند پس زدن لثه یا شکستن پایه ایمپلنت ایجاد شود که دندان پزشک مجبور باشد پایه ایمپلنت را از دهان خارج کند. در این شرایط ایمپلنتولوژیست به بیمار پیشنهاد می دهد که پس از درمان ناحیه ای که ایمپلنت برداشته شده مجددا اقدام به ایمپلنت جدید نماید.
خارج کردن ایمپلنت دندانی که با شکست مواجه شده؛ فرایندی تقریباً ساده و ایمن است. بهترین روش برای برداشتن ایمپلنت دندان که دچار مشکل شده بستگی به موقعیت قرارگیری ایمپلنت و میزان جوش خوردن آن با استخوان فک دارد.
ایمپلنت های دندانی در دندانپزشکی ترمیمی در حال حاضر استفاده بسیار گسترده ای پیدا کردند اما مشکلات و عوارض جانبی غیر قابل بازگشتی در برخی موارد پس از نصب ایمپلنت مشاهده می شود که چاره ای جز برداشتن فیکسچر برای جراح باقی نمی گذارد.
نحوه برداشتن ایمپلنت دندان شکست خورده باید با دقت بسیار زیادی انجام گیرد. چون بخشی از پایه ایمپلنت به استخوان فک جوش خورده و برداشتن آن می تواند موجب تحلیل رفتن شدید استخوان یا شکستن آن شود. در کلینیک دندان به منظور جدا کردن ایمپلنت های دندانی که دچار مشکل شده اند از تکنیک ها و روش های بسیار پیشرفته ایمپلنتولوژی استفاده می شود.
چه عاملی باعث شکست درمان ایمپلنت می شود؟
موفقیت درمان ایمپلنت به فاکتورهای بسیاری بستگی دارد اما عادات و عارضه های پزشکی خاصی هم وجود دارند که باعث افزایش احتمال شکست درمان می شوند. بیماری های لثه و دندان قروچه می توانند فرآیند التیام ناحیه ی ایمپلنت را با مشکل مواجه کنند در حالی که بیماری هایی مانند پوکی استخوان که باعث تضعیف استخوان و کاهش چگالی استخوانی می شوند باعث سختی فرآیند جوش خوردن ایمپلنت به پایه می شوند.
درمان های مداوم سرطان هم می تواند باعث توقف درمان ایمپلنت شود چون پرتوهایی که در پرتودرمانی به سر و گردن بیمار تابیده می شود گاهی اوقات مانع از جوش خوردن استخوان ها می شود.
شکست درمان ایمپلنت ممکن است به چندین دلیل و در چند سطح اتفاق بیفتد. شکست های کوتاه مدت که اکثراً تحت عنوان شکست در التیام استخوان از آن ها یاد می شود، به فرآیندی اشاره دارد که در آن استخوان ها به درستی جوش نمی خورند و یکپارچگی استخوانی اتفاق نمی افتد.
این نوع از شکست ممکن است در ارتباط با فاکتورهای سیتمیکی مانند مصرف سیگار، دیابت کنترل نشده یا دانسیته ی استخوانی کم باشد. بهداشت ضعیف دهان و بیماری های لثه هم شما را در معرض شکست ایمپلنت قرار می دهند.
معروف ترین برند های ایمپلنت دندان در جهان
نشانه های شکست درمان ایمپلنت شامل درد، حرکت پایه ی ایمپلنت درون استخوان فک، تحلیل استخوان، خونریزی، بروز عفونت و یافته های تصویربرداری اشعه ی ایکس است.این نوع شکست کوتاه مدت را می توان بدین صورت درمان کرد: باید ایمپلنت را بیرون بیاورند، محل قرارگیری و استقرار ایمپلنت را با پیوند استخوان ترمیم کنند و قبل از کاشت مجدد ایمپلنت، فرصت ترمیم و التیام به بافت بدهند. از آن جا که التیام و ترمیم استخوان خیلی کندتر از ترمیم بافت است، این پروسه ممکن است چندین ماه طول بکشد.
مشکلات لثه
لثه های سالم ملاک انجام جراحی ایمپلنت هستند و اگر دچار بیماری فعال لثه هستید این عمل برای شما انجام نمی شود. بیماری لثه عفونتی است که می تواند به لثه و استخوان فک آسیب برساند و در صورتی که درمان نشده باشد، به اطراف ایمپلنت منتشر و باعث پس زدن ایمپلنت آن می شود. پس حتماً قبل از جراحی کار گذاشتن ایمپلنت، برای درمان عفونت و مشکلات لثه نزد دندانپزشک بروید.
استعمال دخانیات
سیگار کشیدن هم می تواند باعث پس زدن ایمپلنت شود چون باعث می شود جریان خون به سمت لثه ها کاهش پیدا کند و فرآیند بهبود با تاخیر انجام شود. بسیاری از پژوهش ها نشان داده است که میزان شکست ایمپلنت در افرادی که سیگار می کشند بالای ۲۰ درصد است.
البته، اگر سیگار می کشید به این معنی نیست که اصلاً واجد شرایط عمل ایمپلنت نیستید، اما به هر حال، در صورتی که یک هفته پیش از جراحی کارگذاشتن ایمپلنت و حداقل دو ماه بعد از کاشت ایمپلنت سیگار نکشید، احتمال دریافت نتیجه ی بهتر بالاتر خواهد بود.
استخوان فک ناکافی
یکی دیگر از عوامل موثر بر موفقیت ایمپلنت این است که آیا برای نگهداری ایمپلنت، فک به اندازه ی کافی استخوان دارد یا نه. در صورتی که مقدار استخوان های سالم فک کافی نباشد، جراح نمی تواند ایمپلنت را در آرواره کار بگذارد.
وقتی فردی پوکی استخوان داشته باشد، چگالی استخوانی او کاهش پیدا می کند؛ در نتیجه استخوان شکننده شده و احتمال شکستگی یا ترک افزایش پیدا می کند. گاهی اوقات، بیماری های شدید لثه هم می توانند باعث از بین رفتن استخوان فک شوند.
