ریزش مو عموماً در مردان میانسال به عنوان یک مشکل شایع مطرح می باشد. ولی این بیماری در مردان جوان قبل از سن ۲۱ سالگی هم ممکن است بروز نماید. آگاهی یک پسر جوان ۱۵ تا ۲۰ ساله از اینکه در حال از دست دادن موهای خویش است می تواند او را شوکه کند.اولین علامتی که معمولاً ظاهر می شود نازک شدن موها در نواحی شقیقه ها و بالای ابروهاست که منجر به بلند شدن پیشانی می شود.علامت دیگری که در این حالت خودنمایی می کند از دست دادن تعداد زیادی از موها حین شانه یا برس زدن و نیز شستشو و شامپو زدن موهاست.
اگر چنین فردی در اقوام نزدیک خود نظیر پدر، مادر، عموها و یا برادران بزرگتر دارای الگوی ریزش مو باشد شاید از اینکه این خصیصه فامیلی به او نیز ارث رسیده خیلی تعجب نکند گرچه مطمئناً ظهور زود هنگام این ویژگی ارثی در او باعث ناخشنودی خواهد بود.ریزش مو قبل از بیست و یک سالگی می تواند برای یک پسر جوان آزار دهنده باشد حتی اگر او بداند که همانند سایر اعضای فامیل نهایتاً ممکن است موهای خود را از دست بدهد.
از دست دادن موها در این سن که از لحاظ روانشناسی برهۀ بسیار آسیب پذیری از زندگی است می تواند فرد را تبدیل به یک شخص گوشه گیر با احساس نامرتبی فردی، عدم جلب نظر کردن دیگران از لحاظ اجتماعی و عقب ماندگی در امور شغلی نماید در این زمان وی طعمه ای سهل الوصول برای سوء استفادۀ انواع « درمانهای معجزه آسا » که گران قیمت و غیر مؤثر بوده و در جراید، تلویزیون و اینترنت مورد تبلیغ قرار می گیرند می باشد.
پیدا کردن علت ریزش مو
با آرایشگرتان درمورد مدل ها و روش های حالت دادن مو مشورت کنید
بعضی از عوامل شیمیایی می توانند باعث ریزش یا شکستن موها شوند که شامل دکلره و رنگ کردن، صاف کردن و فر کردن دائمی موهاست. گرمای حاصل از اتوهای مو یا سشوار نیز می تواند از عوامل ریزش مو باشد. مدل های مویی که موجب کشیدن شدید موهای شما می شوند نیز می توانند باعث بروز ریزش موی کششی (traction alopecia) شوند که به معنای تخریب تدریجی فولیکول های موست. اگر در پوست سر خود احساس درد می کنید از بستن مو به صورت دم اسبی یا هر روشی که باعث کشیده شدن موهایتان می شود خودداری کنید.
پیشینه ی خانوادگی تان را بررسی کنید
از والدین تان بپرسید که آیا پیشینه ی ریزش مو در فامیل وجود دارد؟ رایج ترین علت ریزش مو در بزرگسالان مسائل ژنتیکی است. اما مجموعی از اختلالات هورمونی و ژنتیکی هم می توانند باعث ریزش مو در سنین نوجوانی شوند. تحقیقات نشان داده اند که ریزش مو می تواند از هریک از والدین به فرزندان -چه دختر و چه پسر- منتقل شود
ریزش بیش از حد موها را جدی بگیرید
ریزش حدود ۵۰ تا ۱۰۰ تار مو درطول روز کاملا طبیعی است. اما استرس و وقایعی مثل تصادف، بیماری و عمل جراحی می توانند باعث ریزش بیش ازحد موها شوند. معمولا ریزش بیش ازحد موها طی شش تا نه ماه به حالت عادی برمی گردد، اما استرس مداوم می تواند باعث از دست دادن دائمی موها شود.
موهایتان را نکَنید!
معممولا نوجوانان به طور ناخودآگاه با موهایشان بازی می کنند، آنها را می پیچانند یا می کِشند. در برخی موارد این کار می تواند یکی از علائم اختلال کندن موها (trichotillomania) باشد که افراد مبتلا به آن در حالت استرس یا حواس پرتی موهای خودشان را می کَنند. هرچند که این رفتاری ناخودآگاه است اما باعث کچلی موضعی در مبتلایان می شود. این اختلال معمولا بر اثر استرس ایجاد می شود. درصورتی که به این مشکل دچارید به مشاور یا متخصص مو و پوست سر (trichologist) مراجعه کنید.
درمورد بیماری ها با پزشک خانوادگی یا متخصص پوست تان مشورت کنید
بیماری های بسیاری وجود دارند که می توانند باعث ریزش مو شوند. مشکلات هورمونی همچون دیابت کنترل نشده، بیماری تیروئید یا تخمدان های پلی کیستیک می توانند در روند رشد مو اختلال ایجاد کنند. مبتلایان سل پوستی (lupus) نیز گاها دچار ریزش مو می شوند.اختلالات اشتها مثل کاهش اشتها (anorexia) یا خوردن بی رویه (bulimia) می توانند باعث کمبود پروتئین ها، ویتامین ها و مواد معدنی مهمی در بدن شوند که در رشد مو نقش دارند. نوجوانان گیاهخوار درصورتی که از منابع غیرگوشتی، پروتئین کافی دریافت نکنند دچار ریزش مو می شوند.ورزشکاران بیشتر در خطر ریزش مو هستند، چرا که بیش از سایرین در معرض کم خونی ناشی از فقر آهن قرار دارند. کم خونی می تواند باعث ریزش مو شود.
یکی از عوامل ریزش سکه ای مو که معمولا با شکستگی و تخریب موها همراه است نوعی کرم حلقه ای پوست سر به نام (tinea capitis) است. بروز این پدیده چندان در نوجوانان رایج نیست اما امکان رخ دادن آن نیز وجود دارد. این بیماری بر اثر نوعی عفونت قارچی رخ می دهد و به وسیله ی داروهای خوراکی و شامپوهای مخصوص قابل درمان است.
مراقبت نامناسب از موها
شانه کردن خشن موها و کشیده شدن تارهای مو می تواند باعث آسیب به فولیکول های مو شود که به آن ریزش موی کششی گفته می شود. سعی کنید که شانه کردن، بافتن یا هر نوع حالت دهی دیگر بر موهای خود را با لطافت انجام دهید.
در فرهنگ های مختلف، از مواد و وسایل مختلفی برای مراقبت، نظافت یا حالت دهی موها استفاده می شود که از جمله ی آن ها می توان به ژل، صاف کننده های مو، تافت و اتوی مو اشاره کرد. اگر از این مواد و وسایل برای مدت طولانی استفاده شود، احتمال ریزش مو افزایش می یابد. بنابراین حداکثر سعی خود را برای کاهش استفاده از آن ها انجام دهید.سشوار کشیدن نادرست نیز می تواند باعث ریزش مو بشود. در هنگام استفاده از سشوار حرارت مناسب را انتخاب کرده و فاصله ی مناسب بین سشوار و موهای خود را رعایت بفرمایید.
ریزش موی کششی یا سایر آسیب های مشابه مثل آسیب های حرارتی، از شایع ترین دلایل ریزش مو در سنین پایین هستند. این شکل ریزش مو معمولاً باعث صدمه دیدن ساقه ی مو می شود. ریزش مو تا زمانی که ناشی از آسیب دیدن فولیکول ها یا ریشه ی مو نباشد، موقتی و قابل جبران است. به همین اگر حالت مو یا شیوه های مراقبتی را اصلاح کنید، ریزش موها نیز متوقف می شود.
مصرف برخی داروها
ریزش مو می تواند از عوارض گروه های دارویی مختلفی باشد. یکی از معروف ترین مثال ها، داروهای شیمی درمانی است که باعث ریزش موی سر خواهد شد.داروهای شیمی درمانی، باعث توقف تقسیم برخی سلول ها می شود. به خصوص سلول هایی که سرعت تقسیم بالایی دارند. این سلول ها در پوست، فولیکول ها و همچنین تومورهای سرطانی دیده می شوند. پس داروی شیمی درمانی علاوه بر سلول های سریع التقسیم توموری، جلوی تقسیم سلول های فولیکولی و پوستی را هم گرفته و موجب ریزش مو می شود. طاسی ناشی از این داروها، با قطع مصرف دارو معمولاً به طور کامل جبران می شود.ریزش مو می تواند یکی از عوارض مصرف داروهای ضدبارداری در نوجوانان پس از سن بلوغ باشد. این داروها باعث از بین رفتن تعادل بین هورمون های جنسی می شوند. همان طور که بالاتر گفته شد، تغییر در سطوح هورمون های جنسی می تواند باعث ریزش مو شود. اگر هنگام مصرف این داروها، ریزش مو در شما اتفاق افتاد، با پزشک خود در مورد ادامه ی مصرف آن ها مشورت نمایید.
ابتلا به برخی عفونت ها
بعضی از عفونت های میکروبی می توانند به صورت موضعی باعث ریزش مو شوند. البته عفونت های سراسری مانند سفلیس هم می توانند باعث ریزش مو شوند که در سنین پایین چندان شایع نیستند.شایع ترین عفونت پوستی که باعث ریزش مو می شود، تینه آ کپیتیس یا کچلی قارچی است که در ادامه مفصل بررسی شده است. از عفونت های دیگر که می توانند باعث ریزش مو شوند، می توان به فولیکولیت اشاره کرد که در این بیماری التهاب در فولیکول های مو که سازنده ی تارهای مو هستند، اتفاق می افتد. بنابراین بعد از ریزش مو، موی جایگزین رشد نخواهد کرد و آن منطقه دچار طاسی می شود. فولیکولیت می تواند باعث طاسی دائمی شود.
