به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، کابوس های شبانه گاهی اوقات فقط یک خواب بد است. این کابوس ها در واقع تصاویر مستقل و متناقض همراه با واکنش عاطفی اندک از طرف بیننده خواب است.
کابوس های شبانه می توانند منجر به ایجاد احساس ترس، وحشت و اضطراب در فرد شوند. بیدار شدن فرد و داشتن یک واکنش حسی آزاردهنده از جمله بی خوابی، مشکلات چرخه خواب (اختلال خواب) یا حتی پریشانی در طول روز نیز از جمله دیگر اختلالاتی است که ممکن است در اثر کابوس های شبانه در فرد ایجاد شود. در برخی از موارد تب، بیماری یا رژیم غذایی نامناسب نیز می تواند منجر به دیدن کابوس های شبانه شود.
خواب دیدن امری طبیعی است. به طور میانگین، مردم بیش از دو ساعت از شب را خواب می بینند. اما کابوس معمولا در ساعات ثانویه خواب REM یا خواب با حرکات سریع چشم اتفاق می افتد.
برخی از محققان رویاهای منفی را “تکرار تهدیدها” می نامند. منظور از این اصطلاح آن است که بیش تر افراد تهدیدهای احتمالی را که در زندگی واقعی با آنها روبرو می شوند در کابوس های شبانه در ذهن خود تکرار می کنند. به همین دلیل است که اغلب افراد هنگامی که از کابوس های شبانه بیدار می شود تصاویر و محتوای خواب خود را به خوبی به یاد می آورند.
علائم اختلال کابوس شبانه:
- بیداری های مکرر از خواب با خاطره رویای تهدیدکننده و ترسناک
- احساس هوشیاری در زمان بیدار شدن از خواب
- تجربه کابوس شبانه که ناشی از مصرف دارو، مواد مخدر و دیگر بیماری های جسمی نیست.
شدت اختلال کابوس شبانه به میزان خواب های بد بستگی دارد:
- اختلال شدید به مواردی گفته می شود که در آن شخص هر شب خواب بد می بیند.
- اختلال متوسط به مواردی گفته می شود که تکرار کابوس ها بیش از یک بار در هفته است.
- اختلال خفیف شامل دیدن خواب یک بار کابوس یا کمتر در هفته می شود.
این اختلال چقدر شایع است؟
کابوس دیدن در کودکان بیشتر شایع است و با افزایش سن شیوع آن کاهش می یابد.
بیش از 40 درصد از کودکان دچار کابوس های گاه به گاه می شوند، حدود 20 درصد از آنان کابوس های مکرر دارند.
در حالی که حدود 30 درصد از بزرگسالان یک یا دو بار در ماه دچار کابوس می شوند و 2 درصد از بزرگسالان بیشتر شب ها این حالت را تجربه می کنند.
علت کابوس دیدن چیست؟
برخلاف راه رفتن در خواب و ترس های شبانه، کابوس علل ژنتیکی ندارد.
اختلال کابوس شبانه به مشکلات و اختلالات روانی مانند اختلال شخصیت مرزی و اسکیزوفرنی برمی گردد، اما می تواند علل غیرروانی نیز داشته باشد.
اختلال استرس پس از سانحه رایج ترین علت دیدن کابوس های شبانه است. کابوس هایی در مورد واقعه ای که فرد در آن حضور داشته است، باعث ناراحتی و اضطراب بیشتر در شخص می شوند.
کابوس ها بیشتر در یک سوم انتهایی شب، در حالی که چرخه خواب دارای رم بیشتری است، دیده می شوند.
بهداشت ضعیف خواب، استرس، حوادث تروماتیک، و اختلالات خواب می توانند از دیگر علل دیدن خواب های بد و ترسناک باشند.
اختلالاتی مانند سندرم پاهای بی قرار و آپنه خواب نیز در این مسئله دخیل هستند.
کابوس دیدن به خاطر مصرف دارو:
برخی داروها می توانند عامل اختلال کابوس شبانه شوند. کابوس می تواند ناشی از قطع مصرف دارو یا موارد مخدری باشد که بر رم خواب تاثیر می گذارند، مانند مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین، الکل یا داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای. بتا بلاکرها و آگونیست های دوپامینرژیک نیز می توانند باعث تحریک کابوس شوند.
اختلال استرس پس از سانحه و کابوس های شبانه:
این اختلال ترکیبی از علائمی است که در نتیجه حضور در یا مشاهده یک تروما ایجاد می شوند. مشخصه آن افکار آزاردهنده، کابوس و فلش بک هایی در مورد حادثه است.
شخصی که دچار اختلال استرس پس از سانحه باشد، تحریک پذیری بیشتری دارد، بدین معنی که به محیط واکنش بیشتری نشان می دهد. اضطراب بیش از حد، اختلال در خواب، و اختلال پانیک از عوارض این اختلال است.
چرا PTSD بر خواب تاثیر می گذارد؟
این اختلال خود از واکنش های محیط ناشی می شود. برخی از تحقیقات نشان می دهند که عوامل ژنتیکی دخیل در حامل های سروتونین، ماده شیمیایی مغز که سیگنال ها را انتقال می دهد، در این مورد نقش دارند. همچنین، سروتونین بر خلق و خو و خواب نیز موثر است.
افسردگی و کابوس:
دیدن خواب های ترسناک می تواند به دلیل ابتلا به دیگر اختلالات روانی مانند افسردگی، اختلال پانیک، اسکیزوفرنی و اختلالات شخصیت باشد.
دیدن مکرر کابوس می تواند این دسته افراد را به خودکشی سوق دهد.
در بیمارانی که دچار اسکیزوفرنی و اختلالات روانپریشی هستند، تمایز بین کابوس و هذیان دشوار است و به گزارش درست از سوی بیمار و تشخیص درست خواب و بیداری بستگی دارد.
درمان خواب بد دیدن:
درمان به علت بروز کابوس بستگی دارد. اگر روانشناس تشخیص دهد که اختلال کابوس شبانه به دلیل PTSD همراه با اضراب و حملات پانیک است، نوعی از درمان تحت رفتار درمانی شناختی برای آن تجویز می شود.
این درمان به بیمار کمک می کند که الگوهای فکری خود را در مورد تروما تغییر دهد و در مدیریت خشم، حس گناه و ترس همراه با تروما عملکرد بهتری داشته باشد.
درمانگر می تواند به بیمار کمک کند که روند واقعه را بررسی کند، یاد بگیرد که خود را به خاطر آن سرزنش نکند و دریابد که واقعه تقصیر او نبوده است.
تکنیک های آرام بخشی مانند تکنیک های تنفس عمیق و آرام سازی عضلات می توانند به بهبود اضطراب کمک کنند.
دارودرمانی:
همان طور که گفته شد مصرف دارو یا قطع آن خود می تواند عاملی برای شروع کابوس باشد.
برای درمان کابوس های شبانه با ریشه PTSD، افسردگی یا دیگر اختلال روانی می توان از داروهایی نظیر بنزودیازپین استفاده کرد. این سری دارو ها با کاهش فعالیت مغز فرد مبتلا به کاهش خواب های بد کمک می کند.
مصرف دارو همان قدر که مفید است، می تواند با عوارض جانبی نیز همراه باشد که با عوارض جانبی قرص های خواب برابری می کند.
مصرف دارو می تواند اعتیادآور باشد و فرد برای رهایی از کابوس به دوز بالاتری از دارو نیاز خواهد داشت.
مدیتیشن و ذهن آگاهی:
همانطور که گفته شد کابوس می تواند به دلیل تنش و استرس باشد.
مدیتیشن و ذهن آگاهی یکی از بهترین روش های خلاصی از تنش های روحی و روانی است.
با انجام مدیتیشن شما به روح و جسم خود آرامش بی نظیری را هدیه می دهید.
کابوس های شما بیشتر درباره چه هستند؟ آیا می توانید ریشه دیدن کابوس را در خودتان حدس بزنید؟ نظراتتان را در این مورد با ما در میان بگذارید.
