متاسفانه امروزه مصرف داروهای مسکن و ضد درد توسط افراد بسیار زیاد شده است و یکی از دلایل آن دسترسی آسان و تهیه راحت آنها از داروخانه هاست که این داروها را به راحتی و بدون نسخه در اختیار مردم قرار می دهند. ما موقع احساس درد و ناراحتی، مخصوصا موقع سردرد به راحتی این داروها را تهیه کرده و با تاثیر ضد درد آنها به آرامش می رسیم. اما آیا واقعا این داروها دوستان ما هستند؟ مساله آنجاست که مصرف روزانه و طولانی مدت این داروها نظیر ایبوپروفن و سایر مسکن هایی که مخصوصا برای سردرد مصرف می شوند، می توانند خطر بیماری های قلبی عروقی، حمله قلبی، سکته، فشار خون، گرفتگی کرونر، نارسایی قلبی و سایر بیماری های درگیر کننده قلب و سیستم گردش خون را تا سه برابر افزایش دهند.
NSAID ها در صورتی که در مدت کوتاه و با دوزهای کم استفاده شوند بی خطر هستند. اما همین میزان در افراد با بیماری‌های کلیوی و یا سابقه خونریزی گوارشی و زخم‌های معده خطرناک هستند. بیماران در معرض خطر بیماری‌های قلبی با مصرف هر گونه NSAID به خطر می افتند. در یک گایدلاین که توسط پزشکان قلب تهیه شده است،توصیه می‌شود که در تمام دردهای عضلانی و استخوانی قبل از شروع دارو ابتدا سرما و گرما را روی موضع امتحان کنید و فیزیوتراپی انجام دهید، ورزش کنید و وزنتان را کاهش دهید. اگر جواب نداد و درد کنترل نشد، انجمن قلب آمریکا توصیه می کند ابتدا مسکن های غیرNSAID استفاده کنید و NSAIDها آخرین انتخاب هستند.
علت این افزایش خطر توسط مسکن های غیر استروئیدی ضدالتهابی مشخص نیست. تعداد زیادی از بیماران قلبی آسپیرین می گیرند و این مسکن ها ممکن است با اثر درمانی آسپرین تداخل کنند و باعث اسپاسم عروق کرونر و ایجاد لخته بشوند.
دارو، به همان مقدار که در صورت تجویز از طرف پزشک می‌تواند مفید باشد در صورت مصرف خودسرانه می‌تواند بسیار متفاوت عمل کرده و مضر باشد، پس بخاطر داشته باشید قبل از مصرف هر گونه داروی قلبی پزشک متخصص باید تمامی علائم شما را بررسی کند.
آنژین دردی در قفسه سینه است که در هنگام کمبود اکسیژن کافی در قلب ایجاد می شود. آسپرین غیر تجویزی خطر مرگ در افراد دارای سابقه یا مبتلا به حمله قلبی را کاهش می دهد. با مصرف آسپرین غیر تجویزی می توان از سکته های مغزی ایسکمیک یا خفیف در افراد دارای سابقه پیشگیری کرد.
قرص زیر زبانی نیتروگلیسرین برای توقف یا پیشگیری از آنژین استفاده می شود. آنژین دردی فشارنده یا خرد کننده است که می تواند در قفسه سینه، گردن، دست ها (اغلب چپ) و فک پایینی احساس شود. نیتروگلیسرین به دسته ای از داروها به نام وازودیلاتورها تعلق دارد. این داروها با استراحت دادن به عضلات صاف و عروق خونی بدن سبب افزایش جریان خون و اکسیژن رونده به قلب می شوند. در نتیجه این وضعیت، قلب نیازمند تلاش بیشتر نبوده و درد قفسه سینه تسکین می یابد.
رانولازین برای درمان نوعی درد قفسه سینه به نام آنژین پایدار مزمن تجویز می شود. این دارو تعداد دفعات ابتلا به درد قفسه سینه را کاهش می دهد. رفع علائم آنژین می تواند توانایی فرد را در ورزش کردن و انجام فعالیت های شدید افزایش دهد.
رانولازین عملکرد متفاوتی از دیگر داروهای درمان کننده آنژین داشته و می تواند به همراه این داروها تجویز شود. از جمله داروهای درمان کننده آنژین می توان به نیترات ها، مسدود کننده های کانال کلسیمی و بتا بلاکرها اشاره کرد. رانولازین با تغییر نحوه مصرف اکسیژن در قلب، نیاز این اندام به اکسیژن را کاهش می دهد.
متوپرولول با یا بدون دیگر داروهای درمان کننده فشار خون بالا مصرف می شود. کاهش فشار خون در پیشگیری از سکته مغزی، حملات قلبی و مشکلات کلیوی مفید است. این دارو همچنین برای درمان درد قفسه سینه و افزایش شانس بقا پس از یک حمله قلبی به کار می رود.
متوپرولول به دسته بتا بلاکر ها تعلق داشته و از تاثیر برخی ترکیبات شیمیایی بدن همچون اپی نفرین بر قلب و عروق خونی جلوگیری می کند. این اختلال عملکرد، ضربان قلب، فشار خون و بار عملکردی قلب را کاهش می دهد.
این دارو دارای دو نوع تارترات (لوپرسور) و سوکسینات (توپرول) است که در کاهش فشار خون و درد قفسه سینه به کار برده می شوند. با این حال، در حالی که نوع تارترات برای درمان و پیشگیری از حملات قلبی است، نوع سوکسینات در درمان نارسایی قلبی مفید است. پزشکان ممکن است از متوپرولول در درمان های ترکیبی با مواردی همچون هیدروکلروتیازید یا کلروتالیدون استفاده کنند.
آمیلودیپین با یا بدون دارو های دیگر برای کاهش فشار خون بالا در افراد بالغ و کودکان به کار می رود. فشار خون بالا فشار کار قلب و شریان ها را بیشتر می کند. در صورتی که این وضعیت برای مدتی طولانی ادامه یابد، احتمال عملکرد نامناسب شریان ها و قلب افزایش یافته و به عروق خونی مغز، قلب، کلیه ها آسیب می رسد.
کاهش فشار خون می تواند خطر سکته مغزی و حمله قلبی را کاهش دهد. آمیلودیپین یک مسدود کننده کانال کلسیمی است که می تواند در رهایش درد آنژین پایدار مزمن مفید باشد. این دارو بر حرکت کلسیم در سلول های قلب و عروق خونی تاثیر گذاشته، فشار خون را پایین آورده و به عروق خونی استراحت می دهد.
ایزوسورباید مونونیترات نوعی نیترات است که با گشاد کردن عروق خونی، گردش خون و پمپاژ قلب را آسان تر می کند. این دارو برای پیشگیری از حملات قلبی به کار رفته و آنژین های قلبی آغاز شده را درمان نمی کند. افراد باید در طول مصرف این دارو از مصرف داروهای اختلال نعوظ همچون ویاگارا و سیلدنافیل خودداری کنند. این ترکیب دارویی می تواند سبب کاهش ناگهانی و شدید فشار خون شود.
این دارو در افراد مبتلا به برخی مشکلات قلبی جهت پیشگیری از درد قفسه سینه قبل از فعالیت های فیزیکی همچون ورزش یا رابطه جنسی مصرف می شود. این دارو به دسته ای به نام نیترات ها تعلق دارد. ایزوسورباید دی نیترات با گشاد کردن و استراحت دادن به عروق خونی، جریان یافتن خون به سمت قلب را آسان تر می کند.
انوکساپارین یک داروی تجویزی برای درمان پیشگیرانه (پروفیلاکسی) ترومبوز ورید های عمقی است. این ترومبوز ها یا لخته های خونی می توانند با رفتن به ریه سبب آمبولی شوند. در افرادی که به دلیل یک بیماری حاد بی تحرک شده یا تحت جراحی شکم، تعویض مفصل ران یا زانو قرار گرفته اند، خطر تشکیل لخته های خونی بالا بوده و معمولا داروی انوکساپارین تجویز می شود.
