می توانید یک جوش چرک دار را از یک جوش عادی تشخیص دهید؟ چرا فقط روی چانه تان جوش می زند؟ می دانیم که تمام آکنه ها یکسان نیستند به همین دلیل است که دانستن اطلاعات پایه ای درباره جوش ها کمک می کند بتوانید به بهترین شکل از روی پوست خود پاکشان کنید.
مسلما با اولین جوش های خود در دوران بلوغ مواجه می شوید. این دوره زمانی است که غدد آدرنال شروع به ترشح هورمون هایی می کنند که باعث فعال شدن غده های چربی دار می شوند. حتی با اینکه چربی روان کننده ای طبیعی است که از پوست محافظت می کند، تحت شرایط خاص، سلول های نزدیک به سطح دهانه غدد چربی دار را مسدود می کنند و در زیر آنها باعث تجمع چربی می شوند. این چربی ها رشد باکتری ها را که روی پوست هر شخصی زندگی می کنند تحریک می کند. این باکتری ها خیلی ساده تکثیر می شوند و باعث می شوند پوست اطرافشان دچار التهاب شود.
متاسفانه جوش های چرک دار زیادی وجود دارد، اما دو نوع شایع آن عبارتند از کومدون و ضایعات التهابی. کومدون ها سر سیاه و سر سفید هستند در حالی که التهابی ها قرمز، بالا آمده و کیستی شکل هستند. سر سیاه ها و سر سفیدها اساسا منافذ مسدود شده ای با رویه ای سفید یا سیاه هستند. جوش های التهابی قرمز، بالا آمده و گاهی نیز درآور هستند.
جوش صورت
- چهار عامل اصلی باعث جوش زدن می شوند:
- تولید بیش از حد چربی
- فولیکول های مو با چربی و سلول های مرده پوست مسدود شوند
- باکتری ها
- فعالیت بیش از حد نوعی هورمون (آندروژن ها)
درمان های خانگی سفیدی زودرس مو
آکنه معمولا روی صورت، پیشانی، سینه، بالای کمر و شانه ها ظاهر می شود؛ زیرا این قسمت ها دارای بیشترین تعداد غدد تولیدکننده چربی هستند. فولیکول های مو به غدد تولیدکننده چربی متصل اند.
دیواره فولیکول ممکن است متورم شود و جوش های سر سفید را ایجاد کند یا اینکه سر فولیکول مسدودشده باز بماند و تیره شود که جوش سر سیاه را پدید می آورد. جوش سر سیاه ممکن است مثل آلودگی به نظر برسد که در منافذ پوست گیر کرده اند. اما در حقیقت، حفره پر از باکتری و چربی است و هنگامی که در معرض هوا قرار می گیرد قهوه ای می شود.
جوش های قرمز التهابی، مرکز سفیدی دارند و زمانی ایجاد می شوند که فولیکول های بسته شده مو، ملتهب یا با باکتری ها آلوده شده اند. انسداد و التهاباتی که در عمق فولیکول های مو ایجاد شده، باعث توده های کیستیک در زیر پوست می شوند. سایر حفره های پوست شما که برای غدد عرقی باز هستند معمولا درگیر آکنه نمی شوند.
فشار دادن جوش ها
درست است که فشار دادن جوش ها و دست کاری کردن آنها تا حدی خوشایند و وسوسه برانگیز است اما وقتی به زخم و قرمزی به جامانده از فشار دادن فکر کنید، قطعا پشیمان خواهید شد. با فشار دادن جوش و تخلیه کردن چربی ها احتمال نفوذ میکروب در عمق پوست را بیشتر می کنید، میکروب ها را در زیر پوست پخش می کنید و در نتیجه باعث افزایش جوش ها می شوید.
به هیچ وجه با جوش ها بازی نکنید. آنها را لمس نکنید و فشار ندهید. اجازه بدهید این مهمانان ناخوشایند خودشان به مرور زمان بهبود پیدا کنند. با فشار دادن و تحریک جوش ها نه تنها از شرِّ آنها خلاص نمی شوید بلکه مشکلات جدیدی به مشکلات تان اضافه می شود و شما می مانید و پوستی که ناصاف شده و زخم و قرمزی روی آن به جا مانده است.
استرس ها
استرس یکی از عوامل ایجاد آکنه و آکنه نیز عامل ایجاد استرس است؛ در حقیقت این دو در یک چرخه ی معیوب با هم مرتبط هستند. وقتی تحت فشارید پوست شما هورمون های استرس (مانند کورتیزول) تولید می کند. این هورمون غدد چربی را به ساختن تستوسترون تحریک می کند، میزان تولید چربی را افزایش می دهد و در نهایت جوش ها یکی پس از دیگری ظاهر می شوند.
