قلعه لمبسر در شمال دشت قزوین، منطقه الموت و در شمال شرق رازمیان قرار گرفته است. این قلعه حدود 63 کیلومتر با شهر قزوین و دو کیلومتر با روستای رازمیان فاصله دارد. قلعه لمبسر معروف‌ترین قلعه در منطقه الموت بعد از قلعه حسن صباح می‌باشد. این قلعه که از آثار ملی ایران به شمار می‌رود در بلندترین نقطه کوهی وسیع قرار دارد و از سه طرف با پرتگاه‌های غیرقابل نفوذ و از یک طرف با زمینی مسطح احاطه شده است. قلعه لمبسر از دو طرف به وسیله دو رود نینه‌رود و لمه‌رود احاطه شده است.
نام قلعه لمبسر به‌صورت «لمسر» به فتح لام و میم مشدد و سین و همچنین «لمبسر» به فتح لام و سین نوشته شده است. نام مزبور از دو جزء اصلی «لم+سر» تشکیل می‌شود که با توجه به‌معنای آنها و مقایسه با برخی واژه‌های منطقه البرز و نام برخی از روستاهای ناحیه، معنی کلمه «لمسر» یا لمبسر از قلعه و بلندی صاف و هموار گرفته شده است.
سال ساخت بنای قلعه لمبسر در متون تاریخی نیامده است؛ با این حال، قدمت بنای اصلی قلعه را به پیش از اسلام نسبت می‌دهند. قلعه مزبور پس از تصرف در سال 489 هجری بازسازی شده است. این قلعه به‌واسطه موقعیت و اهمیت خاص خود در دوره تسلط اسماعیلیه شهرت زیادی پیدا کرد و یکی از مهم‌ترین قلعه‌های اسماعیلیه در عصر سلجوقی بود.
قلعه لمبسر 480 متر طول و 190 متر عرض دارد و سه قلعه کوچک‌تر راه‌های شرقی دسترسی به لمبسر را محافظت می‌کردند تا قلعه از هر نوع حمله‌ای مصون بماند. دیوارهای قلعه دو لایه و عرضی حدود 10 متر دارند. در زمین شیب‌دار و محصور قلعه، خرابه‌های بسیاری دیده می‌شود که بعضی از آنها از خشت و گل هستند. اتاق‌هایی با طاق ضربی در داخل باروی قلعه دیده می‌شود که نیمی از آنها در زیر سنگ و خاک قرار دارند. کف اصلی قلعه همچنان به قوت خود پابرجا است و مجرای فاضلاب آن وجود دارد که هم‌سطح با کف قلعه است. در بخش شمالی قلعه دیوارهایی به قطر 120 سانتی‌متر ساخته شده که جایگاه فرمانروای قلعه بوده است. باروی غربی و برج‌های آن نسبت به باروی شرقی استحکام زیادی ندارند و این موضوع به دلیل وجود پرتگاه‌های عمیق در این بخش است که دسترسی به قلعه را غیرممکن می‌کردند.
آب مورد نیاز ساکنان از طریق کانال آبی تامین میشد که از شمال قلعه کشیده شده بود. سه آب‌انبار دیگر در شمال و شرق و خارج از دیوارهای قلعه وجود داشت. در پایین دیوار شرقی که آب‌انبارهای خارج قلعه کنده شده‌اند، فضایی سرپوشیده در ارتفاع 19 متری وجود دارد که با پله‌هایی ناهموار به لب رودخانه منتهی می‌شود.
