موارد مصرف تالیدومید
- درمان انواع زود تشخیص یافته مولتپل میلوما
- درمان اولیه و نگهدارنده تظاهرات پوستی اریتم ندوزوم لپروزوم ( ENL )
- درمان بیماری کرون راجعه
- درمان بیماری مزمن پیوند علیه میزبان ( GVHD ) در پیوند خونی سلول های بنیادی
- درمان استوماتیت آفتی وابسته به AIDS
- درمان ماکرو گلوبینمی والدنشترم
- درمان نگهدارنده مولتیپل میلوما ( به دنبال پیوند اتولوگ سلول های بنیادی )
مکانیسم اثر تالیدومید
خصوصیات تنظیم کنندگی سیستم ایمنی و ضد آنژیوژنز دارد. اثرات ایمنی آن ممکن است بنابر شرایطی بسیار متغیر باشد. می تواند تولید اضافی TNF-α را در بیماران مبتلا به ENL مهار کند و یا سطوح TNF-α را در بیماران مبتلا به ایدز افزایش دهد.
در مالتیپل میلوما، تالیومید باعث افزایش سلول های طبیعی کشنده، اینترلوکین 2 و اینترفرون گاما می شود. سایر مکانیسم های احتمالی شامل سرکوب آنژیوژنز، جلوگیری از آسیب DNA توسط رادیکال های آزاد، افزایش اثرات سایتوتوکسیک سلولی و تغییر بیان مولکول های چسبان سلولی می باشد.
فارماکوکینتیک تالیدومید
زمان رسیدن به حداکثر غلظت پلاسمایی 2.9 تا 5.7 ساعت است.مصرف همزمان تالیدومید با غذای چرب حداقل 10% AUC و C max را کاهش می دهدو T max را به 6 ساعت افزایش می دهد.تالیدومید بصورت غیرآنزیماتیک در پلاسما هیدرولیز می شود و متابولیت های متعددی ایجاد می کند.نیمه عمر تالیدومید 5 تا 7 ساعت است.کلیرانس کلیوی تالیدومید 1.15mL/min است.کمتر از 0.7% مقدار مصرفی بصورت دست نخورده از ادرار دفع می شود.بعد از 48 ساعت از مصرف در ادرار ناپدید می شود.
- اتصال به پروتئین: 66-55 %
- متابولیسم: هیدرولیز غیر آنزیمی در پلاسما و تشکیل چند متابولیت
- زیست دست یابی: فرم کپسول 90 %
- نیمه عمر: 7-5 ساعت
- زمان رسیدن به پیک پلاسمایی: 6-3 ساعت
- دفع: ادرار ( 1%> بصورت داروی تغییر نیافته )
فارماکودینامیک
تالیدومید دارای خواص ایمونومدولاتوری با طیف وسیعی از فعالیت ها است که بخوبی مشخص نشده است.اثرات ایمونولوژیک می تواند بر اساس شرایط متفاوت باشد. تالیدومید می تواند تولیدبیش از حد فاکتور نکروز توموری آلفا را در بیماران مبتلا به ENL کاهش دهد اما باعث افزایش این فاکتور در مبتلایان به HIV مثبت شود.
در مولتیپل میلوما تالیدومید باعث افزایش در سلولهای کشنده طبیعی ، اینترلوکین 2 و اینترفرون گاما می شود. سایر مکانیسم های مطرح شده شامل تضعیف آنژیوژنز،مهار آسیب DNA ناشی از رادیکالهای آزاد ،افزایش اثر سمی وابسته به سلول و تغییر در بیان مولکولهای چسبندگی سلولی است.
موارد و مقدار مصرف تالیدومید
الف) مالتیپل میلوما تازه تشخیص داده شده.
بزرگسالان: ٢۰۰ میلی گرم خوراکی روزانه همراه با آب کافی، یک ساعت بعد از شام و ترجیحاً قبل از خواب مصرف شود. دگزامتازون خوراکی به میزان ۴۰
میلی گرم روزانه در روزهای ١ تا ۴، ٩ تا ١٢، ١٧ تا ٢۰ به کار رود. دورة درمانی هر ٢٨ روز یک بار تکرار شود.
ب) درمان حاد اریتم ندوزوم لپرزوم (ENL) متوسط - شدید.
بزرگسالان و کودکان بزرگتر از ١٢ سال: ٣۰۰-١۰۰ میلی گرم خوراکی، روزانه قبل از خواب تجویز شود. اگر وزن بیمار کمتر از ۵۰ کیلوگرم است با دوزهای
کمتر (mg ١۰۰) درمان شروع شود.
پ) درمان نگهدارنده جهت پیشگیری و مهار عوارض جلدی ENL.
بزرگسالان و کودکان بزرگتر از ١٢ سال: تا ۴۰۰ میلی گرم خوراکی روزانه قبل از خواب یا در دوزهای منقسم، حداقل یک ساعت بعد از غذا تجویز شود.
ت) آفت دهانی مکرر.
بزرگسالان: ١۰۰ تا ٣۰۰ میلی گرم خوراکی روزانه مصرف می شود. گاهی موارد دوزهای بالاتر تا ۶۰۰ میلی گرم مورد نیاز است.
ث)بیماری پیوند علیه میزبان (GVHD).
بزرگسالان: ١۶۰۰-٨۰۰ میلی گرم خوراکی روزانه تجویز می شود. دارو نباید به صورت پروفیلاکسی تجویز شود.
نکات قابل توصیه
ا- تالیدومید حتما با نسخه پزشک و تحت نظر داروساز مصرف گردد.
2-هر نوبت تالیدومید را همراه با یک لیوان پر از آب و حداقل 1 ساعت پس از غذا مصرف کنید.برای مصرف یک بار در روز ، بهترین زمان مصرف ، هنگام خواب و حداقل 1 ساعت پس از مصرف شام می باشد.
میزان، تاثیرات و مکانیزم اثر قرص لاتریل
