موارد منع مصرف و تداخل دارویی دفراسیروکس

مصرف دفراسیروکس در دوران بارداری و شیردهی

برای دارو های گروه B در دوران بارداری مطالعات در حیوانات خطری را برای جنین نشان نداده است ولی مطالعات کافی در زنان حامله وجود ندارد؛ یا مطالعات در حیوانات بیانگر ایجاد عارضه جانبی در جنین بوده است ولی مطالعات کافی در زنان حامله خطری را برای جنین در سه ماهه اول بارداری نشان نداده است و شواهدی از خطر در مورد مصرف دارو در بقیه دوران حاملگی نیز وجود ندارد.

مصرف در شیردهی: ترشح این دارو در شیر مشخص نیست. بنابراین با احتیاط مصرف شود.

تداخلات دارویی دفراسیروکس

اس امپرازول , تالیدومید , بتامتازون , پامیدرونات , تئوفیلین , تریامسینولون ان ان , ملاتونین , ویتامین ث (آسکوربیک اسید) , آرتسونات , آسوناپرویر , کوآنزیم کیو ۱۰ , اولسالازین , والدکوکسیب , پکسیدارتینیب , تیلودرونات , لوپیناویر + ریتوناویر , رمدسیویر , یوتالامات , بینیمتینیب , کلرازپات , راموسیروماب , آیوکساگلات , بالسالازید , کاریپرازین , کابوزانتینیب , اکس تریفیلین , اوروکیناز | یوروکیناز , کوبیمتینیب , آمینوسالیسیلیک اسید , فنوپروفن , آهن , نتیل مایسین سولفات , آنتی ترومبین 3 , دیاتریزوات (آمیدوتریزوئیک اسید) , گالیم نیترات , ایباندرونات , روفلومیلاست , جفیتینیب , بتریکسابان , دوراویرین , اکساپروزین , مگلومین کامپاند , زیلوتون , پردنیزون , داساتینیب , ایبریتومومب تیوکستان , توسیتومومب , آناگریلید , سولفین پیرازون , پنتامیدین , کانامایسین , تیروفیبان , دسیرودین , سرم دکستروز , سورافنیب , فوروزماید , لامیوودین , لورازپام , لووفلوکساسین , مترونیدازول , مولتی ویتامین مینرال , مورفین , والپروئیک اسید , هیدرومورفون , نیوولوماب

آهن

موارد منع مصرف دفراسیروکس

• حساسیت به دفرازیروکس
• سرم کراتینین بالای ۲ یا CrCl کمتر از ۴۰میلی لیتر بر دقیقه
• بیماری که در معرض خطر سندرم میلو دسیپلاستیک می باشد.
• در بدخیمی های پیشرفته
• پلاکت کمتر از ۵۰ هزار
• نارسایی کبد

هشدارها و احتياطات مصرف:

– دفراسیروکس ممکن است سبب نارسایی حاد و آسیب کلیوی منجر به دیالیز (در برخی موارد منجر به فوت) به ویژه در بیماران مبتلا به سایر بیماری ها و بیماران در مراحل پیش رفته اختلالات خونی گردد.

پیش از شروع تجویز یا افزایش دوز، سطح پایه عملکرد کلیوی مانند اندازه گیری کراتینین و فریتین سرم به شکل ماهانه، می بایست در تمام بیماران مورد ارزیابی قرار گیرد. در بیماران در معرض ریسک نارسایی کلیوی شامل بیماران تحت درمان با داروهای نفروتوکسیک و کودکان در معرض از دست دادن حجم مایعات بدن یا بیش از حد شلات شدن آهن، تناوب پایش عملکرد کلیوی می بایست افزایش یافته و دوز دارو تنظیم شود.

در صورت افزایش سطح کراتینین، پایش عملکرد کلیوی می بایست با تناوب بیشتری انجام شود. کاهش دوز اولیه در بیماران با eGFR
۴۰ تا ۶۰ میلی لیتر در دقیقه در ۷۳/۱مترمکعب ضروری بوده و در کودکان با این سرعت فیلتراسیون با احتیاط مصرف شود. بیماران تحت درمان با این دارو بدون بیماری کلیوی زمینه ای، ممکن است دچار افزایش خفیف تدریجی وابسته به دوز در سطح کراتینین سرم و دفع پروتئین در ادرار شوند.

در کودکان( به ویژه کودکان کمتر از ۷ سال) کاهش خفیف در eGFR ممکن است سبب افزایش فراهمی دارو در خون شده و عدم کاهش دوز یا قطع درمان، ممکن است سبب بدتر شدن عملکرد کلیوی و افزایش مجدد فراهمی دارو شود. سمیت توبولار کلیوی شامل سندروم اکتسابی فانکونی (Fanconi) به ویژه در کودکان مبتلا به تالاسمی بتا و سطح فریتین سرم کمتر از ۱۵۰۰ میکروگرم در لیتر گزارش شده است.

همه بیماران می بایست در طول ماه اول درمان یا پس از تغییر دوز به طور هفتگی و پس از آن به طور ماهانه از جهت تغییر در eGFR و سمیت توبولار کلیوی تحت نظر باشند. در کودکان مبتلا به بیماری های همراه با اسهال، استفراغ و در نتیجه افت حجم بدن درمان می بایست قطع و عملکرد کلیوی با تناوب بیشتری کنترل و پس از اصلاح مایعات بدن درمان براساس عملکرد کلیوی مجددا آغاز شود.
– دفراسیروکس ممکن است سبب آسیب و نارسایی کبدی (در برخی موارد منجر به فوت) در افراد بالغ و کودکان شود. پیش از شروع درمان ترنس آمینازهای سرم و بیلی روبین می بایست در همه بیماران در طول ماه اول تجویز هر دو هفته و در ادامه حداقل به شکل ماهانه اندازه گیری شود.

تجویز این دارو در بیماران با نارسایی شدید کبدی (C Child – Pugh Class) ممنوع بوده و در بیماران با نارسایی متوسط کبدی
(Child – Pugh Class B) دوز می بایست کاهش یابد. بیماران مبتلا به نارسایی خفیف یا متوسط کبدی (کلاس B و A)، بیماران بالای ۵۵ سال و بیماران مبتلا به بیماری های زمینه ای مانند سیروز کبدی و نارسایی اندام های مختلف، در معرض ریسک بالای نارسایی و سمیت کبدی قرار دارند.

نارسایی کبدی همراه با آسیب کلیوی حاد در کودکان در معرض ریسک شلات شدن بیش از حد آهن در وضعیت افت حجم مایعات بدن گزارش شده است. در کودکان دریافت کننده دوزهای ۲۰ تا ۴۰ میلی گرم بر کیلوگرم در روز، شاخص های کلیوی و کبدی در زمان نزدیک شدن سطح آهن خون به میزان طبیعی، می بایست با تناوب بیشتری کنترل شود.

شاخص های کبدی شامل سطح آنزیم های کبدی (ALT و AST) و بیلی روبین پیش از شروع درمان، هر دو هفته در طول ماه اول و سپس ماهانه کنترل شود و در صورت افزایش سطح این مقادیر بلافاصله کاهش دوز یا توقف درمان در دستور کار قرار گیرد.
– دفر اسیروکس ممکن است سبب خونریزی گوارشی (در برخی موارد منجر به فوت) به ویژه در بیماران سالمند مبتلا به بدخیمی خونی پیش رفته و یا سطح پایین پلاکت خون شود. در موارد مشکوک به زخم یا خونریزی گوارشی مصرف دارو را با اطلاع پزشک قطع نمایید.

التهاب، خونریزی و زخم مجاری گوارشی فوقانی خفیف تر نیز در زمان مصرف دارو گزارش شده است. در مصرف همزمان با سایر داروهای دارای عوارض نامناسب بر مجاری گوارشی مانند داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی، کورتون ها، داروهای ضد انعقاد و بیس فسقنات های خوراکی با احتیاط مصرف شود.
– ایمنی و کارایی این دارو در مصرف همزمان با سایر درمان های شلات دهنده آهن مورد ارزیابی قرار نگرفته است.
– به جهت بروز کاهش شنوایی و در موارد نادر، از دست دادن شنوایی در فرکانس های بالا در برخی بیماران، کنترل های شنوایی را پیش از شروع تجویز و سالانه در طول درمان انجام دهید. در صورت بروز و وخیم شدن مشکلات شنوایی، کاهش دوز یا قطع درمان می بایست تحت نظر پزشک مد نظر قرار گیرد.

اغلب، عوارض جانبی شنوایی در کودکان دریافت کننده دوزهای بیش از ۲۵ میلی گرم بر کیلوگرم در روز و سطح فریتین سرم کمتر از ۱۰۰۰ میکروگرم در لیتر بروز می کند.
– به جهت بروز سرکوب مغز استخوان شامل کاهش تعداد سلول های خونی در برخی بیماران، به ویژه بیماران مبتلا به اختلالات خونی زمینه ای، کنترل سلول های خونی به طور منظم انجام شود. در صورت بروز این عارضه می بایست درمان تحت نظر پزشک قطع و پس از شناسایی علت کاهش سلول های خونی مجددا شروع شود.
– به دنبال مصرف دفر اسیروکس احتمال بروز راش های پوستی وابسته به دوز وجود دارد.

راش های متوسط تا خفیف ممکن است بدون توقف درمان، برطرف شوند اما در صورت بروز راش های شدید، درمان می بایست تحت نظر پزشک متوقف و کاهش دوز و تجویز استروئید های خوراکی مد نظر قرار گیرد.

در صورت بروز واکنش های پوستی حاد و تهدید کننده حیات مانند سندروم استیونس- جانسون، نکرولیز اپیدرمال سمی و اریتم مولتی فرم مصرف دارو می بایست بلافاصله قطع شده و دیگر تجویز نشود.

همچنین واکنش های ازدیاد حساسیتی مانند آنافیلاکسی و آنژیوادم اغلب در ماه اول درمان با این دارو گزارش شده است.
– اختلالات بینایی مانند کدر شدن لنز، آب مروارید، افزایش فشار داخل چشم و اختلالات شبکیه در موارد نادر با مصرف این دارو گزارش شده است.

کنترل های بینایی می بایست پیش از شروع تجویز و سالانه در طول درمان انجام شود. در صورت بروز اختلالات بینایی بلافاصله کاهش دوز یا توقف درمان تحت نظر پزشک در دستور کار قرار گیرد.
– در سالمندان به جهت بالاتر بودن ریسک سمیت (کلیوی – کبدی) با احتیاط مصرف شود.
– مصرف این دارو در کودکان با بروز عوارض جانبی جدی و تهدید کننده حیات اغلب در زمان کاهش حجم مایعات بدن و ادامه تجویز دارو به میزان ۲۰ تا ۴۰ میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن در روز، در زمانی که سطح آهن خون نزدیک یا در محدوده نرمال باشد، همراه بوده است.
– مصرف دفر اسیروکس به سبب تمایل نسبی این دارو به باند شدن با ترکیبات روی و مس ممکن است سبب تغییر نسبی غلظت این مواد معدنی در خون شود.
– شلات شدن بیش از حد آهن ممکن است سبب سمیت کلیوی در بیماران دریافت کننده دوزهای بالای ۲۵ میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن در روز و سطح فریتین کمتر از ۱۰۰۰ میکروگرم در لیتر شود. اگر در دو معاینه متناوب سطح فریتین کمتر از ۱۰۰۰ میکروگرم در لیتر باشد، کاهش دوز و اگر کمتر از ۵۰۰ میکروگرم در لیتر شود، توقف درمان و پایش های ماهانه تحت نظر پزشک می بایست مد نظر قرار گیرد.

در بیماران مبتلا به تالاسمی غیر وابسته به انتقال خون، LIC از طریق نمونه برداری کبد یا روش مناسب دیگر می بایست هر ۶ ماه در طول درمان کنترل شده و در صورتی که کمتر از ۳ میلی گرم در هر گرم وزن خشک شود، توقف درمان تحت نظر پزشک می بایست مد نظر قرار گیرد.

نکات قابل توصیه

داروی دفراسیروکس را با معده خالی یا همراه با یک وعده غذایی سبک استفاده کنید.

• این دارو را خوراکی و همراه با آب یا سایر مایعات مصرف نمایید.
• اگر نمی توانید قرص ها را ببلعید، می توانید قرص را خرد کنید و به مقدار کمی مواد غذایی نرم اضافه نموده و بلافاصله مخلوط کنید و آن را برای مصرف آینده نگهداری نکنید.
• دارو را هر روز در زمان مشخصی از روز مصرف کنید .
• از رانندگی و انجام کارهایی که نیاز به هوشیاری دارند، تا زمان به دست آوردن هوشیاری کامل اجتناب نمایید.
• عملکرد خونی را، همانطور که توسط پزشک گفته شده است کنترل نمایید و با پزشک خود مشورت نمایید.
• بر اساس دستور پزشک خود، معاینات چشمی را انجام دهید.
• قبل از شروع داروی دفراسیروکس و در زمان مصرف آن، آزمایشات و تست های شنوایی را انجام دهید.

موارد منع مصرف و تداخل دارویی دکس مدتومیدین