بتاکاروتن یک ماده مغذی و البته رنگدانه گیاهی است که به سبزیجات رنگ های قرمز، نارنجی و زرد داده و به مقدار زیادی در میوه‌ها و سبزجات یافت می شود. بتاکاروتن به عنوان یک کاروتنوئید پروپیتامین در نظر گرفته می‌شود، به این معنی که بدن می‌تواند آن را به ویتامین A (رتینول) تبدیل کند. علاوه بر این، بتاکاروتن دارای خواص آنتی اکسیدانی قوی است. علاوه بر منبع غنی ویتامین A بودن، بتاکاروتن به عنوان آنتی اکسیدان عمل می کند. آنتی اکسیدان ها ترکیباتی هستند که مولکول های ناپایدار به نام رادیکال های آزاد را خنثی می کنند. هنگامی که تعداد رادیکال های آزاد در بدن بیش از حد بالا می روند، باعث عدم تعادل و منجر به آسیب های سلولی و بافتی می شوند که به عنوان استرس اکسیداتیو شناخته می شود. استرس اکسیداتیو منبع ایجاد برخی بیماری های مزمن است. آنتی اکسیدان هایی مانند بتاکاروتن به کاهش یا جلوگیری از استرس اکسیداتیو در بدن کمک می کند.
مقدار مورد نیاز از آن به صورت روزانه برای مردان 6 میلی گرم و برای زنان 8/4 میلی گرم است و این مقادیر تا 1.5 برابر برای زنان د ردوران بارداری و شیردهی افزایش می‌یابد.
کودکان:3-6 میلی گرم در روز مورد نیاز است.
بتاکاروتن یک کاروتنوئید و پیش ساز ویتامین A است.
جذب بتاکاروتن به حضور چربی ژیم غذایی و همچنین صفرا در مجرای روده بستگی دارد.حدود 60-20 درصد دارو در دیواره روده و مقدار کمی از آن نیز در کبد متابولیزه می شود. این دارو عمدتاً از راه مدفوع دفع می شود.
برخی تحقیقات نشان داده است که مصرف دوزهای خوراکی بالای بتاکاروتن به دلایل مختلف باعث مرگ خواهد شد. همچنین نگرانی های در رابطه با مصرف طولانی مدت مولتی ویتامین های حاوی بتاکاروتن وجود دارد که می توان شانس ابتلا به سرطان پیشرفته پروستات را در مردان افزایش دهد.
