بدن انسان از ترکیب تریلیون ها سلول ساخته شده است. این سلول ها با هدفی مشخص بافت های مختلف بدن را تشکیل می دهند و پس از طی عمر مفید زوال یافته و از بین می روند و سلول های جدید حاصل از تقسیم جایگزین می شود. زمانی که یک سلول دچار جهش و تغییراتی شود که این روند طبیعی تقسیم، رشد و زوال را تحت تاثیر قرار دهد با تقسیم و تکثیر بیش از حد، توده ای سلولی در بافت ایجاد می کند که تومور نام دارد. تومور ها ممکن است خوش خیم یا بدخیم باشند، تومور های بدخیم قابلیت انتشار و سرایت به بافت های دیگر بدن و ایجاد آلودگی در آن را دارند، به این فرایند حمله سلول های آلوده به بافت های دیگر بدن و انتقال آن ها به بخش های دیگر بدن از طریق خون و لنف متاستاز می گویند. سرطان در اعضا و بخش های مختلف بدن علائم و ویژگی های متفاوتی را نشان می دهد.
قبل از شروع درمان با این دارو، بروشور دارویی داخل بسته را به دقت مطالعه کنید. این بروشور به شما کمک میکند تا اطلاعات دارویی را راجع به دارو به دست آورده و از عوارض جانبی احتمالی آن مطلع شوید.
دوز و مقدار داروی Docetaxel(پاکلی تاکسل)، از فردی به فرد دیگر متفاوت است؛ دارو را دقیقاً همانطور که پزشک برایتان تجویز کرده است، استفاده نمایید. این دارو معمولا هر سه هفته یک بار تزریق میشود.
این دارو زیر نظر پزشک و به صورت وریدی (طی 1 ساعت) تزریق میشود.
برای کاهش عوارض جانبی این دارو قبل از تزریق داروی پاکلی تاکسل، بیمار تحت درمان با داروهای کورتیکواستروئیدی مانند دگزامتازون (از 1 روز قبل به مدت 3 روز) قرار میگیرد.
دوز پاکلی تاکسل و دوره درمان با این دارو به وزن بیمار و میزان اثر بخشی آن برای بیمار بستگی دارد.
پاکلی تاکسل یک مهارکننده میکروتوبول است که تجمع میکروتوبولها را از دیمرهای توبولین کنترل میکند و با جلوگیری از دیپلمیریزاسیون، میکروتوبولها را تثبیت می کند. این تثبیت منجر به مهار شناسایی پویای شبکه میکروتوبول میشود که برای اینترفاز حیاتی و اعمال سلولی میتوزی لازم میباشد. پاکلی تاکسل باعث آرایه های غیرطبیعی یا "مجموعههای" میکروتوبول در سراسر چرخه سلولی و چند مجموعه ستارهای میکروتوبول در حین میتوز میشود.
پاکلی تاکسل یک عامل ضدسرطان سمی است که به عنوان درمان خط اول و درمان متعاقب برای سرطان پیشرفته تخمدان و سرطانهای مختلف دیگر شامل سرطان سینه نشان داده شده است. پاکلی تاکسی یک عامل ضدمیکروتوبول جدید است که تجمع میکروتوبولها از دیمرهای توبولین را کنترل میکند و با جلوگیری از دیپلمیریزاسیون، میکروتوبولها را تثبیت می کند. این تثبیت منجر به مهار شناسایی پویای شبکه میکروتوبول میشود که برای اینترفاز حیاتی و اعمال سلولی میتوزی لازم میباشد.
وقتی که انفوزیون 24 ساعته 135 mg/m2 پاکلی تاکسل به بیماران مبتلا به سرطان تخمدان داده میشود، حداکثر غلظت پلاسما (Cmax)195 ng/mL میباشد، در حالیکهAUC ، 6300 ng•h/mL است.
حجم توزیع آن 227 to 688 L/m^ می باشد. اتصال به پلاسمای پروتئین آن 89%-98% می باشد. متابولیسم پاکلی تاکسل کبدی است.
در 5 بیمار که دوز 225 یا 250 mg/m2 پاکلی تاکسی رادیولیبل را به صورت انفوزیون در عرض 3 ساعت مصرف کرده بودند، میانگین 71% رادیواکتیو طی 120 ساعت از مدفوع دفع شد و 14% آن از ادرار بازیافت شد. نیمه عمر پاکلی تاکسل 7/52 ساعت است.
پاکلیتاکسل ممکن است باعث کم شدن تعداد گلبولهای سفید خون شما شود. گلبولهای سفید، با عفونت مبارزه میکنند و اگر تعدادشان کم شود، احتمال اینکه شما عفونت بگیرید بیشتر میشود. به کاهش تعداد گلبولهای سفید گاهی نوتروپنی میگوییم. شیوع نوتروپنی با مصرف پاکلیتاکسل حدود 85-90٪ است و کمترین تعداد نوتروفیلهای خون حدود 11 روز پس از تزریق رخ میدهد.