سرم‌ها جزو مواد دارویی‌ای هستند که دارای ترکیباتی متفاوت بوده و هر کدام از آن‌ها برای بیماری خاصی مورد استفاده قرار می‌گیرند. سرم‌ها دارای ترکیبات آمینو اسیدی، کربوهیدراتی، الکترولیتی و … می‌باشند. رینگر از جمله محلول‌های الکترولیتی است. به دنبال تزریق محلول‌های قندی و نمکی و نرمال سالین، مقداری از نیازهای تغذیه‌ای و الکترولیتی بیماران تأمین می‌گردد. اما تزریق اینگونه محلول‌ها با تشدید دیورز به علت دفع پتاسیم از طریق ادرار، بیماران را در معرض هیپوکالمی قرار می‌دهد. اما سرم رینگر، علاوه بر دارا بودن Nacl به مقدار مشابه حاوی مقداری +K و ++Ca با غلظت ایزوتونیک است. در واقع رینگر، نرمال سالینی است که مقداری پتاسیم و کلسیم به آن افزوده شده است. اگر فعالیت کلیوی مختل نشده باشد، این فرآورده برای جایگزین کردن حجم مایع مناسب است.
دوز رینگر بر اساس اندازه بدن و وضعیت بالینی متغیر است.
معمولاً 1.5-3Lit از راه وریدی در خلال 18 تا 24 ساعت انفوزیون می‌شود.
این سرم چند الکترولیتی است و شامل سدیم، پتاسیم، کلسیم، کلر و لاکتات است. رینگر لاکتات یک محلول یونی است که حجم خون را افزایش داده و تعادل آب و الکترولیت‌ها را برقرار می‌سازد. یون لاکتات موجود در این فراورده که به سرعت به یون بیکربنات متابولیزه می‌شود، در تنظیم تعادل اسید - باز دخالت دارد.
لاکتات در بدن بسرعت به بیکربنات تبدیل شده و نباید این محلول را در اسیدوز لاکتیک استفاده کرد. این محلول با سایر داروها هنگام تجویز همزمان ناسازگاری دارد.
