تزریق استپرتومایسین معمولاً برای عفونت های جدی باکتریایی انجام می شود که به سایر داروها جواب نداده اند. داروی استپرتومایسین ممکن است برخی از عوارض جانبی جدی مانند آسیب شنوایی و عدم حس تعادل را در بیمار ایجاد کند.این عوارض جانبی ممکن است بیشتر در بیماران سالمند و نوزادان اتفاق بیفتد. شما باید در مورد مزایا و خطرات این دارو با پزشک معالج خود مشورت کنید.این دارو فقط با نسخه پزشک دردسترس بیماران می باشد.
- محلول
- پودر برای تهیه محلول
پیش از مصرف استرپتومایسین
درتصمیم گیری برای استفاده از یک دارو، خطرات ناشی از مصرف دارو باید کمتر ازمزایای آن باشد. درانتخاب این دارو دقت کنید. حتما با نظر پزشک ازاین دارو استفاده کنید.
- آلرژی و حساسیت: وجود هرگونه حساسیت به این دارو یا داروهای دیگررا به اطلاع پزشکتان برسانید. همچنین وجود هرگونه حساسیت به غذا، رنگ، مواد نگهدارنده و یا حیوانات را به پزشکتان اطلاع دهید. برای استفاده ازداروهای بدون نسخه حتما بروشورآنها را به دقت مطالعه کنید.
- اطفال: مطالعات انجام شده درمورد مصرف داروی استپرتومایسین درکودکان محدودیت تزریق این دارو را در کودکان نشان نداده است. با این حال استفاده از این دارو برای کودکان باید با احتیاط انجام شود.
- سالمندان: مطالعاتی درمورد مصرف داروی استپرتومایسین در رابطه با استفاده از این دارو در سالمندان انجام نشده است.با این وجود ، افراد مسن که به بیماری کلیه مربوط به سن مبتلا هستند باید این دارو را با احتیاط و تنظیم صحیح دوزتوسط پزشک مصرف کنند.
- دوران بارداری: هرچند مطالعات انجام شده برروی حیوانات اثرات سوء نشان داده اند اما مطالعات کافی برروی زنان بارداردراین زمینه انجام نشده است.
- دوران شیردهی و مادران شیرده: مطالعات انجام شده برروی زنان شیرده انجام شده نشان دهنده حداقل خطر برای نوزاد دردوران شیردهی باشد. دردوران شیردهی برای استفاده از یک دارو، خطرات ناشی از مصرف دارو باید کمتر ازمزایای آن باشد.
مکانیسم اثر استرپتومایسین
استرپتومایسین یک آنتی بیوتیک آمینوگلیکوزیدی است که مانند سایر داروهای این گروه با عبور فعال ازغشای باکتری مانع بیوسنتز پروتیئن توسط ریبوزوم ها می شود.
آمینوگلیکوزیدها از راه گوارش جذب نمی شوند. البته در صورت زخم گوراش یا التهاب روده مقادیری از دارو جذب می شود. آمینوگلیکوزیدها بصورت تزریق عضلانی یا وریدی مصرف می شود.
جذب این داروها پس از تزریق عضلانی سریع و کامل است. آمینوگلکوزیدها از راه پوست هم جذب می شوند. پس از جذب در اغلب بافت ها و مایعات بدن منتشر می شوند و بیشترین غلظت را در ادرار دارند. غلظت سرمی این داروها نیم الی یک و نیم ساعت پس از تزریق عضلانی و ۱۵ الی ۳۰ دقیقه پس از تزریق وریدی به حداکثر خود می رسد. دفع آمینوگلیکوزیدها عمدتا کلیوی است و در صورت وجود عیب کار کلیه ممکن است در بدن تجمع یابند.
فارماکوکینتیک استرپتومایسین
- جذب : در تزریق عضلانی به خوبی جذب می شود ولی از سیستم گوارشی جذب نمی شود.
- توزیع : در تمام مایعات خارج سلولی که شامل مایعات داخل صفاقی، ریوی، نخاعی، لنفاوی و... می باشد منتشر می شود.از جفت عبور می کند و به میزان ناچیزی در شیر ترشح می شود.
- اتصال به پروتئین : 34%
- نیمه عمر دفعی: نوزادان : 4 تا 10 ساعت،بزرگسالان:2 تا 4.7 ساعت که در مشکلات کلیوی زمان آن افزایش می یابد.
- زمان پیک پلاسمایی: حدود 1 ساعت
- دفع : ادراری (90% به صورت داروی بدون تغییر)؛ مدفوع،بزاق، عرق و اشک (کمتر از 1%)
میزان مصرف استرپتومایسین
- عفونت متوسط تا شدید : 1-2 گرم در روز به صورت تزریق عضلانی و و منقسم هر 6 تا 12 ساعت؛ بیشتر از 2 گرم در روز نشود.
- توبرکلوزیس : درمان روزانه : mg/kg15 به صورت تزریق عضلانی در یک روز؛بیشتر از 1 گرم در روز نشود.
- تولارمی : 1 تا گرم در دوزهای منقسم به مدت 7 تا 10 روز یا تا زمانیکه بیمار تب دارد برای 5 تا 7 روز
- طاعون : mg/kg15 به صورت تزریق عضلانی هر 12 ساعت برای حداقل 10 روز
- اندوکاردیت استرپتوکوکی : 1 گرم به صورت تزریق عضلانی هر 12 ساعت برای 7 روز، سپس 500 میلی گرم هر 12 ساعت برای 7 روز، همراه با تجویز پنی سیلین
- در افراد بالای 60 سال 500 میلی گرم هر 12 ساعت برای 14 روز کامل
- اندوکاردیت انتروکوکی : 1 گرم تزریق عضلانی هر 12 ساعت به مدت 2 هفته، سپس 500 میلی گرم هر 12 ساعت برای 4 هفته،همراه با تجویز پنی سیلین
- بروسلوز : 1 گرم تزریق عضلانی روزانه، دو بار در روز برای 1 هفته سپس یکبار در روز برای یک هفته و به صورت همزمان با تجویز
میزان و نحوه مصرف داروی استرپتومایسین
