نحوه برخورد با دست کجی و دزدی در کودکان

به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، معنای واژه دزد یعنی برداشتن وسایل شخص دیگری بدون اینکه او اجازه داده باشد. بسیاری از اوقات پیش می آید که کودک خردسال بدون اینکه قصد شخصی داشته باشد ، وسایل افراد دیگر را برداشته و به خانه می آورد. پدر و مادر با دیدن چنین صحنه ای بسیار خشمگین می شوند و با تندی با کودکشان برخورد می کنند. نگرانی آنها از این است که مبدا کودکشان در آینده نیز این رفتارش را ترک نکند.

در این جا به چند نکتهٔ ساده که والدین می توانند با به کار بستن آنها مانع از بروز چنین رفتارهائی در کودکانشان شوند اشاره می شود.

قبل از این که هر تصمیمی درباره برخورد با کودکی که دست به این عمل زده است بگیرید، بهتر است اول بدانید چرا بچه ها دست به دزدی می زنند؛ این به شما کمک می کند بهترین راه را برای برخورد با وی پیدا کنید.

برداشتن اشیا توسط کودکان پیش دبستانی امری رایج است. در این سن، کودک نمی تواند مفهوم مالکیت اشیا و دزدی را درک کند.

به همین ترتیب، ممکن است چیزی را از فروشگاه بردارند، چون مفهوم پول را نمی فهمند. مفهوم خرید کردن برای آنان معنی ندارد.

در مقابل دزدی در کودکان پیش دبستانی لازم است آنها را با مفهوم همدلی و دلیل غلط بودن برداشتن بی اجازه اموال دیگران آشنا کنید.

کودکان دبستانی و کمی بزرگ تر اغلب دچار مشکل کنترل تکانه ها هستند.

به همین دلیل، ممکن است بدون در نظر گرفتن عاقبت رفتارشان، چیزی را در جیبشان بگذارند.

بچه های دبیرستانی برای تفریح و هیجانش دزدی می کنند. فشار هم سالان برای دزدی پول یا اشیا از دیگران نیز می تواند در این امر دخیل باشد.

در مواردی نیز دست کجی کودکان می تواند به خاطر داشتن چیزی باشد که نمی توانند پول آن را پرداخت کنند.

نوجوانان به خاطر شورش و سرکشی در برابر والدین و بزرگ ترها نیز می توانند دست به این کارها بزنند.

داشتن اختلالات رفتاری یا مشکلات سلامت روان می تواند در بروز رفتارهای بد دخیل باشد.

کودکی که دچار افسردگی است ممکن است از دزدی برای کنار آمدن با احساسات بد استفاده کند.

اصول تربیتی برای حل مشکل دزدی در کودکان:

وقتی کودکتان چیزی را از مدرسه به خانه می آورد و ادعا می کند هدیه است، نحوه برخورد شما احتمال تکرار دزدی را مشخص می کند.

از روش های زیر برای برخورد با دست کجی کودکان استفاده کنید:

بر صداقت تاکید کنید:

صحبت درباره صداقت نقش مهمی در پیشگیری از دروغ گویی و دزدی دارد.

همیشه وقتی فرزندتان در برخورد با اشتباهاتش حقیقت را می گوید، تنبیه های ساده تری برای او در نظر بگیرید.

این به او کمک می کند که بفهمد صداقت بهتر از پنهان کاری است.

مالکیت را برای فرزندتان توضیح دهید:

با مسئولیت دهی به کودک در مورد اموالش به او در درک این موضوع کمک کنید. برای مثال، اهمیت رفتار درست با اسباب بازی هایش را یادآور شوید.

قوانینی برای اجازه گرفتن یا برداشتن چیزهای دیگران وضع کنید. مسئله امانت گرفتن و مراقبت درست از اموال دیگران را برایش توضیح دهید.

شی دزدیده شده را بازگردانید:

بازگرداندن شی دزدیده شده و معذرت خواهی از قربانی نقش بزرگی در پیشگیری از تکرار دزدی در کودکان دارد.

به فرزندتان در نوشتن نامه عذرخواهی کمک کنید یا او را برای بازگرداندن اموال همراهی کنید.

از نصیحت های بلندبالا و برچسب زنی خودداری کنید:

بچه ها و نوجوانان از نصیحت شنیدن، به خصوص طولانی، خوششان نمی آید. به او نگویید که در آینده دزد و خلافکار حرفه ای می شود.

او را با القابی نظیر دزد و آدم بد خطاب نکنید.

اعتراف گیری اجباری، تهمت زدن به او و آبروریزی جلوی دیگر اعضای خانواده و دوستان پاسخ های بدی برای رفع مشکل دزدی در کودکان است.

با این کار تنها رفتار بد را در او تثبیت می کنید.

مجازاتی برای دزدی تعیین کنید و به آن پایبند باشید:

زمانی که مسئله مالکیت برای فرزندتان روشن شد، به او گوشزد کنید که در صورت تکرار این رفتار مجازات مشخصی را برایش اعمال می کنید.

این مجازات باید عادلانه و موثر باشد، برای مثال، محرومیت به مدت مشخص از تفریح یا اسباب بازی یا پرداخت خسارت از پول تو جیبی.

اگر فرزندتان به رفتارش ادامه داد، بی تردید مجازات را اجرا کنید.

قصه گویی را فراموش نکنید:

از قصه می توانید برای تربیت کودکان خردسال بهترین بهره را بگیرید. اصول قصه گویی را برای گرفتن نتیجه از این راهکار فراموش نکنید.

در ضمن به یاد داشته باشید که قصه باید برای تشویق و ایجاد امید و هیجان در کودک باشد، نه ایجاد ترس از خدا، عذاب جهنم و تنبیه شدن.

به او پول بدهید:

اگر دلیل دزدی فرزندتان نداشتن پول برای تهیه اشیای مورد نظرش است، دستورالعملی برای دریافت پول ماهیانه بیشتر تدوین کنید.

برای مثال، به فرزندتان بگویید که با کمک کردن در خانه می تواند مقدار بیشتری برای ماهیانه خود دریافت کند.

پولی که فرزندتان دریافت می کند باید در حد متوسط همسالان و دوستانش باشد.

به همین دلیل، برای فرزندتان دوستان و مدرسه ای را انتخاب کنید که از لحاظ اجتماعی و اقتصادی در سطح تقریبا مشابه هستید.

ارتباط با افرادی از طبقات بالا می تواند باعث شود که فرزندتان برای دستیابی به امکانات آن بچه ها دست به دزدی بزند.

به او فرصت جبران دهید:

اجازه ندهید فرزندتان از چیزی که دزدیده است، بهره مند شود. شی دزدیده شده باید بلافاصله بازگردانده شود.

اگر چیزی که برداشته است خراب یا مصرف شده است، از او بخواهید آن را با پول توجیبی خود دوباره تامین و جبران کند و صاحب آن را راضی کند.

از استراتژی های پیشگیری استفاده کنید:

کاری انجام دهید که احتمال تکرار دزدی را در آینده کاهش دهد. برای مثال، اجازه ندهید فرزند 13 ساله تان به تنهایی با دوستانش به خرید برود.

چه زمانی باید برای مشکل دست کجی کودک به روانشناس مراجعه کرد؟

دزدی مشکلی است که می تواند فرزندتان را با عواقب حقوقی، اجتماعی و عاطفی روبه رو کند.

پس اگر استراتژی های تربیتی برای حل مشکل دزدی فرزندتان جوابگو نبوده است، باید به دنبال درمان باشید.

یک روانشناس می تواند ریشه مشکل را بیابد.

گاهی اختلال سلوک و مشکلات رفتاری می توانند در این امر دخیل باشند.