نحوه پاک کردن جرم گوش نوزاد

به گزارش سایت خبری ساعد نیوز و به نقل از سلام دنیا، چه چیزی باعث بروز موم گوش در کودکان می شود و چگونه به صورت بی خطر آن را تمیز کنیم؟ گوش انسان ها به طور طبیعی ماده مومی به نام «سروومن» تولید می کند، که به موم گوش مشهور شده است. این ماده دارای کاربردهای حیاتی است، از این رو دلیلی برای حذف آن نیست. اما اگر موم ضخیم و سفت شود، ممکن است باعث گوش درد شود. در این موارد، پزشک متخصص اطفال، یا گوش و حلق و بینی یا پزشک خانواده و مشاور یک تصمیم عاقلانه برای اقداماتی در مورد آن می گیرند. این مقاله را برای اطلاعاتی در مورد موم گوش در کودکان و روش های بررسی آن بخوانید.

چرا کودکان موم گوش دارند؟

موم گوش به طور طبیعی توسط کانال بیرونی گوش ایجاد می شود، که بین نرمه گوش و لاله میانی گوش قرار دارد. ممکن است به نظر می رسد یک زباله بیولوژیکی غیر ضروری است اما کاربردهای خود را دارد، کاربردهای آن به شرح زیر است:

ضد آب در کانال گوش

به عنوان یک نوار چسبی برای گرد و غبار و حشرات عمل می کند.

کانال گوش را روغن کاری می کند تا از تحریک جلوگیری کند.

موم گوش ساخته شده از ترکیباتی است که خاصیت ضد باکتریایی و ضد قارچی دارند.

موم گوش تنها در دو سوم بیرونی کانال گوش رخ می دهد.

پس، آیا باید اجازه داد که موم در داخل گوش بماند و یا آن را خارج کنیم؟

آیا باید به طور مرتب موم گوش کودک را تمیز کرد؟

آکادمی اطفال آمریکا توصیه می کند که موم گوش نوزاد را در خانه با استفاده از گوش پاک کن یا پد پاک کننده گوش تمیز نکنید. حتی پزشکان توصیه می کنند که اگر موم گوش باعث ایجاد درد یا انسداد مجرای گوش نمی شود، باید به حال خود رها شود. فقط باید ناحیه خارجی گوش را با استفاده از یک پارچه نرم خیس شده در آب گرم تمیز کنید. پارچه را در اطراف حلقه های گوش خارجی اعمال کنید و از تکنیک های تمیز کردن گوش مانند شستشوی گوش، ریختن هیدروژن پراکسید، روغن معدنی و غیره در کانال گوش خودداری کنید. این کار ممکن است شرایط را پیچیده کند. با این وجود، گاهی اوقات ممکن است بیش از حد موم در گوش نوزادان تولید شود که ممکن است منجر به انسداد کانال گوش شده و باعث درد شود.

چه عواملی باعث ایجاد موم گوش در نوزادان می شود؟

هیچ دلیل واحدی برای ایجاد موم گوش در نوزادان وجود ندارد. موارد زیر چند مورد شایع در ایجاد عوارض موم گوش در بین نوزادان است:

ترشح بیش از حد موم در گوش: در حدود 5 درصد از کودکان، ترشح بیش از حد موم گوش وجود دارد، که می تواند باعث تجمع بیشتر از حد معمول موم شود.

فشار دادن اشیاء در داخل کانال گوش: قرار دادن اشیاء در مجرای گوش کودک می تواند موم را عمیق تر در گوش فرو کند.

قرار دادن مکرر انگشت در کانال گوش: کانال گوش کودک کوچک و باریک است. قرار دادن مکرر انگشت در گوش می تواند موم را در داخل گوش فشرده کند. بنابراین، هرگز از انگشت خود برای تمیز کردن گوش کودک استفاده نکنید و کودک را از فرو کردن انگشت در گوشش بازدارید.

استفاده گسترده از سمعک یا گوش گیر: سمعک ها و گوش گیرها ورودی کانال گوش را مسدود می کنند که از بیرون آمدن آن جلوگیری می کند. اگر کودک به مدت چند ساعت در روز از سمعک یا گوش گیر استفاده می کند، ممکن است در معرض خطر سفت شدن موم گوش باشد.

استفاده از گوش پاک کن: سواپ پنبه ای، که به آن گوش پا کن یا پنبه پاک کننده گوش نیز گفته می شود، برای برداشتن موم گوش ایده آل نیست، و متخصصان پزشکی استفاده از آن را توصیه نمی کنند. یک گوش پاک کن می تواند باعث شود که موم گوش وارد عمق کانال گوش شود که باعث می شود گیر کرده و باعث تحریک کانال کل گوش شود. ترشح موم گوش ممکن است یک چیز بی اهمیت باشد، اما می تواند باعث درد و ناراحتی در نوزادان و کودکان نوپا شود، که سپس ممکن است علائم خاصی را نشان دهند.

علائم تجمع بیش از حد موم در گوش کودکان چیست؟

تجمع موم در گوش می تواند منجر به علائم زیر شود:

نوزادان و کودکان نوپا ممکن است به گوش خود اشاره کنند که چیزی در مورد آن مشکل دارد. موم گوش ممکن است سخت شده و باعث این احساس شود که چیزی در گوش گیر کرده است.

گیر کردن موم در گوش می تواند کانال گوش را مسدود کرده و منجر به مشکلات شنوایی شود.

اگر تجمع موم گوش بسیار شدید است، ممکن است ببینید که کمی از این موم گوش سفت شده از کانال گوش کودک بیرون می آید.

علائم تجمع موم گوش شامل درد، بهانه گیری و گاهی اوقات سرگیجه است.

اگر هر یک از این علائم مشهود است، کودک را نزد پزشک ببرید. موم گوش سخت شده می تواند باعث فشار در پرده گوش شده و باعث عوارض جانبی بعدی شود.

آیا موم گوش می تواند باعث بروز مشکلاتی در کودکان شود؟

بله، اما تنها وقتی که سخت شده و تحت تاثیر چیزی قرار بگیرد. موم گوش به تدریج گوش را باز کرده و مقدار کمی از آن باقی می ماند. در برخی موارد، موم سخت شده گوش که بیش از حد در عمق کانال گوش قرار بگیرد، می تواند مشکلاتی را برای کودک ایجاد کند. این مشکلات می تواند شامل موارد زیر باشد:

خارش

درد گوش

شنوایی ضعیف

وزوز در گوش

خارج کردن سریع موم اضافی از گوش کودک ضروری است تا از بروز این علائم جلوگیری کند. اما باید توسط پزشک متخصص یا پرستار انجام شود، کسانی که به طور مناسب برای آن آموزش دیده باشند.

چگونه می توان موم اضافی در گوش کودکان را خارج کرد؟

در مواردی که موم بیش از حد باعث بروز مشکل می شود، پزشک برای خلاص شدن از شر موم از روش های زیر استفاده می کند.

1. قطره های گوش: که باید حداقل یک مرتبه در روز و برای نرم کردن موم و خارج شدنش در گوش کودک بریزید. تعداد قطره ها و مدت زمان درمان بستگی به میزان تجمع موم در گوش دارد. نیاز است تا کودک دراز کشیده و گوش آسیب دیده را رو به بالا قرار دهید و چند قطره را در داخل کانال گوش بریزید، سپس بیرون زدگی قسمت جلویی گوش را فشار دهید تا قطرات وارد کانال گوش شوند. قبل از اینکه اجازه دهید کودک بنشیند، برای چند دقیقه در وضعیت دراز کشیده نگه دارید. موم های شل شده به خودی خود از گوش خارج می شوند و نباید برای این کار از انگشت یا گوش پاک کن استفاده کنید. قطره های نرم کننده موم گوش به صورت بدون نسخه نیز به فروش می رسند، اما هرگز نباید از آن برای نوزادان استفاده کرد، مگر اینکه پزشک آن را تجویز یا توصیه کرده باشد. آکادمی اطفال آمریکا به والدین توصیه می کند فقط از محصولاتی استفاده کنند که مورد تأیید سازمان غذا و دارو باشد.

2. شست و شو گوش: شست و شو گوش یا تزریق آب در گوش، یک روش جراحی برای از بین بردن موم گوش است که در این روش آب گرم در داخل موم گوش کودک ریخته می شود. این کار از طریق آب باعث ضعیف شدن و باز شدن انسداد ایجاد شده توسط موم گوش می شود.

3. میکروساکشن: از یک لوله مکش کوچک «هوور» برای مکیدن موم از مجرای گوش استفاده می شود که این کار تحت منبع نور مناسب و بزرگ نمایی با ذره بین انجام می شود.

4. برداشتن دستی موم گوش: اگر موم گوش به میزان زیادی سخت شده باشد، برداشتن دستی موم گوش ممکن است لازم باشد. پزشک گوش و حلق و بینی کسی است که مجموعه ای تخصصی از ابزارها را در اختیار دارد تا با خیال راحت موم را به صورت دستی خارج کند. کودک هنوز هم مجبور است تا این جراحی را تحمل کند، پس والدین باید کودک را نگه دارند. به ندرت، هنگامی که نوزاد قادر به دراز کشیدن نیست، یا اگر موم گوش بسیار سخت باشد که در حین بیرون کشیدن توسط پزشک باعث درد شود، در این صورت پزشک ممکن است بی حسی موضعی را در نظر بگیرد.

در صورتیکه کودک دچار عفونت کانال گوش باشد، پزشک ممکن است بعد از انجام عمل برداشتن موم گوش، آنتی بیوتیک تجویز کند.

چگونه مانع از بروز مشکل موم در کودکان شویم؟

استحمام برای شل شدن موم و خارج شدن آن از بدن کافی است. با این وجود، برخی از اقدامات می تواند به جلوگیری از مشکل گوش در نوزادان کمک کند.

1. هرگز از گوش پاک کن استفاده نکنید: متخصصان استفاده از گوش پاک کن ها را منع می کنند، زیرا باعث می شوند تا موم به نواحی عمیق تر کانال گوش برود. از آنجایی که کانال گوش خاصیت تمیز کنندگی خود را دارد، نیازی به برداشتن موم به صورت دستی نیست. همچنین، موم برای هدفی در گوش قرار دارد و محصول زباله بدن نیست.

2. سعی نکنید که موم را با استفاده از انگشت یا یک شیء از گوش خارج کنید: اگر مشاهده کردید که موم در داخل گوش کودک جمع شده است، سعی نکنید که آن را بیرون بیاورید. ممکن است در حین افزایش خطر آسیب دیدگی گوش، باعث شوید که موم در کانال گوش عمیق تر فرو برود.

3. سمعک ها را در هنگام خوابیدن کودک، از گوش خارج کنید: اگر کودکتان از سمعک استفاده می کند، هنگام خواب یا در فواصل زمانی دیگر مطابق با آنچه که پزشک تجویز کرده است، سمعک را از گوش او خارج کنید. این کار باعث بیرون آمدن موم گوش و جلوگیری از تجمع آن می شود. گاهی اوقات لازم است هنگامی که کودک از سمعک استفاده نمی کند، از قطره های گوش نرم کننده هر شب برای پشتیبانی از این روند استفاده شود. اگر به هر دلایلی از آن برای گوش کودک استفاده کرده اید، استفاده از گوش گیر را محدود کنید.

4. گوش ها را بررسی کنید: اگر هر بار بعد از استحمام گوش را بررسی کنید. این کار به شما اجازه می دهد تا متوجه تجمع زودرس موم در کانال گوش شوید، اما اگر متوجه شدید که موم خودش از گوش بیرون آمد، باید نشانه خوبی باشد که به خودی خود تمیز شده است. وقتی برای کودک از سمعک استفاده می کنید، این بررسی های گوش ضروری تر می شود.

کودک را برای معاینه نزد پزشک ببرید. که اگر مشکل در اثر موم گوش یا عفونت باشد، این کار می تواند به تشخیص آن کمک کند.

چگونه می توان بین تجمع موم گوش و عفونت تفاوت قائل شد؟

کودک مبتلا به عفونت گوش ممکن است علائمی شبیه تجمع موم گوش را نشان دهد. با این وجود، عفونت گوش علائم دیگری مانند تب، ترشح مایعات از گوش، درد گوش، بی اشتهایی و همراه با گریه های غیر قابل توضیح و بهانه گیری کودک را دارد. همچنین در صورت بروز عفونت، موم گوش بدبو است. کانال گوش را برای وجود لکه های زرد مایل به قهوه ای بررسی کنید که رنگ طبیعی موم است. اگر متوجه قرمزی، خشکی، ترشحات زرد یا سبز شده اید، پس احتمالا عفونت گوش رخ داده است. به خاطر داشته باشید که کانال گوش خودش می تواند از میزان زیاد موم گوش خلاص شود و نیازی به خلاص شدن از شر آن به صورت دستی نیست. فقط مراقب علائم تجمع موم گوش باشید و با پزشک مشورت کنید تا اطمینان حاصل شود که این امر تأثیر منفی بر سلامت کودک نخواهد گذاشت.