به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی ساعدنیوز به نقل از خبرآنلاین، اینکه به راحتی روابط عمومی ها بیانیه می دهند که وی خبرنگار نیست یا خبرنگار تخصصی نیست و یا فلان حرف مربوط یا نامربوط را زد، ادعایی است که ساز و کار قانونی برای رد و اثبات آن وجود ندارد. قانون مطبوعات به عنوان اصلی ترین منشور حقوقی رسانه در ایران، تنها صاحب امتیاز و مدیرمسئول را می شناسد و نسبت به بازیگران کف تحریریه سکوت کرده است. از نظر رسمی، کسی که عضو تحریریه رسانه‌ی دارای مجوز از هیات نظارت بر مطبوعات و یا خبرنگار نهادهای رسانه ای چون رادیو و تلویزیون است خبرنگار محسوب می شود ولی به سبب انبوه مجوزها و خبرنگارانی که شاید شغل دوم و سومشان این باشد، نمی‌توان آمار دقیقی از فعالان رسانه ارائه کرد. در حال حاضر بیش از هشت هزار خبرنگار عضو سامانه جامع رسانه های کشور داریم و بسیاری خبرنگار که در تحریریه رسانه ها کار می کنند و عضو سامانه نیستند. الزام قانونی هم ندارند. منعی هم برای کارشان در تحریریه ها وجود ندارد. خلاصه آنکه رفتار علیرضا دبیر غلط است چرا که خبرنگار یا هر فردی بی دعوت به آن جلسه نیامده. روابط عمومی فدراسیون هم نمی تواند مدعی خبرنگار غیرورزشی بودن فرد را کند و عملکرد خودش زیر سوال است از این بابت که فرد غیرمرتبط را به جلسه راه داده. رفتار دبیر وقتی بیشتر زیر سوال می رود که از مرام پهلوانی و نماز اول وقت دم بزند و صدایش را پشت بلندگو بلندتر کند و حراست را صدا بزند. افکار عمومی درباره این رفتارها قضاوت خواهد کرد. اما ضعف نظام حرفه ای ما هم باید چاره شود. آن هم ساماندهی و تشکیل ساز و کارهای صنفی برای اعطای عنوان خبرنگاری به فعالان رسانه است.
