از 13 سالگی به فراگیری موسیقی پرداخت و در سال 1353 وارد دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران شد. وی در آهنگسازی تحت تاثیر استادش «مرتضی حنانه» است و از همان سالهای اولیه پس از فارغ التحصیلی به آهنگسازی قطعات موسیقی محلی مناطق مختلف ایران، به خصوص «مازندران» روی آورد. وی بعدها به پژوهش در موسیقی نواحی ایران روی آورد که حاصل آن برگزاری جشنواره هایی چون «هفت اورنگ»، «آیینه و آواز»، «موسیقی حماسی» و پنج دوره «جشنواره موسیقی نواحی ایران» در «کرمان» بود. شاخص ترین اثر تالیفی درویشی «دائره المعارف سازهای ایران» است که برنده جایزه نخست اتنوموزیکولوژی بنیاد جهانی این رشته در آمریکا شد.
در تلاش برای انجام گفتگوئی اختصاصی با ایشان، استاد به یک جمله بسیار عمیق درباره نقش سکوت در موسیقی بسنده کردند:
"در موسیقی ، سکوت اگر ارزشش بیشتر از صدا نباشد با آن برابر است. بوم سپید نقاش سکوت است و با اولین تماس قلم مو که نقطه ای بگذارد نخستین صدا و رنگ هویدا میشود و خط ادامه ی نقطه است و صدا ادامه ی سکوت!"
دستگاه چهارگاه و بررسی آن در موسیقی سنتی
3 سال پیش