راههای درمان خشکی دهان چیست؟

خشکی دهان یکی از اختلالات غدد بزاقی است که ممکن است درمان شود. شرایط خاص و ابتلا به برخی بیماری های حاد مانند اوریون می تواند باعث مبتلا شدن به خشکی موقت دهان شود.اما عوامل مختلفی از جمله مصرف برخی داروها، رادیوتراپی (اشعه درمانی) سر و گردن، شیمی درمانی، بعضی بیماری های سیستمیک و سوء تغذیه باعث به وجود آمدن خشکی پایدار دهان می شود. بیماران دیابتی به دلیل دفع مقدار زیاد آب ممکن است دچار خشکی دهان شوند.استفاده از دارو های ادرارآور، اعصاب، فشارخون، ضدحساسیت، ضدافسردگی و همچنین گرفتگی های ماهیچه ای می تواند از رایج ترین علل خشکی دهان باشد.مبتلا بودن به برخی آلرژی ها، گرفتگی بینی یا بزرگ بودن لوزه سوم باعث می شود تا این افراد از طریق دهان نفس بکشند و موجب خشکی دهان آن ها شود.کمبود ویتامین های B۲، A و کم خونی ناشی از کمبود ویتامین B۱۲ هم از علل خشکی دهان هستند.افزایش سن (۵۰ الی ۶۰ سال) یکی دیگر از علل خشکی دهان است که ناشی از تغییرات به وجود آمده در بدن و اختلال در عملکرد غدد بزاقی است.

تشخیص خشکی دهان :

برای تعیین علت خشکی دهان ، پزشک احتمالاً تاریخچه پزشکی شما و تمام داروهای مصرفی از جمله داروهای بدون نسخه را بررسی کرده و دهان شما را معاینه می کند.بعضی اوقات ممکن است شما به آزمایش خون ، اسکن تصویربرداری از غدد بزاقی یا آزمایش هایی نیاز داشته باشید که میزان بزاق شما را اندازه گیری کند تا علت خشکی دهان شما مشخص شود. اگر پزشک شما مشکوک باشد که خشکی دهان شما به دلیل سندرم شوگران ایجاد شده است ، ممکن است یک نمونه کوچک از سلول ها (بیوپسی) که از غدد بزاقی در لب شما گرفته شده باشد برای آزمایش ارسال شود.برای جلوگیری از پوسیدگی، دندانپزشک ممکن است برای شما فلوراید تجویز کند

راههای درمان خشکی دهان :

درمان شما بستگی به علت خشکی دهان شما دارد. پزشک یا دندانپزشک شما ممکن است:

داروهای ایجاد خشکی دهان را تغییر دهید: اگر پزشک معتقد است که دارو علت اصلی آن است ، ممکن است دوز شما را تنظیم کند یا داروی دیگری تجویز کند که باعث خشکی دهان نمی شود.محصولات را برای مرطوب کردن دهان خود توصیه کنند: این موارد می تواند شامل تجویز یا شستشوی بدون نسخه دهان ، بزاق مصنوعی یا مرطوب کننده برای مرطوب کردن دهان باشد. دهانشویه هایی که برای خشکی دهان بویژه آنهایی که دارای زایلولیت هستند طراحی شده اند می توانند مؤثر باشند.

در صورت داشتن خشکی شدید دهان ، پزشک یا دندانپزشک ممکن است:

داروهایی را تجویز کنند که بزاق را تحریک کند: پزشک ممکن است برای تحریک تولید بزاق ، پیلوکارپین (سالوژن) یا سوییملین (Evoxac) تجویز کند.از دندان های خود محافظت کنید: برای جلوگیری از پوسیدگی، دندانپزشک ممکن است برای شما فلوراید تجویز کند.

کیست لب چیست؟

درمان خانگی خشکی دهان:

علاوه بر توصیه های پزشک ، این نکات ممکن است به تسکین علائم خشکی دهان شما کمک کند:

• برای مرطوب کردن دهان ، آب یا نوشیدنی های بدون قند بنوشید و در طول وعده های غذایی آب بنوشید تا به جویدن و بلع کمک کند.
• آدامس های عاری از قند را جویده یا آب نبات های سخت بدون قند را میل کنید. محصولاتی که حاوی زایلیتول هستند نیز ممکن است به جلوگیری از پوسیدگی کمک کنند.
• از طریق بینی خود تنفس کنید نه دهان
• شب ها با مرطوب کننده اتاق رطوبت هوا را اضافه کنید .
• لب های خود را مرطوب کنید تا مناطق خشک یا ترک خورده را تسکین دهید.

بیماری های خودایمنی

خشکی دهان و بینی ممکن است از نشانه های هشداردهنده اولیه یک بیماری خودایمنی مانند بیماری کرون یا سندرم شوگرن، بیماری که به غدد تولید کننده مخاط حمله می کند، باشد. خشکی دهان و خشکی چشم در میان علائم شایع سندرم شوگرن قرار دارند. افراد مبتلا به ویروس اچ آی وی نیز مستعد خشکی دهان هستند. بهترین روش برای تشخیص این شرایط نوشیدن مقداری آب است و اگر این کار کمکی به برطرف شدن مشکل نکرد، می توان به یک بیماری خودایمنی مشکوک شد.

سندرم شوگرن و بیماری کرون تنها بیماری های خودایمنی نیستند که بر غدد بزاقی تاثیر می گذارند. از موارد دیگر می توان به اچ آی وی/ایدز، لوپوس، و آرتریت روماتوئید اشاره کرد. در حقیقت، سندرم شوگرن اغلب در افرادی که از لوپوس یا آرتریت روماتوئید رنج می برند، رخ می دهد، در نتیجه هر فرد مبتلا به این بیماری ها باید نسبت به خشکی دهان توجه ویژه ای داشته باشد. بهترین روش برای مقابله با علائم شکل گرفته جویدن آدامس، مکیدن یک قرص لوزی شکل (Lozenge) ، یا خرید اسپری بزاق است.