به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ساعدنیوز، رنسانس دیجیتال چین مجموعه‌ای است که جریان‌های جدیدی را در هنر معاصر چین بررسی می‌کند و با مشارکت شرق کرانه باختری ساخته شده است. تمرکز این مقاله روی دو کان است که کارش مرز بین رسانه‌های متفاوت را محو می‌کند.
این هنرمند متولد سیچوان، مدیوم‌های نقاشی، معماری و موسیقی راک را برای خلق قطعات جذاب ترکیب می‌کند. نتیجه محصول جدیدی است که ریشه در سنت بصری چینی دارد، اما تمایلی تازه برای کندوکاو در ناشناخته ها را در بر می گیرد.
دو کان که در سال 1982 در شهر سوینینگ متولد شد، از دبیرستان وابسته به آکادمی هنر چین فارغ التحصیل شد و بعداً در سال 2007 مدرک لیسانس نقاشی رنگ روغن را از آکادمی مرکزی هنرهای زیبا در پکن گرفت.
یکی از سریال‌های شناخته‌شده دو کان، عیاشی خدایان راک (众神闹) است، جایی که او اشتیاق خود را به موسیقی، معماری بودایی و کنفوسیوس و نقاشی رنگ روغن ترکیب می‌کند.
این مجموعه دارای پرتره‌های معبد مانندی از نوازندگان راک چینی است. دو کان توضیح داد که این نشان دهنده دوران دگرگونی تربیت اوست، جایی که او و نسلش با ترکیبی از ارزش های سنتی و ایده های غربی شکل گرفتند
ما که در دهه 1980 به دنیا آمده‌ایم، به شدت تحت تأثیر ارزش‌های سنتی بودایی یا کنفوسیوس بودیم، اما با تأثیر عظیم ایده‌های غربی نیز بزرگ شدیم. او در طی مصاحبه ای به CNN گفت: ما در یک دوره تحول بزرگ در چین زندگی می کنیم. سعی کردم از طریق خوانندگان راک ایده آزادی، دموکراسی، تفکر انتقادی و شجاعت سرنگونی گذشته را بیان کنم.
دو کان در مجموعه خود «نمرات مناظر (谱山水)»، نقاشی سنتی چینی منظره را با عناصر موسیقی معاصر ادغام می کند و هنر بصری را با تجربه شنیداری ترکیب می کند.
طومارهای نقاشی های منظره در این مجموعه آرام و باستانی به نظر می رسند که گویی تاریخ هزاران سال را منجمد کرده اند. اما در واقع، این مناظر خود قطعاتی از موسیقی عصبی، غمگین، آتونال و حتی عجیب و غریب هستند.
«نواختن موسیقی تنها سرگرمی من است. من تئوری موسیقی را کاملاً از نظر نقاشی توضیح می دهم. در واقع آنها به هم مرتبط هستند. می‌توان گفت که یک نقاش با رنگدانه‌ها موسیقی می‌سازد و یک نوازنده از صداها برای نقاشی استفاده می‌کند، درست مانند ترجمه متقابل بین زبان‌های مختلف.»
دو کان آهنگسازی موسیقی خود را در رسانه نقاشی اعمال می کند و شکل موج های بصری صدا را به نقاشی های منظره سنتی چینی تبدیل می کند. آن نقاشی‌ها و ترکیب‌های موسیقی در نهایت به عنوان ویدیو یا انیمیشن برای یک محصول چند رسانه‌ای نهایی ختم می‌شوند.
رویکرد او ارتباط متقابل بین نقاشی و موسیقی را برجسته می کند که تشخیص آن دشوار است.
«من فکر می‌کنم مخاطبان امروزی تمایل بیشتری به بصری دارند، زیرا سریع‌تر اطلاعات را از یک عکس به دست می‌آورند تا از یک آهنگ. در این جامعه پرشتاب، من فکر می‌کنم تصاویر بصری اطلاعات را سریع‌تر و مستقیم‌تر از موسیقی پخش می‌کنند.» او به رادیو گفت.
کار دو کان توجه بین المللی زیادی را به خود جلب کرده است. همکاری او با آژانس تبلیغاتی Saatchi & Saatchi برای او جایزه طلایی در جوایز تبلیغاتی One Show به ارمغان آورد و در سال 2020 نامزد جایزه Sovereign Asian Art Prize در هنگ کنگ شد.
در حالی که دو کان مزایای فناوری های دیجیتال را در فرآیند خلاقیت خود تصدیق می کند، آگاهانه از تکیه بر هوش مصنوعی اجتناب می کند، در عوض بر ایجاد صدا و عملکرد متمایز خود تمرکز می کند که احساس می کند توسط هیچ نرم افزاری تولید نمی شود.
فناوری دیجیتال مدرن دقیق است و به ندرت اشتباه می کند، برخلاف انسان هایی که مستعد خطا هستند. زیبایی در نقص ها، پیچ و تاب ها و تصادفات شاد نهفته است و اشتباهات ما را به ماده خام برای بیان هنری انسانیت ما تبدیل می کند.
