به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، اختلال وسواسی جبری (OCD) نوعی اختلال اضطرابی است که بسیاری از کودکان به آن دچار می شوند. نشانه های وسواس کودکان شامل افکار و تصاویر تکراری است که به آنها وسواس گفته می شود و نشانه ی دیگر، رفتارهای اجباری است که بارهاوبارها کودک آن را تکرار می کند (رفتارهای آئینی). این اختلال می تواند بسیار ناتوان کننده باشد و در زندگی معمولی کودک اختلالات جدی به وجود بیاورد. بااین حال درمان های موجود برای وسواس کودکان می تواند تغییرات چشم گیری به وجود آورد و علائم وسواس را کنترل کند.
درمان وسواس کودک
طلایی ترین و استانداردترین درمان برای اختلال وسواس اجباری نوعی از درمان رفتار شناختی است که مواجهه سازی و جلوگیری از پاسخ نامیده می شود. جلوگیری از پاسخ به کودکان کمک می کند تا به طور سازمان یافته ای با چیزهایی که باعث اضطرابشان می شود با قدم های مرحله ای و در یک محیط امن مواجهه شوند.
این کار به کودکان کمک می کند تا اضطراب و ناراحتی را در حالیکه از پزشک کمک می گیرند، بدون بازگشت به وسواس تجربه کنند. آن ها هنگام مواجهه با مشکلاتشان یاد می گیرند تا اضطرابشان را تحمل کنند و در طول زمان، می فهمند که اضطرابشان کم شده است.
برای مثال، بچه ای که ترس از میکروب و آلودگی دارد می تواند به همراه متخصص، یک درجه بندی ترس تنظیم کند. آن ها با همدیگر کار می کنند تا تمام شرایط آلودگی که از آن می ترسد را شناسایی کنند و این ترس ها را از ۰ تا ۱۰ درجه بندی کنند و بر روی آن کار کنند تا ترس برطرف شود. کودک می تواند از یک سطح آلودگی کم شروع کند همانند لمس کردن یک حوله ی تمیز تا به مراحل پیچیده تری برسد همانند برداشتن چیزی از سطل زباله.
چون بچه ها اغلب علائمی دارند که در محیط بیرون یا مطب های پزشکی به درمان آن پرداخته می شود مهم است که درمان تا جایی که مورد نیاز است، بیرون از محیط مطب برای مثال در خانه یا رستوران انجام شود. کلینیک پزشکی ای که به آن رجوع می کنید باید از مواجهه سازی و جلوگیری از پاسخ در دنیای واقعی استفاده کند جایی که بچه ها اضطراب را تجربه می کنند. مطمئن شوید که پزشک یا مراقب بداند که چگونه مهارت های جلوگیری از پاسخ را در کودک تقویت کند.
بیشتر اشخاصی که اختلال وسواس اجباری متوسطی دارند، درمان به مدت ۱۲ تا ۱۵ هفته به اندازه کافی خوب است تا نتایج عالی ای بگیرند.
کار کردن با والدین
والدین بیشتر زمانشان را با بچه هایشان می گذرانند بنابراین برای خانواده ها ضروری است تا درگیر درمان شوند. باید از کلینیکی که کودکتان را درمان می کند این انتظار را داشته باشید که همکاری خوبی با شما داشته باشند، به شما توضیح دهند درمان چطور پیش می رود و به شما و فرزندتان دستورالعمل هایی بدهند تا بر روی مهارت هایی که کودکتان در طول درمان یاد می گیرد کار کنید.
چون اغلب بچه ها به خاطر اطمینان یافتن و یا کمک گرفتن به خاطر وسواس ها و اجبار ها به سراغ والدینشان می روند، مهم است که والدین یاد بگیرند بهترین راه برای پاسخ به کودک را بدون اینکه اختلال آن ها را تشدید کنند بدانند.
وقتی والدینی کودک خود را در مورد موضوعی مطمئن می سازد باعث می شود کودک احساس بهتری در لحظه داشته باشد اما آن حس آسوده خاطری زودگذر است و در طولانی مدت اضطراب کودک بیشتر می شود و حتی یاد گرفتن مهارت های کنار آمدن برای کمک به خودش نیز به او کمکی نمی کند و فقط همان مادر یا پدری که از او سوال می کند کمک کننده هستند.
به همین نحو، اگر کودک شما از کلمه ای نفرت داشته باشد خانواده ی شما شاید این را یاد بگیرند که از گفتنش خودداری کنند و اگر شخصی تصادفا از آن استفاده کرد معذرت خواهی کند. اما این کار، حتی اگر سهوی هم باشد باعث بدتر شدن اختلال می شود چون باعث نمی شود که کودک بر اضطرابش غلبه کند. کلینیک پزشکی شما احتمالا بخواهد با همکاری شما برای پیدا کردن راه هایی که باعث حمایت و اطمینان دادن به کودک شود و علائم آن را بدتر نکند کار کند.
رفتار درمانی شناختی شدید و بستری شدن
برای بچه هایی که علائم شدیدتری دارند جلسات هفتگی یا دوبار در هفته احتمالا به اندازه کافی موثر نباشد. اگر علائم کودک شما به اندازه ای جدی هستند که در عملکرد مدرسه، زندگی خانوادگی یا دوستی او اختلال ایجاد می کند و درمان معمولی به درد نمی خورد، باید یک برنامه درمان که متمرکز تر است دریافت کنید.
بعضی از موسساتی که در زمینه این اختلال متخصص هستند، برنامه ی درمانی متمرکزتری توصیه می کند که به بچه ها اجازه می دهد تا چندین بار در هفته، درمان فشرده تری داشته باشند که به آن ها کمک می کند سریع تر درمان شوند. این برنامه ها می تواند یک تاثیر دگرگون کننده بر روی بچه هایی که با اختلال شدید دست و پنجه نرم می کنند داشته باشد و خیلی وقت ها از بستری شدن آن ها جلوگیری می کند.
برنامه بستری شدن و تحت درمان گزینه دیگری برای بچه هایی هست که اختلال شدید دارند و نمی توانند کمک هایی که برای درمان سرپایی لازم است را دریافت کنند.
بعد از یک دوره بستری شدن شاید یک دوره درمان سرپایی توصیه شود تا به او کمک کند از محیط درمانگاهی به دور باشد و به او کمک شود تا چیزهایی که یاد گرفته را حفظ کند.
درمان دارویی برای اختلال وسواس اجباری
در حالیکه اولین درمان برای اختلال وسواسی رفتار درمانی شناختی است، بچه هایی که مشکل شدیدتری دارند اغلب با روش ترکیبی دارو و رفتار درمانی شناختی درمان می شوند. یک دوره داروهای ضد افسردگی که بازدارنده های بازجذب سروتونین نامیده می شود می تواند استفاده شود تا اضطراب کودک را کاهش دهد و باعث می شود کودک واکنش بهتری نسبت به درمان داشته باشد. دوز دارو هنگامی که کودک مهارت هایی را یاد می گیرد که بر اضطرابش غلبه کند کاهش می یابد و یا قطع می شود.
گاهی اوقات انواع دیگری از داروها می تواند تجویز شود تا ناراحتی یا عصبانیت بیش از حد که ممکن است باعث بغرنج شدن درمان شود را کنترل کند.
