پماد تریامسینولون؛ موارد مصرف، عوارض و نکات کلیدی که باید بدانید

موارد مصرف پماد تریامسینولون؛ چه زمانی به سراغ آن برویم؟

پماد تریامسینولون در دو شکل رایج "تریامسینولون استوناید" (Triamcinolone Acetonide) و "تریامسینولون ان ان" (Triamcinolone NN) یافت می‌شود که هر یک کاربردهای مشخصی دارند.

1. تریامسینولون استوناید

این نوع از پماد یک کورتیکواستروئید خالص است که به طور تخصصی برای کنترل و درمان بیماری‌های التهابی پوست که منشاء عفونی ندارند، تجویز می‌شود. مهم‌ترین کاربردهای آن عبارتند از:

• اگزما (درماتیت آتوپیک): کاهش خشکی، خارش شدید و التهاب ناشی از اگزما.

• پسوریازیس: کمک به کنترل لکه‌های قرمز و پوسته‌پوسته شده. (برای موارد محدود و تحت نظر پزشک)

• درماتیت تماسی آلرژیک: تسکین واکنش‌های پوستی ناشی از تماس با مواد حساسیت‌زا مانند فلزات، مواد شوینده یا گیاهان.

• نیش حشرات: کاهش تورم و خارش شدید ناشی از گزش حشرات.

• بیماری‌های خودایمنی پوستی: مانند لوپوس دیسکوئید.

2. تریامسینولون ان ان (Triamcinolone NN)

این پماد علاوه بر تریامسینولون (ضدالتهاب)، حاوی دو ماده دیگر نیز می‌باشد:

نئومایسین (آنتی‌بیوتیک برای مقابله با عفونت‌های باکتریایی) و نیستاتین (ضدقارچ).

بنابراین، پماد تریامسینولون ان ان برای شرایطی استفاده می‌شود که التهاب پوستی با عفونت باکتریایی یا قارچی همراه شده باشد. از جمله موارد مصرف آن می‌توان به عفونت‌های پوستی ثانویه که بر روی زخم‌ها یا التهابات قبلی سوار می‌شوند، اشاره کرد.