آداب و رسوم مردم کنیا

فرهنگ و آداب و رسوم مردم کنیا از جمله مواردی است که بر لذت سفر شما به این منطقه تاثیر خواهد گذاشت. کنیا سرزمینی با جاذبه های گردشگری و توریستی متنوع و حیات وحشی منحصر به فرد بوده و خیل عظیمی از گردشگران را به صورت هرساله در خود جای می دهد. از حیات وحش و سافاری کنیا گرفته تا کوهنوردی و تفریحات ساحلی آن هیچ حرفی برای گفتن باقی نخواهند گذاشت. بی شک انتخاب کنیا به عنوان مقصد مسافرتی باعث می شود که سفری سراسر شور و هیجان را تجربه کنید.

مردم کنیا را مردمانی مهمان دوست و متعصب تشکیل داده اند به گونه ای که مردم هر ۸ استان این کشور بر این باورند که گردشگران چرخه اقتصاد دولت را به گردش در می آورند و هرچه میزان گردشگران بیشتر باشد درآمد کشور نیز بالاتر رفته و کشوری رو به پیشرفت خواهند داشت. فرهنگ و آداب رسوم کنیا بسیار خاص بوده و با شنیدن برخی از آنها قطعا متعجب خواهید شد چرا که ممکن است بیشتر به شوخی شبیه باشد تا رسوم!

تاریخچه کشور کنیا

کنیا مناطق حاصلخیز بسیاری را در خود جای داده و مناطق شمالی آن از جمله معروف ترین زمین های حاصلخیز هستند. زندگی در این کشور از سالیان دور و دراز جریان داشته و محل زندگی جانوران و انسان های مختلفی بوده است. طبیعتا زیست بودم این منطقه ایجاب می کند که میلیونها سال پیش نیز حیوانات غول پیکر به جای حیوانات حیات وحش امروزی در کنیا در حال حرکت و زندگی بوده اند. سنگواره ها و فسیل هایی که در کنیا یافت شده نشان از جریان زندگی پستانداران از حدود ۲۰ میلیون سال پیش دارد. فسیل های یافت شده در اطراف دریاچه تورکانای مربوط به انسانهای نخستین در ۲/۵ میلیون سال پیش است. صدها سنگواره دایناسورها و تمساح های غول پیکر در جای جای این کشور یافت شده اند و حتی فسیل هایی از موجودات دوره های میان زیستی که مربوط به حدود ۲۰۰ میلیون سال پیش می شود از کنیا یافت شده است.

زبان مردم کنیا

کنیا کشوری چند زبانه است. اگرچه زبانهای رسمی سواحیلی و انگلیسی هستند ، اما در واقع 62 زبان دیگر در کشور صحبت می شود . این زبانها عمدتاً از زبانهای قبیله ای آفریقایی و همچنین اقلیت زبانهای خاورمیانه و آسیایی تشکیل شده است که توسط فرزندان مهاجران خارجی (به عنوان مثال عربی ، هندی و غیره) صحبت می شوند. زبانهای آفریقایی از سه خانواده مختلف زبانی - زبانهای بانتو (در مرکز و جنوب شرقی صحبت می شود) ، زبانهای نیلوتیک (در غرب) و زبانهای کوشیتی (در شمال شرقی) آمده است.

مذهب در کنیا

قانون اساسی کنیا آزادی مذهب را تضمین می کند. حدود نیمی از جمعیت مسیحی ، 10٪ مسلمان و اقلیت های کوچک هندو و سیک هستند. تعادل جمعیت پیرو اعتقادات سنتی آفریقایی ، غالباً آنیمیست یا زنده انگاری است. مسیحیان تمایل دارند در بخشهای غربی و مرکزی کشور متمرکز شوند در حالی که مسلمانان در مناطق ساحلی شرقی جمع می شوند. بیشتر کنیایی ها عقاید بومی را در یک آیین سنتی در هم می آمیزند.

دزدیدن عروس

در قبیله لاتوکا در کنیا، یک سنت باور نکردنی وجود دارد و آن این است که، وقتی یک مرد جوان می خواهد ازدواج کند، باید روش جالبی را برای به دست آوردن همسر آینده خود انتخاب کند و آن چیزی نیست، جز این که همسر آینده خود را بدزدد.

والدین و بزرگترهای خانواده مرد جوان، به خانه پدر دختر رفته و از او می خواهند اجازه ازدواج دخترش را با پسر آن ها بدهد. در صورتی که وی با این موضوع موافقت کند در برابر چشم همه، خواستگار را به نشانه پذیرفتن درخواست او کتک خواهد زد. اما در صورتی که پدر با ازدواج دختر خود موافقت نکند، خواستگار دست بردار نبوده و در صورت رضایت ندادن خانواده دختر، او را خواهد دزدید.

هدیه دادن

به طور کلی ، کنیایی ها برای رویدادهای مهم در زندگی یک فرد یا روزهای دارای اهمیت مذهبی ، هدیه می دهند. هدیه لازم نیست گران باشد. در واقع هدایای عملی ترجیح داده می شوند. کنیا یک کشور فقیر است و هدیه چیزی است که فرد به طور کلی توانایی پرداخت آن را ندارد همیشه مورد استقبال است. رسم است که در کریسمس هدیه های کوچک به خادمان تجارت و کارمندان خدمات بدهند. اگر برای شام در خانه کنیا یی ها دعوت شده اید ، برای میزبان گل یا شیرینی همراه داشته باشید. در مناطق روستایی ، اهدای قند یا چای کاملاً رایج است. هدیه ها باید به زیبایی بسته بندی شوند ، اگرچه هیچ منعی در مورد رنگ کاغذ وجود ندارد. الکل به همراه نداشته باشید ، مگر اینکه بدانید میزبان شما نوشیدنی می نوشد. هدایا باید فقط با استفاده از دست راست یا هر دو دست داده شود. هرگز از دست چپ استفاده نکنید.

لباس ملی

کنیا پرچم ملی دارد اما لباس ملی برای تمامی فرقه های مردمی آن وجود ندارد. این کشور ۴۲ فرهنگ مختلف داشته و مراسمات خاصی در آن برگزار می شود. کیتگ و گانگا از جمله اصلی ترین لباس های مردم کنیا هستند که معمولا در رنگ های روشن ارائه می شوند.

مراسم تدفین

مراسم تدفین یکی از جنجالی ترین ها در فرهنگ و آداب و رسوم مردم کنیا به شمار می رود. مراسم تدفین در کنیا علاوه بر اینکه مراسمات خاصی دارد سنت های متفاوتی نیز خواهد داشت. یکی از این سنت ها عدم امکان حضور دختر در مراسم تدفین پیرمردها حتی پدرش است. چرا که مردم کنیا بر این باورند که با شرکت کردن دختر جوان در مراسم تدفین پدر، روح سرگردان وی باعث می شود تا دیگر دختران مجرد قبیله نیز ازدواج نکنند.

آداب غذا خوردن

رفتارهای غذا خوردن کنیایی ها نسبتاً رسمی است. الگوی غذا خوری با توجه به قومیت ، موقعیت و موقعیت اقتصادی-اجتماعی میزبان بسیار متفاوت است. بهترین اقدام رفتار رسمی است. وقتی تردید دارید ، ببینید دیگران چه کاری انجام می دهند و از آنها پیروی کنید. به جز عملکردهای رسمی ، به طور کلی چیدمانی در جای نشستن وجود ندارد. با این حال ، ممکن است مکان ویژه ای برای پر افتخارترین مهمان وجود داشته باشد. از مهمانان انتظار می رود قبل و بعد از غذا دستان خود را بشویند. در بعضی از خانه ها یک حوضچه شستشو روی میز آورده می شود. در این صورت ، دستان خود را روی حوضه نگه دارید در حالی که آب روی آنها ریخته می شود. میهمان ارجمند معمولاً ابتدا پذیرایی می شود و پس از آن مردان ، کودکان و زنان پذیرایی می شوند. خدمتکاران معمولاً وسایل پذیرایی را برای میهمانان منفرد میآورند. غذا خوردن را شروع نکنید تا وقتی که غذا برای پیرترین فرد جمع سرو شد و شروع به خوردن کرد. به طور کلی نوشیدنی ها با وعده های غذایی سرو نمی شوند زیرا کنیایی ها فکر می کنند خوردن و نوشیدن همزمان غیراخلاقی است. به طور کلی نوشیدنی در پایان غذا نوشیده می شود. تمام کردن غذا و آنچه در بشقاب خود دارید را مودبانه می دانند ، اگرچه اجباری نیست.

تف کردن به معنای دعای خیر

اعضای قبیله ماسایی در کنیا و تانزانیا، تف کردن را روشی برای ابراز کردن دعای خوشبختی می دانند. مردان با ریختن آب دهان خود روی بدن نوزادان برای او آرزوی خوشبختی می کنند. آن ها بر این باور هستند که اگر این کار را نکنند و با روش های دیگر تولد او را تبریک بگویند بدون شک آن بچه نفرین شده خواهد شد. جنگجویان ماسایی نیز قبل از دست دادن، با بزرگان قبیله خود آب دهان خود را کف دست خود می ریزند.

پاکسازی مرده

یکی از قبایل کنیا رسم خاصی را برای مردگان خود دارد. به این صورت که اگر فردی بمیرد جسد وی را به جنگل برده و گلویش را می برند. سپس با فشار، آب را وارد گلویش می کنند و تا زمانی که مایع خارج شده از بدن وی بدون مدفوع و رنگ باشد این عمل تکرار خواهد شد.

گشاد کردن لب دختر ها

زمانی که دختری در یکی از قبایل کنیا به سن نوجوانی می رسد باید تمامی دندان های پایین خود را کشیده و بزرگ کردن لب های خود را شروع کند. صفحه هایی در داخل دهان قرار داده می شوند و هر سال این صفحه ها در سایز بزرگتر انتخاب خواهند شد.

ضد آفتاب قرمز

مردم قبیله هیمبا در شمال کنیا، صورت های خود را با ترکیبی از چربی طبیعی و یک نوع خاک رس خاص می پوشانند. این ماده به دلیل داشتن مقادیر زیادی اکسید آهن قرمز رنگ است و از صورت آن ها در برابر نور شدید آفتاب محافظت می کند. به همین دلیل مردم هیمبا اکثرا پوستی متمایل به رنگ قرمز دارند.

موهای سرخ زنان

یکی از جذاب ترین ها در فرهنگ و آداب و رسوم مردم کنیا داشتن موهای سرخ زنان جوان و دختران در قبیله هیمبا است. زنان این قبیله بر این باورند که با موهای سرخ بسیار زیباتر جلوه می کنند و برای اینکه بتوانند موهای خود را به رنگ سرخ درآورند باید هر روز صبح از خواب بیدار شده و چربی و گل اخری را با یکدیگر مخلوط کرده و خمیر آن را بر روی موهای خود قرار دهند تا رنگ بگیرد.

زندگی با حیوانات

مردم قوم ماسایی در کنیا و تانزانیا قوانین سخت گیرانه ای برای کشتن جانوران وحشی دارند. آن ها عمدتا دامداری می کنند اما به حیوانات وحشی دست درازی نخواهند کرد. در واقع هر خاندانی خود را منتسب به یک گونه خاص جانوری می داند و هر خانواده، حیوانی که منتسب به خود می داند را در کنار خود داشته و مانند یکی از اعضای خانواده با آن رفتار خواهند کرد.

آداب معاشرت

ارتباط مستقیم و صریح در کنیا امری عادی نیست. کنیایی ها همیشه سعی می کنند آنچه را که می گویند با ملاحظه شرایط باشند تا پیام به روشی مودبانه بیان شود. این به این نتیجه می رسد که بخواهیم از وجهه و رابطه افراد محافظت کنیم. اگر رابطه صمیمی باشد ، سبک ارتباط مستقیم تر می شود. برای روابط تازه تر و رسمی تر ، دیپلماسی از اهمیت بالایی برخوردار خواهد بود.

کنیایی ها در تلاش برای اجتناب از مشکل، غالباً از استعاره ، تشبیه و داستان برای بیان نکات در مکالماتشان استفاده می کنند. آنها از اظهارنظرهای صریح ناراحت میشوند. اگر در فرهنگ شما اظهار نظر مستقیم امری عادی است ، بهتر است در برخورد با کنیایی ها از این امر اجتناب کنید. همچنین این شما هستید که باید بین سطور را بخوانید و به منظور واقعی گوینده پی ببرید. با این حساب ، انتقاد باید در خلوت صورت گیرد و به روشی محتاطانه بیان شود.

کنیایی ها ممکن است هنگام صحبت برای تأکید اشاره کنند. صداهای بلند معمولاً فقط در هنگام اختلاف نظر در موقعیت های شغلی مورد استفاده قرار می گیرند ، اگرچه در مناطق روستایی ، صدای بلندتر صحبت کردن در این موارد عادی است. نشان دادن عصبانیت نشانه بی ثباتی ذهنی است. کنیایی ها به کنترل عاطفی خود افتخار می کنند و از دیگران نیز همین انتظار را دارند. از آنجا که حفظ عزت و شرافت در درجه اول اهمیت است ، کنیایی ها ممکن است آنچه را که فکر می کنند پاسخ مورد انتظار است ، ارائه دهند نه اینکه چیزی بگویند که باعث خجالت فرد دیگر شود. آنها غالباً کاری را انجام میدهند که مانع از ایجاد شرمساری شخص دیگرشود. آنها انتظار دارند كه همكاران و مافوق های آنان قبل از شروع يك بحث تجاري درباره احوال خانواده شان پرس و جو كنند.

کنیا به دلیل داشتن قبایل و نژاد های متنوع، فرهنگ و آداب رسوم متنوعی نیز دارد و ما فرهنگ و آداب و رسوم مردم کنیا که با یکدیگر مورد بررسی قرار دادیم تنها بخشی از مهمترین سنت های این کشور به شمار می رود.

در مورد آداب و رسوم مردم کشور سنگاپور چه می دانید؟