سرطانی که از روده بزرگ شروع میشود، سرطان کولون نامیده میشود، در حالیکه سرطان در رکتوم به عنوان سرطان رکتوم (Rectal cancer)شناخته میشود. سرطانهایی که هر یک از این اندامها را تحت تاثیر قرار میدهند، ممکن است سرطان کولورکتال (Colorectal cancer) نامیده شوند. اگرچه در همه موارد درست نیست، اکثر سرطانهای کولورکتال به طور کلی در طول زمان از پولیپهای پیش سرطانی(Adenomatosis) ایجاد میشوند. پولیپها میتوانند پس از ایجاد یک سری جهش (ناهنجاری) در DNA سلولی آنها تغییر کنند. برخی از عوامل خطر سرطان روده بزرگ شامل سابقه خانوادگی سرطان کولون یا رکتوم، رژیم غذایی، مصرف الکل، سیگار کشیدن و بیماری التهابی روده است.
پولیپها اندازه کوچکی داشته و در صورت ایجاد علائم، تنها علائم خفیفی را ظاهر میکنند. به همین جهت پزشکان متخصص گوارش جهت پیشگیری از سرطان کولون، توصیه میکنند به صورت منظم آزمایشات غربالی انجام شود تا قبل از سرطانی شدن پولیپها، جهت شناسایی و برداشتن آنها اقدام شود. برای درمان سرطان کولون، روشهای درمانی متنوعی نظیر؛ جراحی، پرتودرمانی و نیز درمانهای دارویی مانند: شیمیدرمانی (Chemotherapy)، درمان هدفمند (Targeted treatment) و ایمونوتراپی Immunotherapy) وجود دارد.
کولورکتال متاستاتیک
جلوگیری و توقف سلول سرطانی
سیستم اعصاب مرکزی: خستگی
پوستی: سمیت پوستی، قرمزی، خارش، ضایعات شبیه آکنه، پارونشیا (عقربک)، راش، شقاق پوستی، درماتیت اکسفولیاتیو، آکنه ولگاریس
غدد درون ریز و متابولیسم: کاهش منیزیم خون
گوارشی: تهوع، اسهال، استفراغ
چشمی: سمیت چشمی
تنفسی: تنگی نفس، سرفه
متفرقه: تب
در بارداری برای درمان بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال که جهش های RAS سوماتیک در اگزون 2 (کدون 12 و 13)، اگزون 3 (کدون 59 و 61) و اگزون 4 (کدون 117 و 146) از KRAS یا NRAS (RAS) دارند استفاده نمیشود.
کاهش تدریجی سطح سرمی منیزیم منجر به هیپومنیزمی شدید (درجه 3-4) گزارش شده است؛ بر بیماران برای هیپومنیزمی و هایپوکلسمی قبل از شروع درمان، به طور دوره ای در طی درمان و تا 8 هفته پس از اتمام درمان نظارت شود؛ سایر اختلالات الکترولیتی، از جمله هیپوکالمی، مشاهده شده است. منیزیم و سایر الکترولیتها را به طور مناسب جایگزین کنید.
