به گزارش پایگاه خبری ساعدنیوز به نقل از فارس، «به‌زودی سگ‌های ولگرد تمام گونه‌های جانوری ایران رو نابود می‌کنند و بعدش نوبت خود آدماست…» این را یک کاربر در فضای مجازی نوشته است. رئیس گروه جانوری دفتر موزه تاریخ طبیعی و ذخایر ژنتیکی سیدمهدی مصطفوی چهارشنبه گفت که غذادهی دستی به حیوانات ولگرد به حیات‌وحش شهری آسیب می‌زند و «سگ‌ها و گربه‌ها» عامل انقراض خیلی از گونه‌ها نه‌تنها در ایران بلکه در جهان هستند و باعث انتقال بیماری به پرندگان و سایر حیوانات وحشی می‌شوند.
در 10 سال گذشته تعداد بی‌شماری پناهگاه برای حیوانات ایجاد شده و غذارسانی قابل‌توجهی از سمت حامیان حیوانات انجام می‌شود. هرچند خبری از کاهش حمله‌ها نیست و با افزایش غذارسانی، تعداد سگ‌ها و حمله‌ها بیشتر هم شده است و نه‌تنها انسان‌ها، بلکه اغلب گونه‌های جانوری از جمله کبک، آهو، روباه، کَل و بُز کوهی، شغال‌ها و حتی یوزپلنگ‌ها از گزند سگ‌ها در خطرند.
بر اساس آمار رسمی بالغ‌بر 2 میلیون سگ ولگرد در کشور داریم، البته آمار غیررسمی بسیار بیشتر از این است. باید در نظر داشت سگ ماده‌ای که 7 توله دارد و هر توله در زمان کوتاه‌مدتی زایمان خواهد داشت جمعیتی غیرقابل‌کنترل را بر جای می‌گذارد.
این درحالیست که به گفته کارشناسان، جمعیت سگ‌های ولگرد دیر یا زود از عدد موش‌های شهری بیشتر خواهد شد، با این تفاوت که سگ‌های ولگرد در کوچه و خیابان ترسی از کشتن و کشته‌شدن ندارند.
بنا بر اخبار و آمار، روزانه صدها نفر توسط سگ‌های صاحب‌دار یا بدون صاحب در کشور گزیده می‌شوند. آمار گزش در سال گذشته به بیش از 400 هزار نفر رسیده بود. هزینه صرفاً واکسیناسیون هاری این تعداد گزش در کشورمان حدود 200 میلیارد تومان در سال می‌شود.
این درحالیست که غذارسانی به سگ‌های ولگرد در اکثر کشورها مجاز نیست و اگر انجام شود، دفعه اول برای آن جریمه مالی و دفعات بعد به جرم تهدید بهداشت جامعه شخص دستگیر می‌شود، به‌عنوان مثال قانون رفاه حیوانات آلمان، غذادادن به حیوانات را در خیابان ممنوع میکند و سوئیس و اتریش طبق قوانین مزاحمت عمومی، به سگ‌ها اجازه تردد در هیچ خیابانی را نمی‌دهند.
مجتبی طباطبائی، پژوهشگر حوزه محیط‌زیست، می‌گوید که با افزایش «جمعیت انسان، جمعیت سگ‌ها» افزایش پیدا میکند و غذارسانی تأثیر چندانی در جمعیت سگ‌ها ندارد و مردم مطلقاً در این زمینه نقشی ندارند این صحبت‌ها معمولاً فقط و فقط برای سلب مسئولیت از مدیران و مسئولین ذی‌ربط انجام می‌شود.
اما در مقابل یک پژوهشگر حوزه محیط‌زیست دیگر عارفه لطیف می‌گوید که اگر انسان‌ها به سگ‌ها غذا ندهند، سگ‌ها زادوولد نمی‌کنند، با غذارسانی طولانی‌مدت به حیوانات رفته‌رفته واکنش ذاتی آنان نسبت به شکارچی به‌واسطه اعتمادی که از غذارسانی انسان پیدا کرده‌اند کاهش می‌یابد و اگر غذا به طور مرتب به آن‌ها نرسد، «رفتار پرخاشگرانه» از خود نشان می‌دهند و حتی برای سیرکردن خود به گونه‌های دیگر حمله می‌کنند.
فربد خاکپور، دامپزشک حیات‌وحش، می‌گوید که «محل انباشت پسماند» در شهرهای مختلف و حاشیه شهرها به دلیل عدم فنس‌کشی در دسترس سگ‌های ولگرد قرار دارد و «قوانین بازدارنده‌ای برای ممنوعیت غذارسانی» به حیوانات ولگرد وجود ندارد، با این اوصاف نمی‌توان یک نسخه واحد برای حل معضل حیوانات ولگرد برای کل کشور پیچید، ممکن است در یک منطقه ناچار شد تمام سگ‌ها را به روش شکار مستقیم حذف کرد و در یک منطقه دیگر از روش عقیم‌سازی، واکسینه کردن و رهاسازی مجدد کمک گرفته شود.
