آیا ابتلا به سرطان پوست ارثی است؟
از آنجا که بیشتر سرطان های پوستی به خاطر قرار گرفتن در معرض اشعه فرابنفش ایجاد می شوند، وراثت عامل اصلی دچار شدن به آنها نیست. اما با توجه به اینکه ابتلا به این مشکل در افراد با رنگ دانه های پوستی و مویی اندک بیشتر است، می توان نتیجه گرفت که سرطان پوست تا حدی ارثی است. به هر حال، رنگ مو و پوست ارثی است و می توان ارتباطی میان این موضوع و ابتلا به سرطان پیدا کرد. سندرم های پوستی بسیار نادری وجود دارند که احتمال ابتلا به سرطان های پوستی را افزایش می دهند.
چه کسانی بیشتر در معرض ابتلا به سرطان پوست اند؟
اگرچه تمام افراد ممکن است به این سرطان مبتلا شوند، اما گروه های زیر بیشتر در معرض ابتلا به سرطان پوست هستند:
- افرادی که عمل پیوند عضو انجام داده اند.
- افرادی که حمام آفتاب می گیرند، پوست خود را برنزه می کنند و مدتی طولانی بر تخت های سولاریوم (آفتاب مصنوعی) می خوابند.
- افرادی که به سرعت آفتاب سوخته می شوند.
- افرادی که پوست روشن یا کک و مک زیاد دارند.
- افرادی که چشمان آبی دارند.
- بیمارانی که داروهایی را مصرف می کنند که سیستم ایمنی آنها را تضعیف می کند.
همچنین، افرادی که زمانی طولانی در محیط های رو باز بوده اند یا سال های زیادی در بیرون از منزل کار کرده اند، به ویژه در آب و هوای آفتابی بیشتر از دیگران در معرض خطر سرطان هستند.افرادی که رنگ پوستشان تیره است هم در معرض ابتلا به سرطان هستند. ولی، احتمال مبتلا شدنشان در مقایسه با دیگران کمتر است.
افرادی که عمل پیوند عضو انجام می دهند، در مقایسه با افراد عادی ۱۰۰ برابر بیشتر ممکن است به سرطان پوست سنگفرشی مبتلا شوند. چون داروهایی را مصرف می کنند که سیستم ایمنی بدنی آنها را ضعیف می کند.افرادی که سابقه ی آفتاب سوختگی شدید یا خال های بزرگ فراوان و غیرمعمولی دارند، بیشتر ممکن است به سرطان ملانوما مبتلا شوند.
تراشیدن (کورتاژ) بافت سرطانی و خشکاندن الکتریکی (الکترودسیکیشن) گزینه دیگری است که ممکن است برای سرطان سلول پایه ای و سرطان سلول سنگفرشی مورد استفاده قرار گیرد. در این روش، پوست به طور محلی بی حس می شود و یک چاقوی جراحی برای کورتاژ به کار می رود. الکترودسیکیشن بافت های اطراف را می سوزاند تا خونریزی متوقف شود.
جراحی پلاستیک (تحت کنترل میکروسکوپی) یک تکنیک جراحی بسیار تخصصی است که ممکن است در هنگام ابتلا به سرطان پوست ملانومایی از اهمیت ویژه ای برخوردار باشد.
جراحی با برداشتن سرطان قابل مشاهده آغاز می شود و نمونه را به پاتولوژی ارسال می کنند. پاتولوژ نمونه را زیر میکروسکوپ نگاه می کند تا ببیند آیا سلول های تومور در نزدیکی لبه های نمونه برداشته شده وجود دارند یا نه. اگر اینطور است، جراحی بیشتری انجام می شود و پس از آن مجدد پاتولوژ ارزیابی می کند و این کار تا زمانی که همه لبه ها تمیز شوند ادامه می یابد.