به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از ایسنا، این نویسنده ادبیات کودک و نوجوان درباره ضرورت و چگونگی پرداختن به مسئله جنگ برای کودکان و نوجوانان اظهار کرد: با نوشتن قصه یا رمان برای مخاطبان کودک و نوجوان در زمینه جنگ، البته جنگ خاصی که ما داشتیم و نه هر جنگی، کاملا موافق هستم، زیرا هشت سال جنگ سخت ما دفاعی مقدس بود و بچه ها و نسل های آینده ما باید در جریان وقایع آن روزها قرار بگیرند و بدانند زمانی ۳۵ تا ۴۰ کشور در برابر کشور مظلوم ایران ایستاده بودند و ما درگیر جنگ با آن ها شده بودیم، اما بچه های ما رفتند و شجاعانه جلو آن ها ایستادند. بنابراین لازم است همه اتفاق ها، فداکاری ها و شجاعت هایی که بچه ها از خودشان نشان دادند به شکل قصه و نه شعاری برای بچه ها نوشته شود.
او با تأکید بر این که نوشتن درباره جنگ را ضروری می داند، افزود: البته در سال های گذشته و در زمینه دفاع مقدس کار شده، اما هنوز رمانی که مانند «جنگ و صلح» ماندگار شود، نداریم. شاید لازم است که نویسنده های ما تجربه کسب کنند و بعدها در ارتباط با آن هشت سال، رمان، داستان کوتاه یا داستان بلند بنویسند. تعدادی از کتاب های موجود در بازار واقعا رمان های خواندنی و دلنشینی هستند، ولی برخی از آن ها مخصوصا آن هایی که در سال های دورتر نوشته شده پر از شعار و مستقیم گویی است. البته بین کتاب هایی که در بازار در زمینه دفاع مقدس وجود دارد، همه جوره کار هست، کارهایی هم نوشته شده که واقعا دور از شعار، مستقیم گویی ، نصیحت و پند و اندرز است.
احمدی سپس بیان کرد: من با شعار و مستقیم گویی به هیچ وجه رابطه خوبی ندارم، خودم هم اگر کاری نوشته ام یا می نویسم سعی می کنم جنبه های تخیلی و فانتزی کارم بیشتر باشد تا خواننده با علاقه آن را بخواند. باید بتوانیم قصه هایی بنویسم که مخاطب بتواند با آن ها ارتباط برقرار کند.
او با اشاره به آسیب دیدن خود در دوران جنگ تحمیلی خاطرنشان کرد: جنگ ذاتا چیز بدی است، خودِ من از جنگ متنفرم، ولی وقتی اتفاق می افتد و تحمیل می شود چاره ای نیست. الان آمریکا مدام دارد کشور ما را تهدید می کند یا عربستان را وسوسه می کند تا در منطقه ما جنگ جدیدی اتفاق بیفتد، اما ما باید خیلی هوشیار و آگاه باشیم که به نحوی این ها را به بچه ها منتقل کنیم که آن ها بفهمند برخی از این ها بازی است و ما در مقابل بازی باید بازی کنیم. خیلی وقت ها نمی شود جلو اتفاق ها را گرفت و باید عکس العمل نشان داد. اما من می گویم از جنگ متنفرم و خودم آسیب دیده و شیمیایی شدم، همه این ها نتیجه اذیت و آزار کشورهایی مانند آمریکا بود و ما مجبور شدیم برویم و مقاومت کنیم. من برای جنگ نمی رفتم، می رفتم تا ببینم چه اتفاقی دارد می افتد و بعد آن ها را برای نسل های بعدی در کتاب ها و مطبوعات منعکس کنم. فکر می کنم آسیب های جنگ را به شکلی برای بچه های این مملکت به تصویر بکشم.
این نویسنده درباره مطرح کردن جنگ برای کودکان بیان کرد: من از خشونت استفاده نمی کنم و توصیه هم نمی کنم تا برای بچه ها از خشونت استفاده شود، ولی خب دیگرانی را دیده ام که از خشونت استفاده کرده اند؛ در فیلم ها حتی صحنه های خیلی دلخراشی را به تصویر کشیده اند که من موافق این ها نیستم، زیرا روح بچه ها واقعا لطیف است و نباید آزرده شود. ما باید روش هایی را پیدا کنیم و تکنیک هایی را استفاده کنیم که هم بتوانیم روی بچه ها تأثیر بگذاریم و هم روح آن ها را آزرده نکنیم.
حسن احمدی با اشاره به کتاب جدیدی که در دست چاپ دارد، گفت: جدیدا کاری نوشته ام که دلم می خواهد این کار به زبان های دیگر ترجمه شود. در این اثر نشان داده ام که ما ایرانی ها نه اهل جنگ هستیم و نه به دنیال جنگیم، ما همیشه به دنبال صلح بوده و هستیم. نام موقت کتاب «ما را رها کنید» است که مانند «تیستوی سبزانگشتی» طرف هرچه شلیک می کند به جای گلوله گل است. اگر گلوله ای از طرف ما شلیک شود گل و نشانه ای از صلح است. منتها من نه شعاری نوشته ام و نه مستقیم گفته ام بلکه به زبان کودکانه خواستم پیامی را به آن ها منتقل کنم.
