دوربینی یا (Farsightednes(hyperopia یکی از مشکلات شایع مربوط به بینایی است که فرد مبتلا قادر به دیدن واضح اشیاء دور بوده ولی اشیاء با فاصله نزدیک را تار می بیند. در نتیجه میزان دوربینی فرد بر توانایی تمرکز فرد روی اشیاء اطراف تأثیر می گذارد. افرادی که مبتلا به دوربینی شدید هستند ممکن است بتوانند فقط اشیاء با فاصله بسیار زیاد را ببینند، در حالی که افراد با دوربینی خفیف ممکن است بتوانند اشیاء در فاصله کمتری را مشاهده کرده و روی آن ها تمرکز کنند. دوربینی معمولاً عارضه چشمی است که از بدو کودکی وجود داشته و ممکن است بیشتر اعضای خانواده به آن مبتلا باشند. البته درمان این مشکل کار چندان سختی نبوده و می توان به راحتی با استفاده از دوربین یا لنزهای چشمی دوربینی را اصلاح کرد. یکی از درمان های دیگر برای اصلاح مشکل بینایی فرد عمل جراحی است.
علل دوربینی
هر چشم دارای دو بخش است که سبب متمرکز شدن پرتوهای نوری منعکس شده از شیء می شود. این دو بخش شامل قرنیه (پرده شفاف مقابل کره چشم) و عدسی (ساختاری شفاف در داخل چشم) می باشد. در یک چشم سالم هر کدام از این قسمتها بخشی از پرتوهای نوری حاصل از اشیاء را متمرکز می سازند به گونه ای که نهایتاً تصویر روشنی بر روی قسمت خلفی چشم یعنی شبکیه می افتد.در مواردی که انحنای قرنیه یا عدسی از حالت طبیعی خارج باشد، تصاویر بر روی شبکیه نمی افتند و تصویر اشیاء تار می شود. این حالت را اصطلاحاً عیب انکساری چشم می گویند و زمانی ایجاد می شود که انحنانی قرنیه و یا اندازه چشم از حد طبیعی کمتر باشد. در نتیجه تصویر اشیاء در پشت چشم می افتد.
علائم دوربینی چشم
- اجسام نزدیک ممکن است تار دیده شوند
- برای درست دیدن نیاز به لوچ کردن چشم ها وجود دارد
- خستگی چشم، سوزش و درد اطراف چشم ها
- بعد از انجام کارهایی که نیازمند دقت و تمرکز است، مانند مطالعه، نوشتن، نقاشی کشیدن و کار با کامپیوتر فرد احساس ناراحتی در چشم ها و یا سر درد دارد.
خطرات و عوارض بیماری سرخچه در بارداری
دوربینی چشم چه زمانی شروع می شود؟ چگونه با مرور زمان تغییر می کند؟
دوربینی غلب در اوایل دوران کودکی آغاز می شود. اما رشد طبیعی، مشکل را رفع می کند. در صورتی که یک کودک با اتمام رشد چشم (در حدود ۹ سالگی) همچنان دوربین باشد، چشم معمولاً می تواند مشکل خود را اصلاح کند. این حالت تطبیق نامیده می شود. اما با افزایش سن، چشمان ما دیگر نمی توانند به خوبی تطابق پیدا کنند. با شروع سن تقریبی 40 سالگی، چشم ما به طور طبیعی شروع به از دست دادن توانایی تمرکز بر اشیاء نزدیک می کند. که این اتفاق پیر چشمی نامیده می شود. شما ممکن است متوجه شوید که دید نزدیک شما تار شده است. با بدتر شدن پیر چشمی، هم دید نزدیک و هم دید دور تار می شود.
تشخیص
یک چشم پزشک می تواند دور بینی چشم را در معاینه چشم اولیه تشخیص دهد.
- ابتدا چشم پزشک دید شما را در فواصل مختلف با نمودار چشمی مورد بررسی قرار می دهد.
- بسته به نتایج ممکن است معاینه چشم متسع انجام شود. برای این منظور، چشم پزشک قطره هایی را داخل چشم ها می ریزد تا مردمک چشم (دایره سیاه در مرکز هر چشم) باز شود. چشم های متسع به پزشک اجازه می دهد تا بطور واضح تری پشت چشم را ببیند.
- پزشک شما از یک لنز بزرگنمایی استفاده می کند تا دقیق و نزدیکتر در چشم شما نگاه کند.
- پزشک همچنین به منظور اصلاح بینایی از شما می خواهد تا از طریق لنزهای مختلفی که باعث واضح شدن اجسام می شوند، نگاه کنید.
تست های بینایی در مدرسه اغلب متوجه دوربینی در کودکان نمی شوند. بطور معمول در مدارس تنها دید دور تست می شود و از کودک خواسته می شود تا با فاصله گرفتن از یک تخته حرف یا علامت های روی آن را بخوانند. اگر کودک نتواند چیزها را از فاصله دور ببیند ممکن است به دلیل نزدیک بینی باشد. بچه هایی که تست بینایی را در مدرسه انجام نمی دهند باید به متخصص چشم مراجعه کنند که دید کودک را از فاصله ی نزدیک نیز بررسی کند، دانستن دلیل مشکل بینایی در فزندتان موضوع بسیار مهمی است. اگر فرزندتان اغلب دچار دوبینی است یا از سردرد شکایت دارد و در مدرسه دچار مشکلات بینایی است و دید تار دارد باید به چشم پزشک مراجعه کنید.
