فرآیند پوسیدگی با خارج کردن بخش پوسیده دندان و پر کردن آن متوقف می شود. در مواقعی که پوسیدگی وسیع باشد، به طور موقت دندان پر می شود تا حساسیت دندان نسبت به درمان مشاهده شود. اگر بعد از چند روز علائم نامطلوبی وجود نداشت، ترمیم موقت برداشته شده و ترمیم دائمی جایگزین می شود.نوع ماده ای که برای پر کردن استفاده می شود؛ به محل و نوع دندان بستگی دارد. دندان های آسیای بزرگ بیشترین عمل را انجام می دهند و فشار زیادی را در جویدن متحمل می شوند بنابراین نسبت به دندان های جلویی به ماده با دوام تری نیاز دارند.
آمالگام احتمالاً قدیمی ترین ماده ای است که برای پر کردن دندان به کار برده می شود و به دلیل رنگ نقره ای به سادگی قابل تشخیص است. آمالگام ترکیبی از چند فلز، از قبیل نقره، جیوه و قلع است. از آنجایی که جیوه موجود در آمالگام سمی دانسته می شود، این ماده کم کم محبوبت خود را از دست می دهد.
به هر حال آمالگام هنوز یکی از ارزان ترین و مقاوم ترین مواد پر کردن دندان است که به دلیل تیره شدن رنگ فلز به مرور زمان طرفدار زیادی ندارد. به علاوه برای استفاده از آمالگام باید بخش سالم دندان نیز تراشیده شود تا بتوان ماده را به خوبی به دندان چسباند. همچنین چون آمالگام از فلز ساخته می شود، احتمال بروز حساسیت به سرما و گرما را نیز به دنبال دارد.کامپوزیت ظاهری شبیه به دندان طبیعی ایجاد می کند و در صورت استفاده از آن لازم نیست بخش سالم دندان برای چسباندن آن تراشیده شود. کامپوزیت برخلاف فلز دچار خوردگی یا تغییر رنگ نمی شود. چسباندن این ماده به دندان آن را مقاوم تر می کند و انتخابی مناسب برای ترمیم پوسیدگی های کوچک به شمار می آید.اما نقطه ضعف کامپوزیت این است که برای ترمیم پوسیدگی های بزرگ مناسب نیست و هزینه پر کردن دندان با کامپوزیت بیشتر از آمالگام است. از این گذشته پر کردن دندان با کامپوزیت زمان بیشتری می برد و این ماده در برابر لک شدن با چای و قهوه آسیب پذیرتر است.
اگرچه مشکلات جزئی لثه یا دندان در دوران بارداری شایع است، گاهی اوقات موارد جدی تر دندان مانند حفره های دندانی که ممکن است نیاز به درمان ریشه یا عصب کشی در بارداری داشته باشد، نیز ممکن است اتفاق بیافتد. درمان کانال ریشه یا عصب کشی تهدید یا خطری جدی برای شما یا کودک شما ایجاد نمی کند، اما قبل از اینکه این روش درمانی را در نظر بگیرید باید در مورد خطرات احتمالی و اینکه عصب کشی در بارداری ضرر دارد یا خیر را بدانید.
آیا عصب کشی در بارداری مجاز است ؟
موارد مورد مطالعه در بررسی عصب کشی در بارداری
- آیا درمان ریشه در دوران بارداری بی خطر است
- خطرات مرتبط با کانال ریشه در هنگام بارداری
- خطرات اجتناب یا به تعویق انداختن عصب کشی در دوران بارداری
- بهترین راهکارها برای انجام عصب کشی در بارداری
بارداری شادی بیشماری در زندگی شما به همراه دارد و ممکن است نگرانی های مختلف سلامتی را مانند عصب کشی در بارداری را به همراه داشته باشد. این امر به این دلیل است که هورمونهای بارداری بر سیستم عصبی بدن تأثیر گذاشته و ایمنی به خطر می افتد و شما را مستعد ابتلا به بیماری ها و عفونت ها می کند. اگرچه مشکلات جزئی لثه یا دندان در دوران بارداری شایع است، گاهی اوقات موارد جدی تر دندان مانند حفره های دندانی که ممکن است نیاز به درمان ریشه یا عصب کشی داشته باشد، رشد می کند.
چگونه می توان مشکلات دهان و دندان را در دوران بارداری از بین برد؟
خطرات و عوارض احتمالی عصب کشی دندان در دوران بارداری
خطرات احتمالی عصب کشی در دوران بارداری مربوط به موارد زیر است:
- عکس دندان – در عکس برداری پرتوی ایکس (اشعه ایکس) که برای موفقیت درمان عصب کشی ضرورت دارد، دندانپزشک اطلاعات خوبی راجع به گستردگی و عفونت و ساختار داخلی و شکل ریشه های دندان به دست می آورد. بنابراین عکس پرتوی ایکس و هر اطلاعاتی که از طریق آن به دست می آید، کاملاً ضرورت دارد. به گفتة کالج رادیولوژی آمریکا دوز تشعشع یک عکس پرتوی ایکس تنها، به قدری نیست که تأثیری بر جنین در حال رشد بگذارد. علاوه بر این عکس دندانپزشکی به صورت منطقه ای در دهان انجام می شود نه ناحیه شکم. برای احتیاط بیشتر معمولاً دندان پزشک لباس محافظ پرتوی ایکس به زنان باردار می دهد تا از نرسیدن تشعشع به ناحیه شکم اطمینان حاصل شود.
یکی دیگر از نگرانی های بارداری داروهای تجویز شده و مواد شیمیایی مورد استفاده در طول درمان است. - داروی بی حسی – داروی بی حسی که دندانپزشک برای زنان باردار استفاده می کند، مطمئن و بی خطر است. با این حال میزان بی حسی مورد استفاده برای زنان باردار باید در حداقل مقدار ممکن باشد. در صورتی که دوز اولیه داروی بی حسی کفایت نکند، دندانپزشک مقدار آن را بیشتر می کند تا بیمار در طول درمان راحت باشد. تجربه درد باعث افزایش استرس می شود و استرس برای کودک داخل رحم زیان بخش تر از اندک داروی بی حسی است.
- مواد شیمیایی – مواد شیمیایی تمیز کننده مورد استفاده در طول درمان (معمولاً بلیچینگ یا هیدروکلرید سدیم) و مواد پر کننده دندان هیچ خطری برای جنین ندارند.
آنتی بیوتیک – تجویز آنتی بیوتیک برای مقابله با عفونت دندان، امری متداول است. دندانپزشک پیش از درمان، در طول و پس از آن نوع مشخصی آنتی بیوتیک (مانند پنی سیلین یا آموکسی سیلین ) که برای زنان باردار بی خطر است، تجویز می کند.
