اشناورز عاشق خانواده است و خیلی خوب از آن ها محافظت می کند در حقیقت این سگ برای نگهبانی و کارهای مزارع پرورش داده می شد . برای زندگی در آپارتمان مناسب است درصورتی که فعالیت اش را انجام دهد حتی یک بالکن کوچک در آپارتمان شما برای تخلیه انرژی او کافیست.
ریشه اشناوزر غول پیکر به قرون وسطی بر می گردد، البته باید افزود که نسخه کوچک تر آن ها در قرن 19-20 ظاهر شدند. این حیوانات بسیار شجاع و نترس بوده اند و در آن زمان برای محافظت از خانه ها و هم چنین گرفتن حیوانات کوچک مانند موش از آن ها استفاده می شده است. آن ها بعد از مدت ها و در سال 1899 در بین مردم شناخته تر شدند به گونه ای که در همان سال اولین استاندارد این نژاد توسعه یافت. این نژاد در آلمان توسعه یافت، البته پرورش سگ های متوسط کار سختی بوده است، در نهایت در دهه 70 قرن گذشته در روسیه این نژاد، اصلاح شده و پرورش داده می شده است.
اشناورز های مینیاتوری در اصل برای سگ های نگهبان در مزارع پرورش داده شدند. آن ها در اواسط تا اواخر قرن نوزدهم در آلمان با تلاقی نژاد های استاندارد اشناوزر با نژاد های کوچکتر مانند مینیاتور پینچر، آفن پینشر و شاید پودل یا پامرانین توسعه یافتند. در آلمان، او به عنوان Zwergschnauzer (به معنای “کوتوله”) شناخته می شود. جنگ جهانی اول و دوم برای پرورش سگ سخت بود، به ویژه در اروپا، جایی که برخی از نژاد ها تقریباً از بین رفتند. اما علاقه به Schnauzers مینیاتوری پس از جنگ جهانی اول افزایش یافت و محبوبیت این سگ از آن زمان هرگز کاهش نیافته است.
آن ها دارای سینه ای متوسط و بیضی شکل هستند، پا هایشان فاصله کمی از یکدیگر دارند، دارای سر بزرگ و بیضی شکل، ابرو های ضخیم هستند. این نژاد دارای پوشش خوب و پرپشتی است، مو های آن ها ضخیم و شبیه به سیم می باشد. آن ها در رنگ هایی مانند: برنز، سفید، مشکی، خاکستر و نقره با رنگ سفید، سیاه با برنزه نقره ای دیده می شوند.
از ویژگی های آن ها می توان به مواردی مانند: تمایل به محافظت، عدم اعتماد به بیگانگان، فداکاری و عشق به خانواده، شوخ طبعی و ذهن تیز، داشتن اعتماد به نفس بالا، سرسخت و کمی لجباز تنفر از تنهایی، کنجکاوی و میل به کشف تمام اشیاء جدید در پیرامونشان، علاقه به این که در کانون توجهات قرار گیرند، بسیار باهوش و … اشاره کرد.
در روز دو وعده ی غذایی مناسب به میزان 3 و 3/8 تا 4 و 1/4 به آن ها بدهید.به این نکته توجه داشته باشید که میزان اشتها و مصرف غذا در سگ های مختلف، متفاوت می باشد. این میزان بستگی به سن سگ، سوخت و ساز بدن آن، میزان فعالیت و اندازه ی بدن او دارد. به جای این که غذای زیاد و بی کیفیت به آن بدهید، بهتر است از مقدار کمتری غذا که کیفیت بالایی دارد، استفاده کنید.
برای سنجیدن این موضوع که جاینت اشناوزر شما اضافه وزن دارد یا خیر، می توانید با استفاده از دست خود کمر آن را لمس کنید. اگر به راحتی قادر به لمس دنده هایش بودید یعنی چاق نیست. اما اگر نتوانستید به راحتی دنده هایش را لمس کنید، بهتر است بدانید که مقداری اضافه وزن دارد. در این صورت باید به میزان کنترل شده به او غذا دهید و فعالیت بدنی او را بیشتر کنید.
این سگ دارای موهای نرم و در روی آن موهای متراکم و زبر می باشد .همچنین صورت این سگ دارای ریش و ابروهای بلند می باشد.این سگ به رنگ سیاه و سفید دیده می شود.
به نظافت این سگ باید رسیدگی کنید به این صورت که ناخن های او یک یا دو بار در ماه باید کوتاه شود و همچنین دندان های این سگ را دو تا سه بار در هفته برای جلوگیری از عفونت لثه و کشتن باکتری های دهان او و همچنین گرفتن بوی دهانش مسواک کنید .بعد از غذا خوردن او دهانش را پاک کنید که غذا در ریش او باقی نماند .
همیشه موهای او را شانه بزنید زیرا ریزش بسیار دارد .این سگ همیشه از نظر مریضی باید چک شود به طوری که داخل بینی دهان و گوش او را چک کنید که مبادا دچار قرمزی خارش و با التهاب باشد و در صورت مشاهده ی علائم سگ را به سرعت نزد دامپزشک ببرید.
اشناوزر سگی محکم، پر انرژی، وفادار و رفتار دوستانه ای با کودکان دارند هم چنین میتوانند همراه خوبی برای همه کودکان و هم بازی آرام و مهربانی برای افراد جوان باشند.
شما باید زمانی که سگ با کودکان همراه میشود بر آنها نظارت داشته باشید زیرا ممکن است به هم آسیب برسانند. به فرزند خود یاد دهید زمانی که سگ در حال آموزش دیدن است برای او غذا نبرد و به او نزدیک نشود. سگ هر چقدر هم اهلی باشد باید زمانی که با کودک همراه میشود او را ببندید. این سگ هرگز دوست ندارد تنها رها شود. آن ها به طور کلی سگ های پرخاشگری نیستند اما اگر در یک محیط باز با سگ های دیگر به خصوص سگ های کوچک هم بازی شوند ممکن است به حالت تهاجمی در آیند اما اگر آنها را به خوبی آموزش دهید میتوانند با گربه ها و حیوانات خانگی دیگر سازگاری خوبی داشته باشند.
در کل جاینت اشناوزر سگ سالمی است و کمتر خطر ابتلا به بیماری ها را دارد. اگر شما دارای سگ هایی از این نژاد هستید، بهتر است با بیماری های احتمالی آن ها آشنا باشید.
این بیماری ارثی است و در طی آن سگ ممکن است در ناحیه ی مفصل ران پاهای عقبی با احساس ناراحتی و درد مواجه شود. دلیلش این است که استخوان ران به مفصل آن به خوبی وصل نشده است و سبب احساس درد می شود. ورم مفاصل هم می تواند این بیماری را هشدار دهد. اما ممکن است علائم دیسپلازی مفصل ران خود را به خوبی نشان ندهند. در هنگام خرید توله سگ از سلامت آن مطمئن شوید و از فروشنده حتما در این باره سوال بپرسید. این بیماری حتی ممکن است در اثر تغذیه ی نامناسب و یا ضربه و صدمه به سگ، ایجاد شود.
این بیماری در 4 تا 9 ماهگی سگ قابل تشخیص دادن است. در این بیماری مفصل های سگ دچار درد فراوان می شود به طوری که دست خود را نمی تواند خم و راست کند.این بیماری معمولا در مفص آرنج می باشد ولی گاهی در شانه های سگ هم دیده می شود.این بیماری با مصرف بیش از پروتئین وخیم تر می شود.
این بیماری در این سگ بسیار رایج است و برای همین باید انگشتان پای سگ را همیشه چک کنید اگر دچار این بیماری شود باید پای او را دامپزشک قطع کند. تا امکان زنده ماندن سگ زیاد شود.
این سگ ها هوش بالایی دارند و گاهی اوقات آموزش ها را خیلی سخت قبول میکنند، آموزش جعبه کمک خوبی است.
آنها میتوانند از خانه و خانواده ی خود محافظت کنند زیرا بدون دلیل پارس نمیکنند، زمانی که متوجه شوند که چیزی یا شخصی بخواهد به خانواده ی او آسیب برساند شروع به پارس کردن میکند.
آنها بسیار باهوش و میتوان به عنوان یک سگ ورزشی پرورش داد.
از آموزش هایی که باعث رنجش او هستند، استفاده نکنید.
آنها به اشخاص غریبه مخصوصا مهمان ها بسیار مشکوک هستند تا زمانی که بفهمند این اشخاص مورد تایید افراد خانواده باشند بعد آرام می شوند.
از آنها را برای شکار کردن موش ها استفاده میکنند.
هرگز نمی توانند با حیوانات خانگی خزدار مانند همستر، خوکچه هندی و جوندگان کنار بیایند.
آنها خیلی کنجکاو و بی باک هستند
سگ های اشناوزر در ابتدا برای نگهبانی پرورش داده می شده اند، به همین دلیل در دسته سگ های نگهبان قرار می گیرند. البته امروزه به دلیل این که این نژاد در بین مردم بسیار محبوب و پرطرفدار شده است، خیلی از خانواده ها نیز از این سگ ها نگهداری می کنند. به همین دلیل علاوه بر این که به عنوان سگ های نگهبان مورد استفاده قرار می گیرند، آن ها را در دسته سگ های خانواده نیز می توان قرار داد.
