معرفی فیلم شهر بدون آسمان

«شکلک» ترکیبی بامعنا از دو مقطع تاریخی این سرزمین است؛ با شخصیت هایی که از حیث طبقاتی تقریبا به هم نزدیکند و از حیث فرهنگی در دو سر یک طیف قرار دارند. از نظر منطق نمایشی، نویسنده و کارگردان یکی از این دو زمان را (مکان که ثابت است) اصلی نمی داند. اما از نظر روانی، تماشاگر این زمان زوج جوان نمایش و مقطع امروز را اصلی تر و به خود نزدیک می داند.در هنگامه رونق نمایش های انتزاعی که هنگام تماشایشان باید به جای «لذت بردن از- کشف در- هنر نمایش» مدام پازل حل کرد و بعد هم نومیدانه- با این صندلی های پشتی کوتاه- سعی کرد سر را استوار بر گردن نگه داشت، «شکلک» از آن نمایش هایی است که آن عبارت توی گیومه را درست وحسابی به ذهن و جان تماشاگرش می نشاند. (و توی پرانتز هم عرض کنم که مضمون این جمله طولانی و تکراری اول نوشته را تا وقتی که چنین عارضه ای گریبانگیر تئاتر کشور است، به هر مناسبتی تکرار خواهم کرد!).«شکلک» وجهی دیگر از توانایی های نویسنده ای را نشان می دهد که اگر زمانی با او همکار و همنشین بوده باشی، یا حالا همین جوری هم که نگاهش کنی، تعجب می کنی که او سر در چنین دنیاهایی هم دارد. بخشی از این «ملاحظه» که البته از سر شوخی است اما بخش جدی اش این است که همین ادبیات عامیانه و به اصطلاح لوده وار، برای ثمینی بسیار جدی و اساسی است و جان مایه این نمایشنامه. متنی ست که اندکی لغزش در نوشته و اجرا می توانست آن را به یکی از نمایش های عامه پسند تبدیل کند، اما حالا به اثری لایه لایه و عمیق تبدیل شده است. اتفاقا متن و اجرا به نحو هوشمندانه ای از قراردادهای نمایش سنتی ایرانی (از تعزیه و تخت حوضی گرفته تا نقالی و پرده خوانی) بهره گرفته است.«شکلک» ترکیبی بامعنا از دو مقطع تاریخی این سرزمین است؛ با شخصیت هایی که از حیث طبقاتی تقریبا به هم نزدیکند و از حیث فرهنگی در دو سر یک طیف قرار دارند. از نظر منطق نمایشی، نویسنده و کارگردان یکی از این دو زمان را (مکان که ثابت است) اصلی نمی داند. اما از نظر روانی، تماشاگر این زمان زوج جوان نمایش و مقطع امروز را اصلی تر و به خود نزدیک می داند. البته ترکیب این دو مقطع حالت فلاش بک و بازگشت به حال ندارد و همان منطق رئالیسم جادویی که ثمینی به کار برده توصیف مناسب تری است. بخش «نمایشی» کار را به شیوه ای شبیه «اینترکات»، زوج قدیمی به عهده دارند که یا آن را پرده خوانی می کنند یا ذکر مصیبت. از حیث مضمون هم «شکلک» نمایشی جسورانه است.هرچند به این نمایش از زاویه های مختلفی می شود نگاه کرد اما برای کوتاه کردن این یادداشت، می شود به مضمون اصلی آن اشاره ای کرد که «تکرار تاریخ» است؛ مضمونی که از سویی همان تعبیر آشنای مارکس را به یاد می آورد (بار اول: تراژیک و بار دوم: کمدی). اما اینجا چنین تعبیری چندان کاربرد ندارد و کار حتی فراتر از تکرار است. این هر دو، گویی یک بار است! و عنصر کلیدی در این یگانگی رویداد و معنا، شخصیت نقره/ نرگس است. اگر حسن شکلکی و عالیه به طور مشخص متعلق به آغاز دهه1330 هستند و شریف جوانی اهل امروز است، نقره/ نرگس به هردو دوره تعلق دارد (لباس هایش هم جابه جا، دیروزی و امروزی می شود) و هر دو سر طیف فرهنگی/ اجتماعی مطرح در نمایش، او را متعلق به خود می داند. این زن جوان پابه ماه، امروز (نرگس) جوانی دانشجو و همسر عقدی همکلاسی اش شریف است و دیروز (نقره) نشانده صیغه ای حسن؛ لمپن معرکه گیری از نوچه های «شعبون بی مخ». نقره/ نرگس را می شود به «مام میهن» تعبیر کرد که وقتی فرزندش را به دنیا می آورد (و مامایش زن معلوم الحال چُلمنی مانند عالیه است) چنان موجود ناقص الخلقه و مهیبی است که نه کسی توان دیدن هیبتش را دارد و نه هیچ یک از دو «پدر» آن را به فرزندی خودش قبول دارد. با این حال مهر این مولود از دل و جان نمی رود و آنگونه، تلخ، در دامان مادر و آغوش پدر می ماند. اما به هرحال با امید و حتی با لبخندی از سر مهر به او. از توضیح و تفسیر بیشتر معذورم.

کارگردان فیلم شهر بدون آسمان

کارگردان تئاتر واستاد دانشگاه تئاتر در تهران، ایران به دنیا آمده است. از سال ۱۳۷۲ شروع به کارگردانی تئاتر کرده و تا کنون بیش از بیست نمایش را کارگردانی کرده است. او در سال ۱۳۷۹ در رشته کارگردانی تئاتر از دانشگاه سینما و تئاتر، دانشگاه هنر فارغ التحصیل شده است. همچنین فارغ التحصیل رشته ادبیات نمایشی در سال ۱۳۷۷ از دانشگاه هنر و معماری تهران، دانشگاه آزاد است. او نمایش هایی همچون شهر بدون آسمان، خانه ، رویای نیمه شب پاییز، رومئو و ژولیت، الکترا ، مرگ و شاعر ، ژولیوس سزار به روایت کابوس، شکلک و ... را در سالهای متمادی در ایران اجرا کرده است.

بازیگران فیلم شهر بدون آسمان

پانته آ بهرام، امیر جعفری، ستاره پسیانی، نوید محمدزاده

سایر عوامل فیلم شهر بدون آسمان

نویسنده: نغمه ثمینی،کارگردان: کیومرث مرادی تهیه کننده: موسسه فرهنگی هنری کارنامه کیومرث مرادی،مدیر تولید و برنامه ریز: نورالدین حیدری ماهر طراح صحنه: پیام فروتن طراح لباس: آوا سلطانی عرب شاهی طراح پوستر و بروشور: امیر اسمی آهنگساز: حیدر ساجدی طراح نور: رضا خضرایی طراح گریم: مهسان خداکرمیگروه کارگردانی: رکسانا بهرام، بهزاد مرتضوی، محمدرضا ایمانیان مدیر تبلیغات و روابط عمومی: آوا فیاض مشاور رسانه ای: عسل عباسیان عکاسان: سیامک زمردی مطلق، آوا کیایی مدیر صحنه: جواد پولادی دستیار لباس: مارال یکدل نوازندگان: آرش عزیزی (تار)، رضاپارسا (پرکاشن)، حیدرساجدی (کمانچه)

​​​​مشخصات فیلم شهر بدون آسمان