معرفی کتاب قطار ساعت ۵۰ :۴ از پدينگتون اثر آگاتا کریستی

گروهبان ودرال با همان قیافه جدی همیشگی گفت:

درست نمی توانم بگویم که آیا به نتیجه قطعی و قابل قبولی رسیده ایم یا نه؟

کراداک داشت گزارش های مربوط به نتیجه تحقیقاتی را مطالعه می کرد که روی فعالیت های هارولد در تاریخ بیستم دسامبر انجام گرفته بود.

برابر این گزارش ها او حدود ساعت سه و سی وپنج دقیقه در سوتبی دیده شده بود. اما از قرار معلوم، زیاد در آنجا نمانده بود. عکسش را در قهوه خانه راسل تشخیص نداده بودند، اما چون موقع صرف چای آن محل خیلی شلوغ می شود و هارولد هم از مشتریان پر و پا قرص و همیشگی آنجا نبود، این موضوع چندان مایه تعجب نبود. مرد خدمتکاری که در خانه هارولد کار می کرد، تصدیق کرد که او برای تعویض لباس و شرکت در مهمانی شام ساعت یک ربع به هفت به منزلش واقع در کاردیگان گاردنز رفته و کمی ناراحت به نظر می رسیده است. چون مهمانی در ساعت هفت و نیم شروع می شد و هارولد احساس می کرد که دیر شده است. مرد خدمتکار به خاطر نمی آورد که سروصدای برگشتن هارولد از مهمانی به خانه را شنیده باشد. به ویژه که مدتی از این جریان می گذشت و به خاطر آوردن دقیق آن امکان پذیر نبود. به طور کلی، او اغلب متوجه ورود آقای کراکن تورپ به خانه نمی شد. به گفته خدمتکار، هارولد و همسرش معمولاً اوایل شب به خانه می آمدند. گاراژی که او در محل اسطبل های قدیمی برای خودروی شخصی اش گرفته بود، یک محل خصوصی بود که در آن قفل می شد و زیاد مشخص نبود چه کسی به آنجا می آید و می رود و هیچ کس هم پیدا نشد که به دلایلی رفت وآمد کسی را در آن شب بخصوص، به آن گاراژ به یاد داشته باشد. کراداک آهی کشید و گفت:

نکته مثبتی در گزارش وجود ندارد. ودرال گفت:

او در مهمانی شام معاون حاضر شد، اما کمی زود و قبل از پایان سخنرانی مجلس مهمانی را ترک کرد.

کراداک پرسید:

درباره ایستگاه راه آهن چطور؟ ودرال گفت:

در آن مورد هم نتوانستیم اطلاعاتی به دست بیاوریم، نه در براکهامپتون و نه در پدینگتون. ضمناً، حدود چهار هفته از این حادثه می گذرد و احتمال اینکه در این مدت چیزی به یاد کسی مانده باشد تقریباً غیرممکن است.

کراداک آهی کشید، دست دراز کرد و گزارش مربوط به سدریک را برداشت. در گزارش مربوط به او نیز نکته مثبتی وجود نداشت. گرچه یک راننده تاکسی با تردید اظهار کرده بود که بعدازظهر آن روز در ساعتی یک نفر را به ایستگاه راه آهن پدینگتون برده است. یک نفر شبیه عکسی که به او نشان داده بودند، با شلوار کثیف و موهای بلند و ژولیده.