پیش از آنکه به سراغ مصرف داروهای ضدافسردگی بروید بهتر است درباره این بیماری و علایم ابتلا به آن اطلاعات کافی داشته باشید.
موارد مصرف سیتالوپرام چیست؟
همانطور که گفته شد این داروی معمولا برای بهبودی و درمان افسردگی مورد استفاده قرار میگیرد. از دیگر موارد مصرف آن میشود به درمان مشکلات قبل از قاعدگی، درمان گرگرفتگی پس از یائسگی، اختلالات ترس، وسواس، استرسها و ترسهای پس از سانحه،مشکلات پرخوری و بی اشتهایی عصبی و مشکلاتی از این قبیل میباشد.
طبقه بندی فارماکولوژیک سیتالوپرام : مهار انتخابی باز جذب سروتونین
طبقه بندی درمانی: ضد افسردگی
طبقه بندی مصرف در بارداری: رده C
اشکال دارویی:
Tablet ; 20 mg
موارد و مقدار مصرف:
افسردگی
بزرگسالان: ابتدا مقدار mg 20 یک بار در روز از راه خوراکی مصرف میشود. سپس می توان بعد از بیش از یک هفته دوز را تا mg 40 بالا برد. حداکثر مقدار توصیه شده ۴۰ میلی گرم در روز است.
سالمندان: مقدار mg 20 روزانه از راه خوراکی مصرف میشود و در بیمارانی که پاسخ نمی دهند دوز روزانه را می توان تا ۴۰ میلی گرم بالا برد.
تنظیم دوز: در بیماران دچار نارسایی کبدی، دوز mg 20 روزانه از راه خوراکی مصرف میشود و در مواردی که بیماران پاسخ ندهند می توان دوز را به mg 40 رساند.
مکانیسم اثر:
عملکرد ضد افسردگی: عملکرد ضد افسردگی دارو ناشی از مهار نورونی باز جذب سروتونین و افزایش فعالیت سروتونرژیک میباشد.
فارماکوکینتیک:
جذب: زیست دست یابی مطلق دارو به دنبال مصرف خوراکی ۸۰ درصد است.
پخش: دارو به میزان بالایی (۸۰%) به پروتئینهای پلاسمایی متصل می گردد.
متابولیسم: عمدتاً توسط CYP3A4 و CYP2C19 به متابولیتهای غیر فعال متابولیزه میشود.
دفع: حدود ۲۰ درصد از دارو از طریق ادرار دفع میشود. نیمه عمر حذف دارو حدود ۳۵ ساعت است. در بیماران بالای ۶۰ سال نیمه عمر دارو تا ۳۰ درصد افزایش می یابد.
تداخل دارویی:
کاربامازپین منجر به افزایش کلیرانس سیتالوپرام میشود.
اثر داروهای مؤثر بر CNS در مصرف همزمان با سیتالوپرام افزایش می یابد و باید مصرف همزمان آنها با احتیاط صورت گیرد.
داروهای مهار کننده CYP3A4 و CYP2C19 منجر به کاهش کلیرانس سیتالوپرام می شوند.
مصرف همزمان سیتالوپرام با ایمی پرامین و سایر ضد افسردگیهای سه حلقه ای منجر به افزایش سطح دزیپرامین (متابولیت ایمی پرامین) تا حدود ۵۰ درصد میشود.
لیتیوم اثرات سروتونرژیک سیتالوپرام را افزایش می دهد.
مصرف همزمان با مهار کنندههای MAO باعث ایجاد واکنشهای جدی و گاهی کشنده میشود نباید از این دارو طی ۱۴ روز از درمان مهار کننده MAO استفاده شود.
مصرف سیتالوپرام با فنازین، سلژیلین، ترانیل سیپرومین و ترامادول منجر به بروز سندرم سروتونین، شامل تحریک پذیری CNS، لرزش و اختلال سطح هوشیاری میشود و بایستی بین قطع مصرف مهار کننده MAO و شروع مصرف SSRI، ۲ هفته زمان باشد.
در مصرف با سوماتریپتان، ممکن است ضعف عضلانی و هایپر رفلکسی ایجاد شود
مصرف همراه با وارفارین باعث افزایش PT تا حدود ۵ درصد میشود.
اثر بر آزمایشهای تشخیصی:
سیتالوپرام می تواند منجر به کاهش سطح سدیم شود.
منبع: سایت ستاره
