موارد منع مصرف و تداخل دارویی بوتاباربیتال

  جمعه، 07 شهریور 1399   زمان مطالعه 4 دقیقه
موارد منع مصرف و تداخل دارویی بوتاباربیتال
بوتاباربیتال (Butabarbital) دارویی است که با سرکوب سیستم اعصاب مرکزی (CNS) باعث ایجاد آرامش، تمدد اعصاب، کاهش اضطراب و استرس، خواب آلودگی، سرخوشی، کندی تنفس، کاهش حس تعادل، شل شدن عضلات، قضاوت مختل و واکنشهای کند و مردد می‌شود.

تداخلات دارویی بوتاباربیتال

پروتامین سولفات , ویتامین ث (آسکوربیک اسید) , فنتانیل , تاپنتادول , کنتراسپتیو تری فازیک , اریترومایسین , انوکساپارین , اورولیموس , تیزانیدین , دفلازاکورت , دولوکستین , آلپلیزیب , ایسترادیفیلین , پرتومانید , تزاکافتور/ایواکافتور , اپاداکتینیب , دوولیزیب , بمیپارین , نالدمدین , بنزهیدروکدون/استامینوفن , پکسیدارتینیب , فدراتینیب , استری پنتول , گلاسدگیب , ایووزیدنیب , میدوستارین , اردافیتینیب , لاروترکتینیب , دوراویرین , آنتی ترومبین 3 , پروتامین , نراتینیب , والرین , ابماسیکلیب , تولواپتان , رومیدپسین , آنتی ترومبین آلفا , فونداپارینوکس , کوپانلیسیب , آلوسترون , اتینیل استرادیول , فنین دیون | فنیندیون , متوکسی فلوران , دروندارون , ریبوسیکلیب , سیلودوسین , سدیم اکسی بات , سوفنتانیل , ایزوکربوکسازید , بیوالی رودین , آرگاتروبان , لپی رودین , هپارین , وارفارین , وریکونازول , ارگوتامین , رانولازین , هیدروکدون , دی هیدرو ارگوتامین , سیرولیموس , سیزاپراید , سیمواستاتین , سیکلوسپورین , لوواستاتین , دالتپارین , تینزاپارین , بریگاتینیب , آکالابروتینیب , فوستاماتینیب

مصرف بوتاباربیتال در دوران بارداری و شیردهی

برای دارو های گروه D در دوران بارداری شواهدی مبنی بر وجود خطر برای جنین انسان وجود دارد ولی در بعضی از موارد منافع دارو ممکن است استفاده از دارو را اجتناب ناپذیر نماید و در مقابل منافع دارو، خطرات احتمالی آن را نیز پذیرفت.

مصرف در ﺷﻴﺮدﻫﻲ: داﺧﻞ ﺷﻴﺮﻣﺎدر وارد ﺗﺮﺷﺢ ﻧﻤﻲﺷﻮد/ ﺑﺎ اﺣﺘﻴﺎط ﻣﺼﺮف ﺷﻮد.

موارد منع مصرف بوتاباربیتال

ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ ﻣﻔﺮط ﺑﻪ ﺑﺎر ﺑﻴﺘﻮراتﻫﺎ ﻳﺎ ﻫﺮ ﻳﻚ از اﺟﺰای ﻓﺮﻣﻮﻻﺳﻴﻮن؛ ﭘﻮرﻓﻴﺮی

تصویر

هشدارها

  • از آنجا که اختلالات خواب ممکن است نشانه یک اختلال جسمی و یا روانی باشد، درمان علامتی بی خوابی باید فقط پس از ارزیابی دقیق بیمار شروع شود. عدم رفع بی خوابی پس از 7 تا 10 روز درمان ممکن است نشان دهنده وجود یک بیماری روانپزشکی مهم و / یا جسمی باشد که باید ارزیابی شود.
  • بدتر شدن بی خوابی یا ظهور ناهنجاری های فکری یا رفتاری جدید ممکن است عواقب یک اختلال روانی یا جسمی شناخته نشده باشد. استفاده از کمترین دوز موثر ممکن، به ویژه در افراد مسن مهم است.
  • رفتارهای پیچیده ای مانند " رانندگی خواب" (یعنی رانندگی در حالی که بطور کامل پس از مصرف یک خواب آور-آرام بخش بیدار نیستند و همراه با فراموشی رویداد است) گزارش شده است. حوادث می تواند در افراد بدون یا با سابقه مصرف آرام بخش-خواب آور رخ دهد. به نظر می رسد که استفاده از الکل و سایر سرکوب کننده های CNS با داروهای خواب آور- آرام بخش، خطر بروز چنین رفتارهایی را افزایش می دهد؛ با توجه به خطر برای بیمار و جامعه ، قطع مصرف خواب آور-آرام بخش برای بیمارانی که گزارش رویداد "رانندگی در خواب" را داشته اند باید حتما انجام شود.
  • سایر رفتارهای پیچیده (مانند تهیه و خوردن غذا ، برقراری تماس تلفنی یا برقراری رابطه جنسی) در بیمارانی که پس از مصرف خواب آور- آرامبخش کاملاً بیدار نیستندگزارش شده است، بیماران معمولاً این وقایع را به یاد نمی آورند.
  • از آنجا که دارو می تواند باعث خواب آلودگی و کاهش سطح هوشیاری شود، بیماران، به ویژه سالمندان، در معرض خطر بیشتری برای سقوط قرار دارند.
  • موارد نادری از آنژیوادم با درگیری زبان، گلوتیس یا حنجره گزارش شده است. برخی از بیماران علائم دیگری مانند تنگی نفس، بسته شدن گلو یا تهوع و استفراغ داشته اند که نشان دهنده آنافیلاکسی است. اگر آنژیوادم زبان، گلوتیس یا حنجره را درگیر کند، انسداد مجاری هوایی ممکن است رخ دهد و کشنده باشد. بیمارانی که با خواب آور-آرام بخش ها دچار آنژیوادم می شوند نباید دوباره دارو را مصرف کنند.
  • بیماران سالمند یا ناتوان ممکن است در برابر باربیتورات ها با تحریک، افسردگی و سردرگمی واکنش نشان دهند. در بعضی از افراد ، باربیتورات ها به طور مکرر به جای سرکوب، تحریک ایجاد می کنند.
  • در بیماران با آسیب کبدی، باربیتورات ها باید با احتیاط و در ابتدا با دوزهای کم تجویز شوند. دارو برای بیمارانی که علائم اولیه کمای کبدی را نشان می دهند نباید تجویز شود.
  • باربیتورات ها ممکن است عادت ایجاد کنند. تحمل، وابستگی روانی و جسمی ممکن است با استفاده مداوم رخ دهد. برای به حداقل رساندن احتمال مصرف بیش از حد و یا ایجاد وابستگی، تجویز باربیتورات آرام بخش-خواب آور باید به مقدار مورد نیاز تا زمان ملاقات بعدی محدود شود. قطع ناگهانی پس از استفاده طولانی مدت در فرد وابسته ممکن است منجر به علائم ترک، از جمله هذیان، تشنج و احتمالاً مرگ شود. باربیتورات ها را در بیمارانی که مشخص است در مدت زمان طولانی دوز بیش از حد مصرف می کند به تدریج قطع کنید.
  • در تجویز باربیتورات برای بیماران با درد حاد یا مزمن احتیاط کنید. تحریک پارادوکسیکال می تواند القا شود، یا علائم مهمی پوشانده شوند. با این حال، استفاده از باربیتورات ها به عنوان آرام بخش در دوره بعد از عمل و همچنین به عنوان داروهای کمکی برای شیمی درمانی سرطان به خوبی تایید شده است.
  • در مورد بیمارانی که افسردگی، تمایل به خودکشی یا سابقه سوء مصرف مواد مخدر دارند با احتیاط تجویز کنید.

دیدگاه ها

  دیدگاه ها
نظر خود را به اشتراک بگذارید
از سراسر وب   
پربازدیدترین ویدئوهای روز   
آخرین ویدیو ها