موارد منع مصرف و تداخل دارویی تاپنتادول

موارد منع مصرف داروی تاپنتادول

• به تاریخ انقضای داروی تاپنتادول توجه کنید و اگر دارویی که در دستتان است تاریخ انقضای آن تمام شده است، از آن مصرف نکنید.
• هرگز داروی تاپنتادول را به کس دیگری حتی با علائم مشابه خودتان تجویز نکنید.
• تاپنتادول را بیش از دوز تجویز شده توسط پزشک، مصرف نکنید.
• تداخل دارویی تاپنتادول را چک کنید و حتماً به پزشکتان، اطلاع دهید که در حال مصرف چه داروی دیگری هستید.

هشدارها

- شرایطی که خطر ابتلا به سرکوب تنفسی دارند (به ویژه در بیمارانی که سالمند یا ناتوان هستند و یا دارای بیماری همراه با هیپوکسی، هایپرکربیا و یا انسداد راه هوایی هستند)

- اجتناب از دوز اشتباه که ممکن است ناشی از سردرگمی بین میلی گرم و میلی لیتر در هنگام تجویز محلول خوراکی باشد؛ اطمینان حاصل شود که دوز دقیق اندازه گیری شده است و از یک پیمانه مدرج استفاده کنید.

• در بیماران حساس به اثرات احتباس CO2 داخل جمجمه (به عنوان مثال افرادی که دارای شواهدی از افزایش فشار داخل جمجمه یا تومورهای مغزی هستند)، درمان ممکن است باعث کاهش کنترل تنفسی شود، و در نتيجه احتباس CO2 باعث افزایش فشار داخل جمجمه شود. بر این بیماران برای نشانه های سداسیون و سرکوب تنفسی، به خصوص هنگام شروع درمان نظارت کنید؛ اپیوئیدها ممکن است دوره بالینی در یک بیمار با آسیب سر را مشکل کند؛ از استفاده در بیماران مبتلا به اختلال هوشیاری یا کما اجتناب کنید.

- ممکن است باعث خواب آلودگی شود (هنگام رانندگی یا استفاده از ماشین آلات با احتیاط کار کنید)

- موارد سندرم سروتونینی، یک وضعیت بالقوه تهدید کننده حیات، در استفاده همزمان با داروهای سروتونرژیک گزارش شده است. ممکن است در محدوده دوز توصیه شده رخ دهد؛ شروع علائم معمولا در عرض چند ساعت تا چند روز پس استفاده همزمان است، اما ممکن است بعد از آن رخ دهد؛ اگر سندرم سروتونین مشکوک بود، بلافاصله دارو قطع شود.

- درمان ممکن است باعث افت فشار خون شدید، از جمله افت فشار خون وضعیتی و سنکوپ در بیماران متحرک شود. خطر در بیمارانی که توانایی حفظ فشار خون به خاطر کاهش حجم خون یا تجویز همزمان داروهای سرکوب کننده CNS (مانند فنوتیازین یا بیهوشی عمومی) ندارند افزایش میابد؛ بر بیماران برای علائم افت فشارخون پس از شروع یا افزایش دوز نظارت کنید؛ در بیماران مبتلا به شوک گردش خون، دارو ممکن است باعث ایجاد اتساع عروقی، که می تواند خروجی قلب و فشار خون را بیشتر کاهش دهد شود. از تجویز دارو در بیماران با شوک گردشی خودداری کنید.

- در بیماران مبتلا به انسداد شناخته شده یا مشکوک دستگاه گوارش، از جمله فلج روده منع مصرف دارد؛ ممکن است اسپاسم اسفنکتر اودی را ایجاد کند؛ اپیوئیدها ممکن است آمیلاز سرم را افزایش دهند؛ بر بیماران با بیماری مجاری صفراوی، از جمله پانکراتیت حاد، برای بدتر شدن علائم نظارت کنید.

- ممکن است تشخیص بیماری های حاد شکم را بپوشاند یا مشکل کند.

از استفاده از ضددرد مخلوط آگونیست / آنتاگونیست (به عنوان مثال، پنتازوسین، نالبوفین و بوتورفانول) و یا آگونیست نسبی (به عنوان مثال، بوپرنورفین) در بیمارانی که ضددرد آگونیستی اپیوئیدی کامل مصرف می کنند اجتناب کنید؛ مخلوط آگونیست / آنتاگونیست و آگونیست نسبی ممکن است اثر ضد درد را کاهش دهد و / یا علائم سندرم محرومیت را ایجاد کند.

اعتیاد می تواند در بیمارانی که به طور مناسب تجویز می شوند، رخ دهد اعتیاد می تواند در دوز توصیه شده، سواستفاده و استفاده اشتباه رخ دهد.

در حالی که در هر زمان در طول درمان ممکن است سرکوب تنفسی جدی، تهدید کننده زندگی و یا کشنده رخ دهد، خطر در شروع درمان یا بعد از افزایش دوز بیشتر است؛ مخصوصا در طی 24 تا 72 ساعت اول شروع و بعد از افزایش دوز بیماران را از نظر سرکوب تنفسی نظارت کنید. مصرف تصادفی حتی یک دوز، به ویژه توسط کودکان، می تواند منجر به سرکوب تنفسی و مرگ ناشی از اوردوز ماده مخدر شود.

قطع ناگهانی ممکن است علائم محرومیت (مثلا اضطراب، عرق کردن، بی خوابی، سفتی، درد، تهوع، لرزش، توهم ) را ایجاد کند.

موارد نارسایی آدرنال با استفاده از اپیوئیدها ، اغلب پس از حداقل یک ماه استفاده گزارش شده است. علائم ممکن است شامل تهوع، استفراغ، بی اشتهایی، خستگی، ضعف، سرگیجه و فشار خون پایین باشد. اگر نارسایی آدرنال تشخیص داده شد، با دوزهای جایگزین فیزیولوژیک کورتیکواستروئیدها درمان شود. بیمار را از اپيوئید جدا کنید تا عملكرد آدرنال بهبود یابد و درمان كورتیكواستروئید را ادامه دهید تا عملكرد آدرنال بازیابی شود. ممکن است اپیوئیدهای دیگر استفاده شوند چون بعضی موارد عدم عود یا نارسایی آدرنال با اپیوئید متفاوت را گزارش داده اند.

با احتیاط در سرکوب CMS، اختلال کبدی / کلیوی، کم کاری تیروئید، هیپرپلازی پروستات، بیماری تنفسی یا تشنج استفاده شود.

اپیوئیدهای طولانی اثر

• خطرات اعتیاد، سوء استفاده و استفاده اشتباه در بیماران با سابقه شخصی یا خانوادگی سوء مصرف مواد یا بیماری روانی (به عنوان مثال، افسردگی ماژور) افزایش می یابد؛ با این حال، پتانسیل این خطرات نباید از تجویز مناسب کنترل درد در بیمار ممانعت کند؛ نظارت شدید ضروری است (هشدار شدید را ببینید)
• تداخل با سرکوب کننده های CNS (به عنوان مثال، الکل، آرام بخش، داروهای ضد اضطراب، خواب آور، نورولپتیک، اپیوئیدهای دیگر) می تواند اثرات افزایشی و افزایش خطر سرکوب تنفسی، آرام بخشی عمیق و افت فشار خون داشته باشد.
• سرکوب تنفسی تهدید کننده حیات به احتمال زیاد در بیماران سالمند، کاشکتیک یا ناتوان رخ می دهد، زیرا ممکن است فارکاکوکینتیک یا کلیرانس متفاوت نسبت به افراد جوان تر و سالم تر داشته باشند.

هشدار شدید

استراتژی ارزیابی خطر و تسکین ضددردهای اپیوئیدی (REMS)

• اداره غذا و داروی آمریکا (FDA) برای اطمینان از اینکه مزایای استفاده از داروهای ضد درد مخدری بیشتر از خطرات اعتیاد، سوء استفاده و استفاده اشتباه است، REMS را برای این محصولات درخواست کرده است؛ طبق الزامات REMS، شرکت های دارویی داروهای ضد درد مخدر باید برنامه های آموزشی REMS را برای ارائه دهندگان خدمات بهداشتی فراهم کنند.
• ارائه دهندگان خدمات بهداشتی به شدت تشویق می شوند به:
  • تکمیل یک برنامه آموزشی سازگار با REMS
  • مشاوره بیماران و / یا مراقبین آنها با هر تجویز، در مورد استفاده ایمن، خطرات جدی، نگهداری و دفع این محصولات
  • خواندن راهنمای دارو را هر وقت که توسط داروساز ارائه می شود ، به بیماران و مراقبین آنها تأکید کنید.
  • ابزارهای دیگر برای بهبود بیماران، خانواده و ایمنی جامعه را در نظر بگیرید.

اعتیاد، سوء استفاده و استفاده اشتباه

• خطر اعتیاد به مواد مخدر، سوء استفاده و استفاده اشتباه، که می تواند منجر به اوردوز و مرگ شود.
• ارزیابی خطر هر بیمار قبل از تجویز و نظارت بر تمام بیماران به طور منظم برای ایجاد این رفتارها و یا شرایط

سرکوب تنفسی تهدید کننده زندگی

• سرکوب تنفسی شدید، تهدید کننده زندگی و یا کشنده ممکن است رخ دهد.
• برای سرکوب تنفسی، به ویژه در هنگام شروع یا بعد از افزایش دوز نظارت کنید، به بیمار بگویید دارو را کامل ببلعد. آسیب به قرص می تواند باعث آزاد شدن سریع و جذب دوز بالقوه مرگبار شود.

مواجهه تصادفی

• مواجهه تصادفی حتی یک دوز، به ویژه توسط کودکان، می تواند منجر به اوردوز کشنده شود.

سندرم محرومیت اپیوئیدی نوزاد

• استفاده طولانی مدت در دوران بارداری می تواند منجر به سندرم محرومیت نوزاد شود، که ممکن است در صورت عدم تشخیص و درمان، تهدید کننده حیات باشد و نیاز به مدیریت بر اساس پروتوکل های متخصصین نوزاد دارد.
• سندرم به صورت تحریک پذیری، بیش فعالی و الگوی خواب غیرطبیعی، گریه بلند، لرز، استفراغ، اسهال و عدم اضافه کردن وزن است.
• شروع، مدت زمان و شدت سندرم محرومیت مخدر در نوزادان براساس نوع ماده مخدر، مدت زمان مصرف، زمان و میزان آخرین استفاده مادر و میزان حذف توسط نوزاد متفاوت است.
• اگر مصرف مواد مخدر برای مدت طولانی در یک زن باردار ضروری باشد، به بیمار خطر سندرم محرومیت نوزاد را اطلاع داده و اطمینان حاصل کنید که درمان مناسب در دسترس خواهد بود.

تداخل با الکل

• بیماران نباید نوشیدنی های الکلی یا داروهای نسخه ای یا غیرنسخه ای حاوی الکل مصرف کنند.
• مصرف همزمان الکل ممكن است موجب انتشار سریع ماده مخدر از قرص / كپسول آهسته رهش شود که موجب افزایش سطح پلاسمایی و اوردوز بالقوه مرگبار می شود.

تداخل با بنزودیازپین ها و دیگر سرکوب کننده های CNS

• همزمان با بنزودیازپین ها یا دیگر سرکوب کننده های CNS، از جمله الکل، ممکن است باعث خواب عمیق، سرکوب تنفسی، کما و مرگ شود.
• تجویز همزمان را برای استفاده در بیمارانی که گزینه های درمان جایگزین آنها ناکافی است ذخیره کنید؛ دوز و مدت زمان مصرف را حداقل کنید؛ و علائم و نشانه های سرکوب تنفسی و خواب آوری را نظارت کنید.

تداخلات دارویی تاپنتادول

تداخل دارویی ممکن است عملکرد داروها را تغییر و خطر ابتلا به عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. یک لیست از تمام داروهایی (ازجمله داروهای با نسخه / بدون نسخه و داروهای گیاهی) که استفاده می کنید تهیه کرده و آن را با دکتر و داروساز خود به اشتراک بگذارید. دوز دارو مصرفی خود را بدون مشورت با دکتر خود تغییر نداده و یا مصرف دارو را ترک نکنید.

برخی از داروهایی که ممکن است با داروی تاپنتادول تداخل کنند عبارت اند از: داروهای ضد درد خاص (مسکن های مخلوط آگونیست / آنتاگونیست مانند پنتازوسین نالبوفین، بوتورفانول)، نالترکسون.

اگر همراه با تاپنتادول ، داروهای دیگری که باعث افزایش سروتونین می شوند را مصرف کنید، خطر ابتلا به سندرم یا سمیت سروتونین افزایش می یابد. نمونه هایی از این داروها عبارت اند از: MDMA یا “اکستازی (ecstasy)” ، مخمر سنت جان (St. John’s wort)، داروهای ضد افسردگی خاصی (از جمله SSRI ها مانند فلوکستین (fluoxetine) / پاروکستین، SNRI ها مانند دولوکستین (duloxetine) / ونلافاکسین (venlafaxine)).

تاپنتادول با مهارکننده های MAO تداخل دارویی جدی ایجاد می کنند، این تداخل ممکن است حتی منجر به مرگ شود، از استفاده مهارکننده های MAO (ایزوکاربوکسازید (isocarboxazid)، لینزولید (linezolid)، متیلن بلو (methylene blue)، موکلوبماید (moclobemide)، فنلزین (phenelzine)، پروکاربازین (procarbazine)، رازاگیلین (rasagiline)، سلجیلین (selegiline)، ترانیل سیپرومین (tranylcypromine)) همراه با این دارو اجتناب کنید. اکثر مهارکننده های MAO حتی نباید تا ۲ هفته قبل از شروع استفاده از داروی تاپنتادول ، استفاده شوند، برای شروع یا قطع استفاده از داروها با پزشک خود مشورت کنید.

اگر تاپنتادول با سایر داروهایی که ممکن است تنفس شما را تحت تأثیر قرار دهند و یا موجب خواب آلودگی شوند ، مصرف گردد ، ممکن است عوارض جانبی جدی (مانند تنفس آهسته و کم عمق، خواب آلودگی و سرگیجه شدید) ایجاد کند. بنابراین اگر در حال مصرف داروهای دیگری مانند الکل، داروهای آلرژی، سرماخوردگی یا سرفه ، داروهای ضد تشنج (مانند فنوباربیتال) ، داروهای خواب و یا اضطراب (مانند آلپرازولام، دیازپام، زولپیدم) ، شل کننده های عضلانی، داروهای تسکین درد (مانند کدئین، هیدروکودون) و داروهای روحی (مانند ریسپریدون، آمی تریپتیلین، ترازودون) هستید ، به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید.

برچسب روی تمام داروهای خود را (مانند داروهای سرماخوردگی، مکمل غذایی و سرفه) بررسی کنید، چرا که ممکن است مواد تشکیل دهنده آن ها موجب خواب آلودگی شود. از داروساز خود در مورد استفاده از آن ها سؤال کنید تا با خیال راحت بتوانید از این داروها استفاده نمایید.

داروی تاپنتادول ممکن است با تست های آزمایشگاهی خاص (از جمله سطوح آمیلاز / لیپاز) ، تداخل کند و باعث نتایج اشتباه شود. قبل از آزمایش به پرسنل آزمایشگاه اطلاع دهید که این دارو را استفاده کرده اید.

موارد منع مصرف و تداخل دارویی داروی کربوپلاتین