نگاهی به سرزمین عجایب؛ فشن شو آشفته با جادویی عجیب/ اولین حضور ویکتوریا بکهام در پاریس

پنجشنبه، 14 مهر 1401 زمان مطالعه 8 دقیقه

ساعدنیوز: یکی دیگر از فشن شو های عجیب با چاشنی دنیای دراماتیک ، پاپ آرت و راک برگزار شد. آشفتگی و جادوی عجیب و غریب به علاوه کمی سورئالیسم در Loewe و اولین حضور ویکتوریا بکهام در پاریس. در ادامه با این فشن شو خارق العاده آشنا خواهید شد.همراه ساعدنیوز باشید.

پاریس - هیچ چیز مثل یک دوران کوچک در صبح نیست. بنابراین به نظر می رسید، به هر حال، اوایل شنبه، زمانی که اولین نمایش جونیا واتانابه در بیش از دو سال آغاز شد: یک تور یادآوری سوت از بهترین موفقیت های آقای واتانابه، که در لنز رمانتیک جدید اوایل دهه 80 گشتاور شد و به گونه های مختلف تنظیم شد. «دختران در فیلم» و «گرسنه مانند گرگ».

این یک سفر نوستالژی صرف نبود. نه تکرار گذشته، بلکه بازجویی. انفجاری از پد های شانه، کت های سنگر، چرم های موتورسیکلت، جین، تارتان و مروارید، آمیخته با موهاوک های کارتونی سیخ دار و چند ساق پولک دار. یک لباس کت اغراق آمیز بود که به نسبت قوچ کتک خورده بود، در جلو کمربند بسته بود و از پشت به بیرون پرواز می کرد. یک پیراهن ابریشمی پنکه ای که به یک پیراهن شب گوتیک کشیده شده است. نوارهای کلاسیک بانکدار که در جلو با زنجیر و مروارید در هم پیچیده و در پشت به تکه تکه می شوند. نمایش یک انرژی آنارشیک و شبیه به هم داشت که مسری بود.

اوه، بله، شما می توانید از تمام آن آرزوهای قدیمی، ناامیدی ها و حرکات رقص جذاب، چیز جدیدی بسازید.

ایسی میاکه، طراح که در ماه اوت درگذشت، در مورد خیلی چیزها درست می گفت: اهمیت فناوری، یونیفرم، لباس هایی که به افراد اجازه می دهند راحت تر در دنیا حرکت کنند. و این ایده که - همانطور که در اسلاید افتتاحیه اولین نمایش Miyake پس از مرگ او نوشته شده بود، جشنی از بافندگی و آزادی آینده نگر، مجسمه سازی - "امید در طراحی وجود دارد. طراحی شگفتی و شادی را در افراد برمی انگیزد.»

در حال حاضر در پشت صحنه نمایشی درباره «خوش بینی» و «جشن» و این ایده که لباس پوشیدن می تواند پادزهر مثبتی برای ظلم های جهان ایجاد کند، پشت صحنه های زیادی وجود دارد: تهدید جنگ هسته ای، بحران انرژی در آینده، زهر خود را انتخاب کنید. گریز زیبا همه چیز خوب و خوب است (و می فروشد؛ افراد زیادی هستند که زیبا را دوست دارند)، اما شروع به توجیهی ساده برای رفلکس ها و کمی هول کردن می کند. نوع طراحی که آقای میاکه در مورد آن صحبت می کرد چیز دیگری است. به نظر نمی رسد که اغلب - چرخه بی پایان چیزها آن را کاهش می دهد، زیرا چنین کاری مستلزم زمان و تجدید نظر است - اما وقتی انجام می شود، باقی می ماند.

شو لباس گوتیک

این طراحی با دانش و احساس است. طرحی که پیش فرض های زیبایی و عملکرد و فرم را به چالش می کشد - یا حداقل تلاش می کند و در انجام این کار باعث می شود بخواهید آن را برای اندازه امتحان کنید. و چه کسی می گوید که یک لباس باید از پیچ و مهره پارچه ساخته شود؟ شاید بتوان آن را اسپری کرد، مانند آن لحظه ویروسی که بلا حدید در کوپرنی حضور داشت، هر چند که چنین بود. نوع طراحی که جوراب شما را از بین می برد. این از لباس هایی که فقط لباس هایی هستند که می پوشید جداست.

این باعث می شود روی صندلی خود بنشینید، لبخند بزنید، چشمان خود را کاملا بازتر کنید و سر خود را با خوشحالی و شاید کمی ناباوری تکان دهید. نمایش آقای واتانابه یکی از آن لحظات بود. دیگری فیلم Loewe از جاناتان اندرسون بود که یک آنتوریوم فایبرگلاس عظیم در مرکز خود داشت (شکوفه مومی شکلی که بسته به دیدگاه شما هم شبیه فالوس و هم فرج است)، تیلور راسل، ستاره فیلم «استخوان ها و همه» به عنوان افتتاحیه. مدل، و مراقبه در مورد واقعی و جعلی (به عبارت دیگر فضایی که در آن زندگی می کنیم)، در 53 نگاه.

آنتوریوم دوباره ظاهر شد، در تنه لباس قالب گیری شد، دور تنه پیچیده شد، یا یک سینه را پوشاند. لباس های مجلسی بدون بند و بلندی تا زانو، کتانی هایی با جلوی کاذب داشتند که از پشت شبیه کت های روی چوب لباسی بود. نوعی سپر ضد شورش پوشیدنی ("پوشیدنی" یک اصطلاح نسبی است) با ژاکت کش باف پشمی مخصوص به خود. سویشرت ها و لباس های چینی با پیکسل های بزرگ لبه بندی شده بودند و از دور تار به نظر می رسیدند، مانند یک نقص در پارچه آن روز.

به نظر می رسید برخی از کفش ها روی دسته های کوچک گلبرگ یا گلبرگ شناور بودند، اما معلوم شد که با بادکنک های بادشده پوشیده شده اند. ترکیدن.

شو پاپ آرت

لباس های چرم و داستان هرمس

شوخ طبعی یک کیفیت دست کم گرفته شده در مد در حال حاضر است. آقای اندرسون آن را دارد. همینطور دانیل روزبری از شیاپارلی، و ریک اوونز، که دوست دارد بی پایان گرایش های خود را به سمت شکوهمندی از بین ببرد.
اما اگر چه غیرممکن بود که به ایده میزبانی هرمس در بیابان نخندید، همانطور که یادداشت های برنامه می گفتند، هیچ چیز کمتر از انسان سوزان از تجملات بسیار منحصر به فرد و منحصر به فرد وجود ندارد که در درزهای چرم و ابریشم نرم بافته شده است. در این خانه - طراح Nadège Vanhee-Cybulski سعی نمی کرد بامزه باشد.

به نظر می رسد آنچه او سعی در برانگیختن آن داشت، نوعی نسخه فوق العاده تصفیه شده از گلمپینگ بود. آنجا بود در بافت چرمی که خط وسط یک لباس جیر را نشان می داد، طناب های کوهنورد که دور کمر می چرخند، چادرهایی که طبقات یک لباس ابریشمی را به هم وصل می کردند، رنگ های غروب آفتاب بر فراز درخت جاشوا. (جایی که لباس پرینت سه بعدی گرافیکی با موضوع مطابقت دارد، تصور آن سخت تر بود، اما، خوب، شاید کالیفرنیا برابر با تکنولوژی است.) چشمان خود را خیره کنید، به دقت نگاه کنید، و می توانید برای بازی های پنج ستاره آماده شوید.

مطمئناً در طول نمایش ویکتوریا بکهام، به ویژه در بروکلین بکهام و نیکولا پلتز که در ردیف اول نشسته بودند، نگاه های پنهانی زیادی در جریان بود، بهتر است شایعات شکاف بین طراح و دختر جدیدش کاهش یابد. قانون، و تشویق برای اولین حضور خانم بکهام در پاریس پس از فصول نمایش خط همنام خود ابتدا در نیویورک و سپس لندن.

خانم بکهام قبل از نمایش در پشت صحنه گفت: «این همیشه یک رویا بوده است. او گفت: "این نهایی است." برای من، این لحظه کمی «پرچم در شن» به نظر می رسد.»

شو لباس هرمس

با این حال، نتیجه بیشتر شبیه یک لحظه بررسی روند رنگ به اعداد بود. لباس های بریده شده با طرفداری با پانل های شفاف که در اطراف بدن قرار گرفته اند و شماره های ابریشمی بلند با شکاف های زیر چشمی در کناره ها. لباس زیر زنانه! بررسی کنید: لباس های کوچک ساخته شده از قلاب های مارپیچ روی کرست توری استخوان دار.

کت و شلوار در واقع بهترین قسمت بود، مخصوصا یقه های ترومپ لوئیل در کت ها، که بیشتر شبیه نقش برجسته بودند تا یقه های واقعی و ایده ای جالب. اما در حالی که هر قطعه یک تکرار قابل استفاده از نوع خود بود، کل فاقد هرگونه ذهن طراحی قابل تشخیص بود. «زنانگی» یک کد برند نیست، یک اسم است.

جیجی حدید

کاوش استادانه از رمانتیسم هزاران تکرار سیاه

این مشکلی برای یوجی یاماموتو نیست، که در این مرحله قهرمان بلامنازع «Serenity، نسخه X-Games» است و با آرامش تمام لباس های تاریخی - یقه های پرتره، کرست ها، لباس های تاکسیدو، توری - را در دیگری خرد می کرد. کاوش استادانه از رمانتیسم هزاران تکرار سیاه.

و نه برای کی نینومیا از نوآر، که مانند آقای واتانابه، اولین نمایش زنده پاریس خود را از زمان اعلام همه گیری کووید برگزار می کرد. آقای Ninomiya بخشی از برندهای Comme des Garcons است و آثار او اغلب در فضای احساسی جایی بین لباس و ساختار قرار می گیرند، مانند تکامل در استاپ موشن.

این بار هم همینطور بود، چون چک های شاهزاده ولز و کرست های چرمی ساقه های نی مانند تکان می خوردند، پیراهن های سفید و دامن های صاف حباب های اسفنج دریایی آبزی را شکوفا می کردند و مینی کریستال ها در هاله ای از چرخش های نقره ای محصور می شدند. در پایان، دو لباس با میاسمای خود از کرک قاصدک ظاهر شد: آرزو بر روی یک روسری، و ضربه.

و برای ری کاواکوبو از Comme des Garcons نیز همینطور بود، به همین ترتیب به شهری بازگشت که صحنه مد آن را اغلب به طور مؤثری مختل کرده است. سخت بود تعجب نکنیم که دو سال گذشته چگونه ممکن است بر یودای مرموز صنعت تأثیر بگذارد. آیا او تصمیم می گرفت که مثلاً دوباره شروع به تولید لباس کند؟ واقعاً اینطور نیست، اگرچه چند قطعه پوشیدنی زیر ساختارهای پیچیده ای که خانم کاواکوبو خودش ساخته است ترشح می شد - مثلاً چند شورت ابریشمی مشکی یا یک جفت شلوار پوشیده از گل رز.

با این حال، بیشتر دهان های توری زنجیر سیاه و سفید با فاصله وجود داشت که سرها را می بلعید و نیم تنه ها را می پیچید. یک جام عاشقانه لاکی از یک لباس که یک سر از آن بیرون زده است (البته بدون بازو). لوله ها و حباب های براده ای که به سمت بالا روی بدن می چکیدند و از حلقه هایی مانند حلقه هایی که از حلقه های دور کمر پشتیبانی می شدند و بقایای فسیل شده پیراهن ها و ژاکت های قدیمی را حمل می کردند. در دستان خانم کاواکوبو، به طرز نگران کننده ای لطیف ارائه شده است.

بخش فرهنگ و هنر ساعد نیوز یک پلتفرم برای افزایش آگاهی و اطلاعات شما در زمینه مد و فشن است ما در کنار شما هستیم تا بهترین ها را با یکدیگر تجربه کنیم. برای پیگیری جدید ترین اخبار، ترند های مد و فشن و تحلیل استایل سلبریتی ها با بخش فرهنگ و هنر ساعد نیوز همراه باشید.

لباس اسپری بلاحدید در فشن شو پاریس که جنجال آفرید!