درختچه تنگرس گونه ای درخت بادام است که تنها در ایران رشد و پرورش پیدا می کند. در مناطق مختلف ایران قابل کشت است. درخت پر شاخه ای است که شاخه های جوان این درخت بدون کرک و در ابتدای رشد به رنگ قهوه ای می باشند که پس از رشد به رنگ خاکستری متمایل به سفید تبدیل می شوند.
برگهای این درخت به وسعت 20 میلی متر و عرضی بین 3 تا 4 میلی متر دارند. برگهای این درخت بیضی مانند و باریک با نوکی تیز می باشند. برگهای این درخت بدون دمبرگ چرمی و دندانه های کنگره ای تنگ می باشند.
گل های این درخت بدون دمگل است که به شکل استوانه ای است که دارای جامی بنفش به رنگ صورتی یا قرمز کمرنگ می باشد.
بنسای درخت تنگرس
درخت تنگرس قابلیت بن سای شدن برای کشت در داخل گلدان خانه و آپارتمان را دارد. با درخت تنگرس زیبایی را برای خود به ارمغان بیاورید.
طرز کاشت درخت تنگرس
تکثیر درخت تنگرس از طریق بذر و قلمه می باشد. کاشت بذر این درخت در اواخر زمستان انجام می شود. بریا کشت بذیر پس از اماده نمودن محل کشت بذر را بر روی محل مورد نظر بکارید، سپس لایه نارکی ماسه الک شده روی آن بریزید، و با آبپاش آن را آبیاری کنید، طوری که مرطوب شود.
بذرها پس از مدتی جوانه می زنند و سبز می شوند، سپس در فصل پاییز می توانید آنها را به گلدان و یا زمین اصلی منتقل کنید.
درخت تنگرس بیشتر در بستر رودخانه های مناطق کوهستانی که دارای دره می باشند و همچنین مناطق آبرفتی رشد می کنند.
ارتفاع درخت تنگرس
این درختچه ارتفاعی بین نیم تا یک متر دارد و بیشتر به صورت رونده رشد است.
فاصله کاشت درخت تنگرس
فاصله کاشت بذر بین 30 تا 60 سانتی متری می باشد.
عمق کاشت بذر درخت تنگرس
پس از کاشت بذر لایه نازکی خاک روی آن بریزید.
شرایط محیطی برای رشد
خاک مناسب رشد درخت تنگرس
خاک مورد نیاز برای رشد این درخت معمولا خاکهای لومی یا لومی رسی می باشد که توام با ذرات سنگریزه و قوای سنگی است.
زمان گلدهی درخت تنگرس
گلدهی این گیاه قبل از پایان زمستان و یا اوایل فصل بهار می باشد.
مقدار آبدهی درخت تنگرس
درخت بادام تنگرس نیاز آبی کمی دارد و در برابر خشکی مقاوم است.
نورلازم برای درخت تنگرس
به نور مستقیم خورشید نیاز دارد هر چند در برابر سایه نیز مقاوم می باشد.
کاربردهای درختچه تنگرس
این درختچه خاردار اغلب در اراضی آبرفتی دامنه مخروط افکنه ها و نواحی صخره ای و سنگلاخی دامنه کوه ها و گستره پای کوه ها رویش می یابد. گل های صورتی و انبوه آن در اواخر فصل زمستان و اوایل فروردین ماه شکوفا شده و برگ های آن در اوایل بهار ظاهر می شوند.
میوه های نسبتاً درشت این درختچه در همین زمان رسیده و قابل جمع آوری است. نحوه زادآوری طبیعی این درختچه از طریق بذر و کاشت نهال امکان پذیر است.
این درختچه یکی از عناصر گیاهی مقاوم به خشکی و کم آبی محسوب می شود. جهت ایجاد مراتع مشجر و به ویژه در دامنه کوه ها و اراضی سنگلاخی قابل توصیه است. رویشگاه های تنگرس در خطوط همباران 100 تا 300 میلیمتر گسترش دارند.
خاک رویشگاه های تنگرس اغلب لومی و لومی - رسی توام با ذرات سنگریزه و قلوه سنگی است. این درختچه اغلب در بستر رودخانه های فصلی و دره های کوهستانی توزیع شده است. از آن می توان به منظور توسعه مراتع مشجر بویژه در خاک های آبرفتی و یا دامنه مخروط افکنه ها، استفاده نمود.
سازگاری بسیار بالای این درختچه نسبت به استرس های محیطی و به ویژه خشکی و نقصان نزولات جوی سالیانه باعث می شود که از این درختچه جهت ایجاد مراتع مشجر استفاده شود.
نحوه پرورش و نگهداری درختچه داز یا نخل ایرانی
