اورجت چیست؟
دندان های قدامی افراد، 2 میلی متر جلوتر از دندان های فک پایین قرار میگیرد. اگر به هر دلیلی این مقدار از 2 میلی متر تجاوز کند در اصطلاح دندانپزشکی می گوئیم که فرد دچار اورجت دندانی شده است.
به بیانی دیگر این عارضه نوعیناهنجاری دندانی است که در آن دندان های جلویی فک بالا شیبی به سمت بیرون دارند و جلو زده اند. طوری که کاملا جلوی دندان های پایین قرار گرفته اند.
اینکه فاصله ذکر شده بیش از 2 میلی متر باشد دلایل متفاوتی دارد. این دلایل را در ادامه لیست کرده ایم:
- بیش از اندازه رشد کردن فک بالا
- کم رشد کردن فک پایین
- ترکیبی از غیر طبیعی رشد کردن هر دو فک
- جلو بودن 6 دندان جلو فک بالا (همانطورکه می دانید 6 دندان جلوی فک بالا را دندان های قدامی می نامند)
- عقب بودن دندان های قدامی فک پایین
- ترکیبی از غیر طبیعی بودن دندان های قدامی فک بالا و فک پایین
روش های درمانی برای اوربایت
برای اصلاح موقعیت فک بالا هیچ محدودیت سنی وجود ندارد. هر چند توصیه می شود که این مشکل در سنین کودکی برطرف شود، زیرا اصلاح فک جلوآمده آسان تر است. مدت زمان درمان می تواند از یک تا دو سال متغیر باشد که بستگی به شدت مشکل دارد.
متداول ترین روش درمانی برای اوربایت ارتودنسی است، هرچند موارد اوربایتی که اسکلتی هستند ممکن است نیاز به جراحی جهت جابه جایی فک داشته باشند. موارد شدید اوربایت به احتمال زیاد نیاز به کشیدن دندان، جراحی فک و نیز سیم کشی دندان ها خواهند داشت. مراجعه منظم به دندانپزشک می تواند به جلوگیری از نیاز به جراحی ارتوگناتیک در کودکان کمک کند.
ارتودنسی
در سال های قبل استفاده از هدگیر برای اصلاح مشکلات اساسی اوربایت متداول بوده است. هدگیر در پشت دندان های بالا به بریس ها متصل شده و فک بالا را به طرف عقب می کشد. اما مشکل معمولاً در فک بالا نمی باشد. دلیل اوربایت اغلب عقب رفتن یا فرورفتگی فک پایین است. بنابراین استفاده از هدگیر جهت اصلاح اوربایت، باعث مطابق شدن فک بالا با فک پایین می گردد. در نتیجه دندان ها بر روی هم قرار می گیرند اما در واقع در این حالت فک بالا و پایین به عقب رفته اند که از نظر زیبایی چندان خوشایند نخواهد بود.
مراقبت های لازم پس از انجام جراحی فک و هزینه ی آن
استفاده از کش
کش ها بسته به نحوه ی حرکت دندان ها و فک از بریس های پایین به بریس های بالا یا برعکس بسته می شوند. این امر باعث حرکت فک بالا به بیرون و فک پایین به داخل می گردد. در مواردی که اوربایت وجود دارد برخلاف این کار انجام می شود زیرا می خواهیم که فک پایین به طرف بیرون حرکت کند و فک بالا به داخل کشیده شود. از کش ها در موارد خفیف تر استفاده می شود. در موارد شدید روش های دیگری برای کمک به رشد فک در جهت مناسب وجود دارند.
استفاده از تجهیزات ارتودنسی
اگر شخصی دچار اوربایت شدید باشد و فک پایین بیش از حد عقب باشد، از یک فنر استفاده می شود که در داخل دهان و گونه ها قرار می گیرد. این کار امکان جویدن و باز و بسته کردن دهان را بطور طبیعی فراهم می کند. فنر بطور مداوم یک مقدار نیروی ثابت را در ۲۴ ساعت روز اعمال می کند. حرکات باز و بسته شدن، فشار بیشتری را روی دندان ها وارد می کند و باعث حرکت فک پایین به موقعیت بهتر می شود. این وسیله در موارد شدید اوربایت که می توان انگشت شست را در بین فک بالا و پایین قرار داد، مورد استفاده قرار می گیرد. این روش نسبت به استفاده از کش ها با سرعت بیشتری درمان را به اتمام می رساند.
جراحی ارتوگناتیک
جراحی ارتوگناتیک اوربایت شدید را اصلاح خواهد کرد. این روش بطور کلی در داخل دهان انجام می شود بدین معنی که هیچ جای زخم قابل مشاهده ای در نتیجه ی جراحی ارتوگناتیک بر روی صورت بیمار وجود نخواهد داشت.
پیش از جراحی در بیشتر موارد از بریس های دندانی استفاده می شود که باید به مدت ۹ تا ۱۸ ماه قبل از جراحی ارتوگناتیک نگه داشته شوند. این وسایل به منظور مرتب کردن و ردیف کردن دندان ها ضروری می باشند. جراحی اوربایت معمولاً در بیمارستان و تحت بیهوشی عمومی انجام می گیرد. پس از عمل نیاز به یک تا دو روز بستری خواهد بود.
درمان اورجت شدید با دوگانه کردن بایت
این رویکرد غیر معمول است اما برای افرادی که نمیخواهند جراحی و ارتودنسی انجام دهند بسیار موثر است. در این روش دو فرم مختلف که در آن حداکثر تماس سطح جونده دندانهای بالا و پایین با یکدیگر در هنگام بسته بودن فکها (اینترکاسپال)، ایجاد میشود برقرار میشود که بیمار به راحتی میتواند از یکی از این دو حالت استفاده کند.
اکلوژن اول به شکلی طراحی میشود که فک پایین در موقعیت عقب تر قرار دارد اما دندانهای عقبی تا حد ممکن با هم تماس یکدست و موزون دارند اما جلوی دهان به علت اورجت شدید، چنین نیست. همچنین این اکلوژن برای هدایت حرکات راست و چپ آن دسته از دندانهای جلویی (معمولا دندانهای آسیاب کوچک اول یا دوم) که در حالت عقب بودن فک با هم تماس دارند، طراحی میشود.موقعیت دیگر تماس دندانها در حالتی است که فک پایین کمی جلوتر است و تماس دندانهای جلویی امکان پذیر میشود. در این موقعیت، همه دندانهای جلویی و عقبی با هم تماس دارند اما هنگام حرکت به راست، چپ یا جلو دندانهای جلویی، دندانهای عقبی از هم فاصله میگیرند.کلید این روش درمانی فراهم آوردن لغزش صاف و هموار از موقعیت عقب تر فک پایین به جلوتر، می باشد.اگر چه دسترسی به چنین چیزی دشوار به نظر میرسد اما این رویکرد در صورت استفاده از آرتیکولاتور قابل انجام است. در این روش اغلب باید تعداد زیادی از دندانهای فک بالا ترمیم شود. در این روش دندانهای عقبی نسبتا مسطح میشوند.
