به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ساعدنیوز به نقل از کیهان، هیچ یک از انقلابات مشهور تاریخ اعم از فرانسه و روسیه و کوبا و ویتنام و الجزایر و ... از طریق ارجاع به آرای عمومی، نظام سیاسی مورد نظر خویش را حاکم نساختند و هیچ کدام از کشورهای مدعی دموکراسی و جهان آزاد اعم از انگلیس و سوئد و نروژ و دانمارک (که همچنان به نظام قرون وسطایی پادشاهی و سلطنت موروثی آن هم در قرن 21 پایبند هستند) یا ایالات متحده آمریکا، نه برای تاسیس خود و نه برای تدوین و اجرای قانون اساسی و البته اصلاحیه‌های بعدی، به همه‌پرسی یا آرای عمومی مراجعه نکردند.
درحالی که برخلاف کشورهای یاد شده، قبل از پیروزی انقلاب اسلامی، اقشار مختلف مردم ایران بارها در راهپیمایی‌های عظیم میلیونی مانند تظاهرات تاسوعا و عاشورای 1357، رای خود را به جمهوری اسلامی و رهبری حضرت امام خمینی اعلام کرده بودند، آنچه در هیچ یک از دیگر انقلابات جهان و رژیم‌های به اصطلاح دموکراسی سابقه نداشت و ندارد.
آنها با پدیده‌ای به نام رفراندوم بیگانه‌اند
قانون اساسی جمهوری اسلامی با این که توسط نمایندگان منتخب مردم در انتخاباتی آزاد تدوین گردیده بود، اما پس از آن هم در یک همه‌پرسی به آرای عمومی گذارده شد و با 95 درصد آرای شرکت کنندگان به تصویب رسید و حتی اصلاحیه آن نیز در سال 1368 مجددا از طریق رفراندوم عمومی، باز با اکثریت قاطع آرای ملت به تصویب رسید.
اما فی‌المثل قانون اساسی ایالات متحده آمریکا توسط گروهی از فراماسون‌ها (که هیچ گونه نمایندگی یا وکالتی از سوی ملت نداشتند) وتحت تاثیر نظرات «جان لاک» نوشته شد و به اجرا درآمد و در اصلاحیه‌های آن حتی امروز نیز آرای مستقیم مردم نقشی ندارد.
در کشورهای سلطنتی برخی مانند انگلیس اساسا فاقد قانون اساسی تدوین شده هستند و اغلب به همان قوانین قرون وسطایی که حافظ سلطنت موروثی آنهاست، پایبند بوده و یا مانند سوئد به اسناد کهنه قرون نوزدهمی اتکا می‌کنند که تفاوت چندانی با قانون‌های توحش وایکینگ‌ها ندارد!
رفراندوم دائمی در کوچه و خیابان‌ها
از طرف دیگر در طول سال‌های پس از انقلاب، به جز آن 3 رفراندوم اصلی، بارها و بارها همه‌پرسی و رفراندوم‌هایی به سبک و سیاق دوران مبارزات و تظاهرات انقلاب انجام گرفت که هر بار دهها میلیون نفر از آحاد مردم در آن شرکت نموده و آرای خود را در مورد مسائل مختلف مملکتی اعلام کردند؛ راهپیمایی‌های عظیم بیست و دوم بهمن (سالگرد پیروزی انقلاب) و روز جهانی قدس (در آخرین جمعه ماه مبارک رمضان) که هر ساله و در سراسر کشور برگزار شده و تقریبا اکثریت اقشار ملت را به صحنه می‌آورد، از جملهء همین همه پرسی‌های دائم برای نظام جمهوری اسلامی است.
به جز دو راهپیمایی ثابت هر سال، دهها راهپیمایی دیگر نیز به مناسبت‌ها و ضرورت‌های کشور و انقلاب برگزار می شود که در اغلب آنها، مردم به طور خودجوش و بدون دعوت و برنامه‌ریزی قبلی شرکت کرده و نظر خود را در مورد مبرم‌ترین مسائل کشوری بیان می‌کنند. از جمله این راهپیمایی‌ها و تظاهرات می‌توان به تشییع باشکوه و بی‌سابقه پیکرهای پاک سردار دل‌ها، حاج قاسم سلیمانی و همرزمش ابومهدی المهندس اشاره کرد که چشم‌های جهانیان را خیره ساخت تا آن جا که حتی معاندترین و خبیث‌ترین دشمنان جمهوری اسلامی را وادار به اعتراف نمود.
بدرقه دهها میلیونی سردار سلیمانی و یارانش توسط ملت در شهرهای مختلف در شرایطی صورت گرفت که فشارهای اقتصادی پس از 6 سال و نیم حاکمیت دولت به اصطلاح تدبیر و امید به نهایت خود رسیده و وقایع تاسف بار آبان 98 هم زخمی برآن افزوده بود، امّا در آن بدرقه تاریخی حتی آسیب دیدگان آن وقایع نیز آمدند و به آرمان‌ها و باورها و راه و منش سردار دل‌ها حاج قاسم سلیمانی رای دادند.
به جز این، راهپیمایی‌های پرشکوه ملت در 9 دی ماه 1388 برای جمع کردن فتنه پس از دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری یا راهپیمایی 13 آبان 1401 در مخالفت با اغتشاشات پاییز و... از جمله دیگر همه پرسی‌های مردمی بود که به جز نظام جمهوری اسلامی، در هیچ رژیم شرقی یا غربی دیگری اتفاق نیفتاده و نمی‌افتد.
اما در مورد قضیه رفراندوم این سؤال همچنان باقی است: در کجای دنیا برای مسائل مهم سیاسی و نظامی و اقتصادی رفراندوم برگزار می‌شود؟
