از فنرهای هوا در سیستم های تعلیق بادی استفاده می شود. نصب و پیکربندی سیستم های تعلیق بادی برای مدلهای مختلف متفاوت است، اما اصل اساسی آن ثابت است. فنر فلزی (فنر مارپیچ یا تخت) برداشته می شود و یک کیسه هوا که به آن فنر هوا نیز گفته می شود در جای آن قرار می گیرد. هنگامی که فشار هوا به کیسه هوا وارد می شود، سیستم تعلیق را می توان به صورت بالا یا پایین تنظیم کرد.
نشتی یک آسیب‌پذیری رایج است که در همه سیستم تعلیق بادی دیده می‌شود. سیستم زمانی که نتواند هوا را نگه دارد صاف می‌شود. گرفتگی خطوط هوایی نیز از مشکلات رایج تعلیق بادی است.
در وهله اول یک هزینه اضافی در هنگام خرید خودرو است. فقط خودروهای لوکس، خودروهای سطح بالا و برخی از SUVها سیستم تعلیق بادی را به عنوان تجهیزات استاندارد ارائه می‌کنند.
هزینه‌های تعمیر و نگهداری بیشتر از سیم پیچ و شوک‌های استاندارد خواهد بود.
به دلیل پیچیدگی سیم کشی، خطوط و نصب شیلنگ، نصب سیستم تعلیق بادی به زمان بیشتری نیاز دارد. نصب خود نیاز به استفاده از ابزارهای مختلف دارد. بنابراین استخدام یک مکانیک حرفه‌ای برای انجام این کار بهترین گزینه برای تضمین ایمنی و یکپارچگی خودرو است.
سیستم تعلیق بادی، اگر به خوبی نگهداری نشود، می‌تواند به سه برابر هزینه تعمیرات به عنوان سیستم تعلیق برگ در مدت 10 سال برسد.
راندمان سوخت ممکن است کاهش یابد زیرا وزن سیستم تعلیق بادی در مقایسه با وزن سیستم تعلیق برگ سنگین‌تر است.
آسیب ناشی از زنگ زدگی یا رطوبت از داخل می‌تواند منجر به اختلال در عملکرد پایه‌های هوا یا کیسه‌ها شود.
خرابی لوله تعلیق هوا که پایه‌های هوا یا کیسه‌های هوا را به سیستم هوا متصل می‌کند.
خرابی اتصالات هوای ناشی از صدمات در هنگام نصب اولیه یا استفاده نادر
ما در این مطلب معایب سیستم های تعلیق بادی را بررسی کردیم و به جرات می توانیم بگوییم حتی با وجود این مشکلات مکانیکی منظم، مزایا اغلب از معایب بیشتر است.
