تالاب میقان در استان مرکزی و بین شهرهای اراک و داوودآباد قرار گرفته است. مساحت بخش آبگیر تالاب میقان به حدود 12 هزار هکتار می‌رسد و از یک دریاچه بزرگ فصلی، 3 جزیره کوچک در وسط، دشت‌های آبرفتی و بخش کویری تشکیل شده است و قدمت تشکیل آن به حدود 65 میلیون تا 55 میلیون سال پیش باز می‌گردد. آب دریاچه میقان بسیار شور است و به عنوان بزرگ‌ترین منبع سولفات سدیم کشور شناخته می‌شود.
پوشش گیاهی تالاب به دلیل کمبود سفره آب‌های زیرزمینی بسیار محدود است و تنها در بخش‌های مستعد رشد نمونه‌های گیاهی نظیر آتریپلکس و قره‌داغ دیده می‌شود. از سوی دیگر اما به دلیل شرایط آب و هوایی خاص تالاب، میقان به عنوان یکی از زیستگاه‌های مهم پرندگان مهاجر در کشور شناخته می‌شود و سالانه بیش از 120 هزار قطعه پرنده مهاجر در 140 گونه متنوع وارد آن می‌شوند. از نمونه‌های پرندگان موجود در آن می‌توان به درنای خاکستری، سرخمائی، آنقوت، بوتیما، خوتکا، فلامینگو، آبچلیک، کاکایی، چوب پا و... اشاره کرد. در این تالاب شما می‌توانید در فصل پاییز شاهد درناهای خاکستری مهاجری باشید که هر سال برای تهیه غذا به این تالاب می‌آیند. از دیگر گونه‌های ثبت شده در این تالاب می‌توان به فلامینگوها، چوب پا، سرخمائی، آنقوت، بوتیما، خوتکا، آبچلیک، کاکایی، غاز وحشی و... اشاره کرد. به تازگی یک مورد خاص به نام غاز کانادایی که محل سکونتش هزاران کیلومتر با تالاب فاصله دارد، مشاهده شده است و از این پس به عنوان یکی از گونه‌های حیات جانوری تالاب شناخته می‌شود. آب این تالاب از طریق بارش جوی و رودخانه‌های قره کهریز، شهراب و پسا تصفیه فاضلاب اراک تامین می‌شود که بخش از این آب را بر اثر تبخیر در فصول گرم از دست می‌دهد.
تعداد بالای پرندگان مهاجر به این منطقه موجب شده است تا این تالاب را لانه پرندگان مهاجر بنامند. در گذشته تالاب میقان به نام نمکزار فراهان مشهور بوده و در برخی منابع نیز از آن با نام چغاناوور یا توزلوگل یعنی آبگیری که گرد و خاک دارد، یاد شده است و همچنین گفته می‌شود که میقان در لغت به معنای خوش باور است.
