به گزارش سرویس سیاسی پایگاه خبری ساعدنیوز، فارس نوشت:
«در دانشگاه که هیچ،حتی در اغلب ایالت‌های آمریکا هم اگر در خیابان‌ها و معابر، کسی برهنه شود در کوتاه‌ترین زمان، پلیس او را بازداشت می‌کند و برای آن فرد کد جرم جنسی تعریف می‌شود.» برخلاف تصور ما حتی در آزادترین کشورها هم عرف و قانون برای پوشش وجود دارد. این حرف ما نیست. این بار حتی به گزارش‌های منتشر شده‌ای هم که در خصوص قوانین پوشش در آمریکا وجود دارد اکتفا نکردیم و سراغ تجربه زیسته افرادی رفتیم که سال‌ها در خارج از ایران و تحت لوای قانون آن کشور زندگی کرده‌اند.گفت و گو با محمدرضا جبه داری؛ دکتری و پست دکتری مهندسی صنایع و سیستم که تجربه بیش از 10 سال زندگی در ایالت‌های مختلف آمریکا را دارد، در دانشگاه‌های مطرح آمریکا درس خوانده، در همان دانشگاه‌ها استاد دانشگاه بوده. در اداره حمل و نقل مریلند آمریکا و اداره آب واشنگتن دی سی بوده و خلاصه به عنوان نخبه و متخصص در پروژه‌های بسیاری حضور داشته، گویای واقعیت‌های جالب و شنیدنی است. ناگفته نماند که این نخبه متخصص دوسالی می‌شود که مهاجرت معکوس کرده و به ایران بازگشته است.
همین آمریکا که سیاستمدارانش از زمان اعلام خبر ابلاغ قانون حجاب و عفاف و حمایت از خانواده در ایران پروپاگاندا به راه انداختند و در حال سفسطه کردن هستند، در کشور خودشان هر قانونی بعد از تصویب به حدی بازدارندگی دارد و اجرایش سفت و سخت است که هیچ کس نمی‌تواند از آن تمرد کند و حتی حق اعتراض به آن را هم ندارد. این را محمدرضا جبه داری می‌گوید و مصادیق بسیاری را مطرح می‌کند که بخشی از آنها از محدودیت‌ها و ممنوعیت‌های پوشش در آمریکا می‌گوید:«در اکثر ایالت‌ها برهنگی یک جرم جنایی است که جریمه نقدی یا حبس یا ثبت شدن فرد به‌عنوان مجرم جنسی را به همراه دارد و الزامات و محدودیت‌های بعدی را برای فرد خاطی ایجاد می‌کند.»
به گفته جبه داری در بعضی از ایالت‌ها دولت‌های محلی مجموعه‌ای از قوانین و استانداردهای محلی را برای پوشش تدوین می‌کنند که همه موظفند به آن عمل کنند. مثلا در تابلوی ورودی شهر کریاس جوئل در آمریکا نوشته شده است: «براساس سنن و رسوم مذهبی خود، از شما خواهشمندیم تا هنگام بازدید از اجتماع ما به‌گونه‌ای عفیف لباس پوشیده و رفتار کنید. این امر شامل موارد زیر می‌شود: پوشیدن دامن یا شلوار بلند، پوشیده بودن سینه‌ها، پوشیدن لباس‌های آستین‌دار حداقل تا آرنج، استفاده از الفاظ مناسب، رعایت تفکیک جنسیتی در تمام اماکن عمومی. از احترام شما به ارزش‌های ما سپاسگزاریم. از بازدید خود لذت ببرید!»
پس از ابلاغ قانون منع برهنگی، بسیاری از آمریکایی‌ها به این قانون اعتراض کردند؛ حتی شبکه آمریکایی CNN هم گزارشی از این اعتراض تهیه کرد اما محتوای این گزارش صحه گذاشتن بر قانون بود نه کوک کردن ساز مخالفت با آن. در گزارش CNN آورده شده بود که «پس از آنکه قانونگذاران سانفرانسیسکو ممنوعیت برهنگی کامل در محیط عمومی را تصویب کردند، معترضان لباس‌های خود را درآوردند. اما با این حال قانون ممنوعیت برهنگی پا برجا ماند و متخلفان از این قانون، جریمه شدند
اگر قانون و عرفی برای پوشش نباشد، سنگ روی سنگ بند نمی‌شود و نمی‌توان جلوی آسیب‌ها را گرفت. این را می‌توان از حرف‌های جبه داری؛ نخبه‌ای که تجربه یک دهه حضور دائم در دانشگاه‌های آمریکا را داشته فهمید. وقتی از چمچاره گرفتن مدیران دانشگاهی می‌گوید که در آن dress code وجود نداشت؛
«آزادی بدون حد و مرز آسیب زننده است. یکی از دانشگاه‌هایی که من در آن درس می‌دادم dress code نداشت. یعنی باید و نبایدی برای پوشش دانشجوها نبود و محدودیتی وجود نداشتد. شاید باورتان نشود اما در این دانشگاه بی‌بند و باری در اوج بود و همه فکر و ذکر دانشجوها این بود که آخر هفته با کدام دانشجوی دختر به کلاب بروند و بعد هم همخواب شوند. یک ولنگاری و بی‌بند و باری جنسی کنترل نشدنی که در نتیجه آزادی در پوشش دانشگاه ایجاد شده بود و بر سطح علمی دانشجویان هم تاثیر می‌گذاشت.
حالا این آزادی کنترل نشده را به جامعه هم تسری دهید. مروری بر آمارهای نهاد موسوم به «RAINN» که یک سازمان ضد خشونت جنسی در آمریکاست گویای واقعیت‌های بسیاری است. آمارهای این سازمان می‌گوید که در هر 64 ثانیه یک تعرض جنسی (sexually assaulted) در آمریکا رخ می‌دهد و یک نفر از هر 6 زن آمریکایی در طول زندگی خود قربانی تلاش برای تجاوز یا تجاوز کامل شده است.»
قانون، فصل الخطاب است و لازم الاجرا برای همه، حتی برای آنها که به آن قانون معترض هستند و البته که اعتراض وارد نیست. این را جبه داری از روند اجرای قانون در آمریکا می‌گوید و توضیحاتش را با چند مثال از تجربه زیسته‌اش در سال‌های زندگی در آمریکا کامل می‌کند؛« ما باید بپذیریم در هر کشوری پشت هر قانونی فلسفه‌ای هست. پشت بعضی قانون‌ها فرهنگ و ایدئولوژی آن جامعه است و پشت بعضی قانون‌ها منطق و عرف. مثلا در آمریکا کسی حق ندارد با لباس و شورت ورزشی وارد اتوبوس شود و در صورت ورود باید جریمه بپردازد. کسی هم نمی‌گوید که چرا؟ من جریمه را نمی‌دهم یا هر توجیه و دلیل دیگر. همه آن قانون را رعایت می‌کنند یا مثلا اگر شخصی از ماشینش زباله به بیرون پرتاب کند تقریبا 1000دلار جریمه می‌شود و تا دلار آخر هم جریمه گرفته می‌شود و اگر کسی نتواند مبلغ را بپردازند بی‌و برو برگرد به زندان رفته و از بسیاری خدمات اجتماعی محروم می‌شود.»
گذشته از وجود محدودیت‌ها و قوانینی برای پوشش در همه کشورها از جمله آمریکا، شنیدن یک روایت از فصل الخطاب بودن قانون در این کشور و اجرای آن هر شنونده‌ای را یاد این ضرب المثل می‌اندازد که یک سوزن به خودت بزن یه جوالدوز به دیگران. وقتی در آمریکا پلیس به خاطر تخلف از قانون برداشتن دست از روی فرمان توسط راننده‌ای که خودرویش را به هر دلیلی متوقف کرده مثل آب خوردن آدم می‌کشد.
جبه داری از این قانون می‌گوید:«در آمریکا اگر پلیس ماشین شما را متوقف کند و شما بایستید، به هیچ عنوان اجازه نداری دو دست را از روی فرمان برداری. این یک قانون است. تو هیچ کاری نباید انجام دهی. یک بار چراغ عقب ماشین من خاموش بود. پلیس فرمان ایست داد. من توقف کردم. دخترم در ماشین بود و به حدی گریه می‌کرد که صدایش دیگر صدای گریه نبود صدای جیغ بود اما من اجازه نداشتم دستم را از روی فرمان بردارم و دخترم را بغل بگیرم و آرام کنم.
چرا؟ چون سلاح در امریکا آزاد است و قانون آمریکا می‌گوید بعد از ایست دادن تو باید هر دو دستت را روی فرمان بگذاری و حرکت نکنی. در همین حد اجازه داری که شیشه را پایین بکشی و دوباره دستت را روی فرمان نگه داری و پلیس اگر ببیند شما دستت را از روی فرمان برداشتی و اگر احتمال بدهد که تو ممکن است بخواهی دست به سلاح ببری، بی‌برو برگرد شلیک می‌کند. اینطور می‌شود که از سال 2013 تا 2023 بیش از 1000 نفر توسط پلیس آمریکا کشته شدند. این آمار موجود است در سایت‌ها. هیچ کس در آمریکا به این قانون اعتراض نمی‌کند.»
در حالی رسانه‌های آن ور آبی کشوری مثل آمریکا بر طبل مخالفت با قانون حجاب و عفاف و حمایت از خانواده در ایران می‌کوبد که خودشان سفت و سخت پای اجرای قانون ایستادند و با ادعای لبیرال بودن، برای برقراری امنیت اجتماعی در مدارس‌شان هم قوانین سفت و سختی برای پوشش وضع کردند؛ از قانون نوک انگشت تا قانون عدم‌برهنگی محدوده ناف.
