ورزش دو میدانی و تاثیر آن در تقویت عضلات پا

همه چیز درباره ورزش دو و میدانی (دومیدانی) و رشته های مربوط به آن

دو و میدانی به مجموعه ای از ورزش هایی گفته می شود که شامل انواع دو، پرش، پرتاب، پیاده روی، و رشته های ترکیبی است. برگزاری مسابقات دو و میدانی، در مقایسه با دیگر ورزش ها، ساده تر است و نیاز چندانی به تجهیزات گران قیمت ندارد. بیشتر رشته های دو و میدانی به طور کلی انفرادی هستند، به جز دوهای امدادی و برخی از مسابقات مانند دوهای صحرانوردی که در آنها امتیاز اعضای یک تیم با هم جمع می شود. سابقهٔ این ورزش به المپیک باستانیِ یونانیان می رسد که از ۷۷۶ ق. م برگزار می شد. این رشته استخوان بندی المپیک مدرن را از اوّلین دورهٔ آن تشکیل داده است. امروزه اتحادیه بین المللی فدراسیون های دو و میدانی (IAAF) برگزاری مسابقات دوومیدانی در سطح بین المللی را بر عهده دارد و پس از المپیک، معتبرترین رویدادهای این رشته، مسابقات قهرمانی دوومیدانی جهان و قهرمانی دو و میدانی داخل سالن جهان به شمار می روند. دو و ميداني ناب ترين و اصيل ترين رشته ورزشي است که از ريشه يوناني اتلوس به معني مبارزه و تلاش گرفته شده و به اندازه تاريخ آفرينش انسال قدمت داردپيشينه برگزاري اولين مسابقات دو، پرش و پرتاب در جهان باستان به يونان و ايرلند بازمي گردد. مسابقات دو، پیاده روی سرعت، پرش و پرتاب از دوران پیشاتاریخ تاکنون انجام می شده است. سنگ نگارههایی از مسابقات دو و پرش ارتفاع بر روی مقبره های مصری متعلق به ۲۲۵۰ سال پیش از میلاد وجود دارد. ایرلندی های باستان از حدود ۱۸۰۰ سال پیش از میلاد مسابقاتی را برگزار می کردند که پرتاب سنگ و دو نیز در بین آن ها بود. وقتی یونانیان در ۷۷۶ پ. م برگزاری بازی های المپیک را آغاز کردند، تنها رشته ای که در چندین دورهٔ ابتدایی در آن برگزار شد مسابقهٔ دو سرعت معروف به استادیون بود که دوندگان، طول ورزشگاه (حدود ۲۰۰ متر) را می دویدند. در دوره های بعدی، رشته های دیگری ازجمله پرتاب ها و پرش ها نیز برگزار شدند و مهمترین رشتهٔ مسابقات پنجگانه محسوب می شد که از پنج رشتهٔ دو استادیون، پرش طول، پرتاب دیسک، پرتاب نیزه و کُشتی تشکیل می شد. شعار دوومیدانی در المپیک به زبان یونانی «سیتیوس، آلتیوس، فورتیوس» به معنی «سریع تر، بالاتر و قوی تر» است.

رشته های دومیدانی

• دوی با مانع

- 100 متر(خانم ها)

- 400 متر (آقایان)

- 110 متر (آقایان)

• دوی نیمه استقامت

- 800 متر

- 1500 متر

• دوی استقامت

- 3000 متر با مانع (خانم ها و آقایان )

- 5000 متر (آقایان)

- 10000 متر (آقایان)

- دو ماراتن 42 کیلومتر و 195 متر

- پیاده روی 20 و 50 کیلومتر برای مردان و 10 کیلومتر برای زنان

• انواع میدانی ها

پرتاب ها:

- پرتاب نیزه

- پرتاب وزنه

- پرتاب دیسک

- پرتاب چکش

پرش ها:

- پرش طول

- پرش سه گام

- پرش ارتفاع

- پرش با نیزه

چگونه عضله در بدن رشد می کند؟

وقتی فرد بطور مداوم عضلات را برای مقابله با سطوح بالاتر مقاومت یا وزن به چالش می کشد ، اندازه عضله افزایش می یابد. این روند به عنوان هایپرتروفی عضلات شناخته می شود. هیپرتروفی عضلات زمانی اتفاق می افتد که فیبرهای عضلات آسیب یا آسیب دیدگی را حفظ کنند. بدن با جوش دادن فیبرهای آسیب دیده ترمیم و باعث افزایش توده و اندازه عضلات می شود. هورمون های خاصی از جمله تستوسترون ، هورمون رشد انسانی و فاکتور رشد انسولین نیز در رشد و ترمیم عضلات نقش دارند. این هورمون ها توسط:

• بهبود چگونگی پردازش پروتئین در بدن
• جلوگیری از تجزیه پروتئین
• فعال کردن سلول های ماهواره ای ، که نوعی سلول بنیادی هستند و در رشد عضلات نقش دارند
• هورمون های آنابولیک را تحریک می کند ، که رشد عضلات و سنتز پروتئین را تقویت می کند

تاثیر دویدن بر تقویت عضلات

شما می توانید با دویدن روزانه استخوان های پای خود را قوی کنید.تحقیقات نشان می دهد که شما می توانید روند پیری اسکلتی را با ورزش کند سازید. شما احتمالا الان نگران استخوان هاستان نیستید.پوکی استخوان و شکستگی لگن فقط برای مردانی است که چند دهه مسن تر از شما هستند، درست است؟ اما باید نگران باشید! زیرا آنچه که حالا انجام می دهید، می تواند تعیین کند که آیا ۴۰ سال دیگر به یک پیرمرد با لگن شکسته تبدیل خواهید شد یا نه.به گفته موسسه ملی بهداشت، استخوان های شما معمولا تا دهه ۳۰ زندگی تان، افزایش حجم پیدا کرده و سپس بعنوان بخشی از روند پیری، بتدریج شروع به از دست دادن حجم می کنند. در نهایت، استخوان های شما می توانند ضعیف شده و مستعد شکستگی شوند.اما تحقیقات نشان می دهند که ورزش می تواند به جلوگیری از این اتفاق کمک کند. دانشمندان دانشگاه میسوری، بتازگی تراکم استخوان مردان ۳۰ تا ۶۵ ساله را مورد مطالعه قرار دادند. مردانی که در طول زندگیشان، ورزش های پر برخورد یا تمرینات مقاومتی انجام داده بودند، نسبت به مردان کمتر فعال، دارای تراکم استخوان بالاتر (یکی از عوامل اصلی قدرت استخوان) بودند.دلیلش این است: پاملا هینتون، نویسنده این مطالعه می گوید استخوان های شما بطور مداوم در حال بازسازی خودشان هستند. هنگامیکه شما یک نیرو بر استخوان هایتان وارد می کنید (که توسط برخورد در طول فعالیت هایی مانند دویدن و پریدن بوجود می آید) آنها خودشان را وفق داده و قوی تر می شوند.حتی تمرین مقاومتی نیز می تواند برخورد ایجاد کند: هینتون می گوید هنگامیکه عضلات شما برای بلند کردن وزنه ها منقبض می شوند، آنها در واقع استخوان های شما را با نیروی زیادی می کشند. او توضیح می دهد که سلول های استخوانی شما، آن نیروها را احساس می کنند و در پاسخ، سیگنال هایی برای ساختن استخوان بیشتر می فرستند. در نتیجه شما می توانید کاهش طبیعی توده استخوانی را که با بالا رفتن سن اتفاق می افتد کند سازید. یا حتی این فرایند را معکوس کرده و در بزرگسالی به توده استخوانی تان بیفزایید.هینتون می گوید که سازگار کردن استخوان هایتان به مقدار زیادی دویدن، پریدن، یا وزنه زدن نیاز ندارد. ۵۰ بار طناب زدن، دوی سرعت برای ۱۰۰ قدم، انجام یک تمرین دایره ای بالاتنه یا بازی کردن چند دقیقه بسکتبال خیابانی،دو تا سه بار در هفته، احتمالا تاثیر لازم را بر استخوان هایتان می گذارد.او می گوید: اگر شما مشکلات حرکتی یا مفصلی دارید که مانع می شود با خیال راحت بپرید یا بدوید، از تمرینات پر برخورد صرفنظر کرده و فقط تمرین مقاومتی انجام دهید. مزیتش این است که عضلات قوی تر به شما کمک خواهند کرد همانطور که سنتان بالا می رود، فعال و هماهنگ باقی بمانید و که باعث می شود احتمال سقوط تان کاهش یابد. همانطور که می دانید، افتادن، یکی از علل عمده شکستگی استخوان در افراد مسن است.

چند دلیل رایج که مانع عضله سازی میشود